Powiedzenie, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka, idealnie pasuje do JRT! Ten niewielki, energiczny i wymagający w ułożeniu psiak ogromnie kocha swojego opiekuna.
Jacki russelle to psy niewielkich rozmiarów, o krótkich łapach, ale o bardzo silnym, muskularnym ciele. Sierść tej rasy może być szorstka, drutowata lub gładka. Dominuje umaszczenie białe, z łatami czarno-podpalanymi, czarnymi lub rudymi. Ogon może, ale nie musi być przycinany. Pysk psa jest wydłużony, trufla nosowa czarna, oczy małe, migdałowate, o bystrym spojrzeniu. Uszy są guzikowate lub opadające, w kształcie płatków róży. Psy tej rasy mają bardzo mocną szczękę o dużej sile chwytu i mocnych, dużych zębach.
Jack russell terrier jest łatwy w pielęgnacji. Gęstą, gładką sierść powinniśmy czesać miękką szczotką raz w tygodniu. Sierść szorstka lub drutowata powinna być wyczesywana grzebieniem lub szczotką i może wymagać minimalnego przycinania. Należy dbać o przycinanie pazurów i często sprawdzać, czy nie ma nadmiaru woskowiny bądź zabrudzeń w uszach. Poza tym, by zapobiec osadzaniu kamienia nazębnego, pies powinien obgryzać twarde materiały (kości, drewno, poroże itp.)
Są to psy bardzo aktywne – potrafią biegać nawet przez 3 godziny bez przerwy. Są to także szczurołapy, więc uwielbiają te bardziej drapieżne formy zabaw. Częstym problemem, z którym się borykają opiekunowie piesków tej rasy, jest trudność w zaspokojeniu ich potrzeb ruchowych. Jeśli właściciel nie zapewni swojemu pupilowi wystarczającej ilości aktywności fizycznej, u jacka russella może pojawić się frustracja. Taki pies często staje się nadpobudliwy i szczekliwy.
W wychowaniu psiaka należy być konsekwentnym i nie ulegać jego próbom wymuszania naszej uwagi. Polecane jest inicjowanie ćwiczeń i zabawy tylko wtedy, gdy pies jest spokojny, a nie gdy uporczywie szczeka i skacze wokół nas.
W życiu rodzinnym może być bardzo dobrym kompanem naszych codziennych aktywności, niemniej jednak należy pamiętać, by wszyscy członkowie familii kontrolowali zachowanie teriera, przestrzegali tych samych zasad i pracowali nad relacją z pupilem.
Jacki russelle terriery to psy dość ufne i łatwo nawiązujące kontakt z ludźmi. Od szczeniaka warto dbać o ich socjalizację z innymi psami, w przeciwnym wypadku jack russell terrier może wyrosnąć na osobnika agresywnego wobec innych psów.
Jacki russelle najczęściej pojawiają się w gabinecie weterynaryjnym z alergią. Objawy dermatologiczne i żołądkowo-jelitowe mogą u nich wywołać zarówno alergeny pokarmowe, jak i środowiskowe. Może wystąpić również alergia kontaktowa. Rasa podatna jest na schorzenia jamy ustnej ze względu predyspozycję do odkładania się kamienia nazębnego. Z uwagi na wysoką aktywność fizyczną często zdarzają się urazy kończyn. Psy te miewają również kulawiznę w wyniku zwichnięcia rzepki. Pamiętajmy o regularnej toalecie uszu – aby uniknąć zapalenia zewnętrznego przewodu słuchowego. W przypadku problemów z oddawaniem moczu, takich jak skąpomocz czy krwiomocz, konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii, aby wykluczyć kamicę pęcherza moczowego.
W hodowlach nie ma wymaganych badań psów rozrodowych. Cenioną praktyką hodowców są badania okulistyczne i testy genetyczne na najczęstsze choroby tej rasy.
U jacków russelli w średnim wieku powinniśmy wykonać przeglądowe badania krwi wraz z oznaczeniem hormonów tarczycy. W przypadku wystąpienia alergii można rozważyć wykonanie testów alergicznych.
Jack Russell Terrier to rasa psów, które nie są przeznaczone dla osób zaczynających swoją przygodę z czworonogami. Są bowiem charakterne, lubią postawić na swoim i posiadają silny instynkt łowiecki. Wymagają bardzo dużo konsekwencji w wychowaniu, oraz dużej uwagi w pierwszych miesiącach życia. Jednak godziny poświęcone na ich wychowanie dają cudowny efekt nadzwyczajnej miłości i więzi, jaką potrafią okazać nam w zamian.
Jack Russell Terrier to rasa psów, które dałyby radę żyć na wolności same, bez właściciela. Potrafią logicznie myśleć i „kombinować”, w jaki sposób osiągnąć swój cel. Jednak pozostawione same sobie, bez odpowiedniej ilości uwagi i wychowania, w celu zabicia nudy same będą wynajdować sobie zajęcia , co w większości przypadków kończy się zniszczeniem mieszkania,ogródka i wielu innych rzeczy.
Kupując psa rasy Jack Russell Terrier należy wziąć pod uwagę jego cechy: zawziętość, instynkt łowiecki, inteligencję, łakomstwo, a przy tym wszystkim także ogromne pokłady miłości.
Jack Russell Terriery są psami mało chorowitymi i nieobciążonymi wadami genetycznymi, choć zdarzało się, iż psy spoza ZKwP miały problem z dysplazją.
Odpowiednio prowadzone są psami idealnymi i w chwili obecnej nie widzę innej rasy dla siebie.
Znasz już opinie profesjonalnych ekspertów, teraz dowiedz się, jak się żyje z psem rasy jack russell terier na co dzień! Poznaj Natalię i 5 letniego Frugo, dumnego przedstawiciela tej rasy:
Rasa Jack Russell Terrier znana jest ze sporych potrzeb ruchowych. Czy to faktycznie taki wulkan energii?
Oj tak, mój Frugo właściwie od szczeniaka jest hiperaktywny. Mam czasem wrażenie, że pokłady jego energii są niespożyte. Staram się przynajmniej raz dziennie zapewnić mu około godzinę solidnego biegania lub chociaż zabawę w domu, jeśli pogoda nie sprzyja. Frugo uwielbia biegać za piłką. Gdy się nią bawimy, świat i nawet inne psy nie istnieją. To o tyle fajne, że mając piłkę w ręce mam nad psem niemal pełną kontrolę. Czasem bawi się nią sam, popychając ją nosem, co wygląda przekomicznie. Frugsona można jedynie zmęczyć w dwóch sytuacjach: w ciepłe dni po kilku gonitwach za piłką kładzie się, by odetchnąć lub po kilku dniach intensywnych trekkingów w górach. Zdarza się, że po powrocie z takich kilkudniowych wyjazdów Frugo przesypia jeden dzień. Poza tym takie coś się raczej nie zdarza, Frugo jest zawsze gotowy do zabawy.
Czy Frugo jest łakomczuchem?
Nie nazwałabym go łakomczuchem, choć mam wrażenie, że z wiekiem jego apetyt wzrósł. Teraz często prosi o jedzenie, zaczął żebrać przy stole, wcześniej zaskakiwało mnie, jaki potrafi być wybredny. Frugo potrafi podejść do miski z jedzeniem, obwąchać ją z każdej strony, popchnąć parę razy nosem, obejść naokoło kilka razy i odejść. To trwa około minutę. Nie wiem, czy to normalne u tej rasy, ale mój psiak wykonuje taki rytuał z miską. Choć z wiekiem coraz chętniej zabiera się za jedzenie i uwielbia chrupać marchewki.
A jak wygląda nauka komend u Frugo? Czy psiak chętnie współpracuje?
Mój Frugo jest bardzo pojętny i szybko się uczy. Trening podstawowych komend typu „siad”, „podaj łapę”, „leżeć”, „zostań” czy reakcji na słowo „nie” to były właściwie kwestie godzin, a potem już tylko utrwalanie. Mam jednak wrażenie, że Frugo uczy się tego, co mu pasuje. Nigdy nie udało mi się wypracować z nim porządnego chodzenia na smyczy. Frugo jest bardzo ciekawskim psem, uwielbia eksplorować teren, obwąchać wszystko, więc na spacerach pełno go wszędzie i chodzi z nosem przy ziemi.
Skoro Frugo ma tyle energii, czy to znaczy, że jak zostaje sam w domu, zamienia go na pole bitwy?
Hehe, całe szczęście nie. Jako szczeniak faktycznie pogryzł parę rzeczy. Najdotkliwszą stratą był przegryziony kabel od światłowodu. Ale jako dorosły pies niszczy już tylko swoje zabawki – to pies o wyjątkowo mocnych zębach, dlatego potrzebuje wyjątkowo mocnych zabawek, zwykła piłka tenisowa raczej nie przetrwa dłużej niż dzień. Oczywiście jako szczeniak na początku nie lubił zostawać sam, ale dość szybko udało się go do tego przyzwyczaić, nie mieliśmy więc problemów z lękiem separacyjnym.
A skoro mowa o problemach, to czy z Frugo były lub są jakieś problemy behawioralne?
Frugo niestety obecnie słabo dogaduje się z dużymi psami. Ale obawiam się, że to trochę moja wina. Jako szczeniak był socjalizowany z różnymi psami, na wybiegach, w parkach, ale potem ze względu na zmianę miejsca zamieszkania, to zostało nieco zaniedbane. Teraz na spotkania z innymi psiakami, większymi od siebie Frugo reaguje dość nerwowo. Z małymi psami się bawi lub je ignoruje. Bywa też bardzo pobudzony, gdy słyszy hałas na klatce schodowej i dźwięk domofonu.
Jack russele to podobno niezłe skoczki, w przypadku Frugo to się potwierdza?
Tak i to bywa problematyczne, bo to jednocześnie psy, które mają tak zwany deficyt strachu, są bardzo odważne. Jako 16 tygodniowy szczeniak Frugo zeskoczył z niemal 1,5 m murku, całe szczęście nic wtedy poważnego się nie stało, ale ogólnie przytrafiają mu się czasem drobne urazy. Lubi też skakać na inne psy, a to nie każdemu psu pasuje, więc tu także trzeba uważać.
Frugo się naprawdę niczego nie boi?
Jest kilka rzeczy na które reaguje strachem, np. gdy usłyszy hałas na spacerze lub coś nas szybko minie. Nie lubi też fajerwerków. Kiedyś bał się wody, ale to mu minęło i teraz chętnie wrzuca piłki do wody, tylko po to, by po nie wskoczyć. Bardzo nie lubi kąpieli, a ponieważ to nisko zawieszony psiak, często musimy mu przemyć brzuch i łapy po spacerze w gorszej pogodzie. W wannie jest dosłownie sztywny, to też jeden z nielicznych momentów, gdy jest spokojny.
Czy coś Cię zaskoczyło w Frugo, czego nie spodziewałabyś się po tej rasie?
Tak, nie spodziewałam się, że będzie takim przytulasem. Tak, jak Frugo lubi szaleństwa na dworze i eksplorowanie terenu, tak w domu zawsze stara się być jak najbliżej mnie. Gdy siedzę na kanapie, wtula się tak, by jak największym odcinkiem ciała przylegać do mnie, a gdy pracuję z domu, kładzie się pod moim krzesłem, z reguły z mordką na moich stopach.
Na koniec powiedz nam, jakimi trzema epitetami określiłabyś swojego Frugo?
Energiczny, kochający, zdeterminowany