Z czego wynika żebranie psa przy stole i jak sobie z nim radzić?

Siedzisz przy stole i jesz obiad, a psi wzrok podąża za każdym ruchem widelca? Podaje Ci łapę, poszczekuje lub wręcz zagląda, co smakowitego znajduje się na stole? Jeżeli tak, to możesz być pewny, że sam sobie zafundowałeś takie atrakcje podczas posiłku. Chyba że przygarnąłeś pieska, który trafił do Ciebie już obarczony tym przykrym nawykiem i dopiero będziesz musiał go tego oduczyć. Skąd się bierze żebractwo u psa i jak z nim walczyć?

Pies szczeka, bo ma z tego korzyść

Pies zajmuje strategiczne miejsce pod stołem i poszczekuje z jednego powodu – wie, że będzie miał z tego korzyść w postaci smakołyku. Jeżeli takie zachowanie nie przynosiłoby korzyści – zaniknęłoby. Jeśli twierdzisz, że nigdy nie dokarmiałeś swojego psa przy stole, to przeczytaj poniższy tekst. Może to wyjaśni, skąd u niego wzięło się żebranie.

Manna z nieba

Ciężki dzień w pracy, powrót do domu i relaks – można napić się herbaty czy zimnego piwa, otwierając do tego opakowanie ulubionych chipsów. A… i jeszcze jeden komponent – telewizor lub komputer z dostępem do Internetu. Siadasz i wlepiasz wzrok w ekran, popijasz napój i chrupiesz chipsy. Po jakimś czasie orientujesz się, że Twój pies krąży w pobliżu i wpatruje się w Ciebie. Zanim się zorientujesz, że on poluje na spadające okruszki, pupil zdąży już wyciągnąć wniosek, że warto siedzieć pod stołem, bo spadają kąski. Po jakimś czasie staje się to wręcz jego nawykiem. Dlatego pamiętaj, pilnuj, aby ani jeden okruszek nie upadł na podłogę!

Resztki z obiadu – szkoda, aby się zmarnowały

Zajadacie pyszny obiad, ale jedzenia jest więcej, niż jesteście w stanie zjeść. Komuś został na talerzu kawałek kotleta, inna osoba nie zjadła wszystkich ziemniaków. No i co z tym zrobić? Jak to co? Resztki lądują w psiej misce! To okropny błąd! Tak samo jak odnoszenie naczyń do zmywarki bez dokładnego zamknięcia jej. Wystarczą uchylone drzwiczki, a pies znajdzie sposób, żeby dostać się do talerzy i wylizać z nich pyszny tłuszczyk. W takich sytuacjach nasze posiłki szybko zaczną mu się kojarzyć z wyżerką. Po jakimś czasie pies zaczyna się ekscytować na widok ludzi spożywających posiłek przy stole, mlaska, ślina mu kapie, a przy pysku tworzą się zwisające gluty. Liczy, że i tym razem coś mu się skapnie… więc czeka. Wyjątkowo wytrwale. Pamiętaj, pies nie może skojarzyć, że po Twoim posiłku lub w jego trakcie dostanie coś do jedzenia!

Gra hazardowa

Pamiętaj, że nieliniowe nagradzanie może być bardziej skuteczne niż stałe. Twój pies może skojarzyć, że nagrodę dostaje nawet raz na jakiś czas. Wtedy próby żebrania będą dla niego jeszcze bardziej ekscytujące – a może tym razem coś dostanę?…

Jak sobie radzić z zachowaniami niepożądanymi?

U każdego psiaka prędzej czy później pojawiają się jakieś zachowania, które niekoniecznie nam pasują i chcemy ich pupila oduczyć, np. nieszczęsne żebranie, wymuszanie. Poniżej znajdziecie 7 polecanych technik, które pozwolą Wam uporać się z różnymi problemami.

Techniki oduczania żebrania przy stole

Jak sama nazwa wskazuje, tymi technikami osłabiamy niepożądane zachowanie. Wyróżniamy tu dwie, którymi możemy osiągnąć cel.

1. Brak korzyści

Technika ta znakomicie sprawdzi się, gdy Twój pies jest typem wymuszacza. Natarczywie domaga się zabawy, jedzenia czy wyjścia na spacer. Przykładowo, jeżeli pupil szczeka przy stole, żeby dać mu jedzenie, to absolutnie nie możemy mu ulec. Nie zwracamy uwagi na niego, nie dajemy się nabrać na smutne oczy, tylko niewzruszeni kończymy posiłek. Gdy pies zauważy, że żebranie nic mu nie daje, przestanie to robić. Tak samo niereagowanie na wymuszanie zabawy zniechęci go do zaczepek. Technika ta nie sprawdzi się jednak przy zachowaniach, które przynoszą mu ulgę i pozwalają same w sobie rozładować emocje, np. gryzienie mebli czy butów pod naszą nieobecność.

2. Strata

Technika ta polega na tym, że niewłaściwe zachowanie skutkuje stratą, czyli zabieramy psu coś, co w danej chwili sprawia mu przyjemność. Przykład: wracasz do domu, a pies na Ciebie natarczywie skacze. W momencie psiego wyskoku wychodzisz, zamiast witać się z pupilem.

Techniki nauczania

Są to techniki polegające na nagradzaniu psa za właściwe sprawowanie, jednocześnie uświadamiające mu, że jest ono dla niego opłacalne. Pamiętaj, o wiele lepiej uczyć pupila, jak ma się zachowywać, niż bazować na oduczaniu.

1. Nauka zachowania zastępczego

Jest to jedna z lepszych technik i polega na nauczeniu psa komendy, która będzie wykluczała niepożądane zachowanie. Kiedy się sprawdzi? Np. gdy pies skacze na powitanie. Aby ostudzić jego emocje, wydajesz mu polecenie „siad”, które pozwoli mu się uspokoić.

2. Nauka braku niepożądanego zachowania

Technika ta polega na wyłapywaniu i nagradzaniu zachowań psa, które ten wykonuje poprawnie, pomimo że mógłby się zachować w sposób niepożądany. Przykładem jest sytuacja, gdy pies zazwyczaj skacze, gdy wracasz do domu – jeżeli nie wyskoczy i ma cztery łapy na ziemi, to należy go nagrodzić.

Techniki wspomagające

Techniki te ani nie służą do nauczenia psa poprawnych zachowań, ani oduczenia go tych złych. Pełnią funkcję wspomagającą i są bardzo pomocne, gdy tworzysz plan wyeliminowania różnych problemów.

1. Obniżenie motywacji

Próbujemy wykluczyć czynnik motywujący do niepoprawnego zachowania. Przykładem może być niekastrowany samiec, który wyczuwając sukę z cieczką, staje się wręcz zawodowym uciekinierem. Aby obniżyć jego motywację do tego typu wyczynów, można psa wykastrować.

2. Uniemożliwienie

Technika ta polega na uniemożliwieniu psu niewłaściwego zachowania, np. założenie na spacer wszystkożernemu pupilowi kagańca, aby nie mógł zjadać śmieci rzuconych na trawnik. Technikę tę będziemy stosować zawsze wtedy, kiedy nie jesteśmy w stanie kontrolować sytuacji, w jakiej występuje niepożądane zachowanie, czyli np. nigdy nie wiemy, czy na trawniku w parku, gdzie puszczamy psa, nie leżą jakieś śmieci, które mógłby chcieć zjeść.

3. Zmiana rytuału

Technika ta opiera się na wprowadzeniu zmian w naszym codziennym działaniu. W sytuacji, kiedy pojawia się niepożądane zachowanie, zmieniamy schematy postępowania, np. gdy pies ciągnie na smyczy w drodze do parku, wybieramy inną niż dotychczas trasę spacerową.