Spis treści:
Zwierzak może różnie zareagować na kontakt z dzieckiem. Wiele zależy od okoliczności, w których ze sobą przebywają. Powinniśmy być przygotowani na każdą ewentualność i umieć odczytywać mowę ciała psa, by kontrolować sytuację i odpowiednio reagować. Jakie zachowania u psa będziemy mogli zaobserwować?
Socjalne – zachęcanie do kontaktu
To opcja najbardziej optymistyczna i najbardziej pożądana. Wręcz sielankowy obraz – na łączce w parku dziecko wesoło biega, pies hasa wokół pociechy, próbując zwrócić jej uwagę i zachęcić do zabawy. Jego rozluźniony pysk wskazuje, że jest w bardzo dobrym nastroju. Zwierzak ma możliwość odbiegnięcia, skacze i czuje dużą radość z relacji z dzieckiem. Takie obrazki są bardzo przyjemne, bo pokazują radosną obustronnie relację. Pamiętajmy, że aby tak było, pies musi czuć się bezpiecznie przy dziecku i mieć przestrzeń, gdzie zawsze może odbiec, gdy czuje dyskomfort.
Poznawcze – chęć poznania osobnika
Inna sytuacja obrazuje zachowania poznawcze – optymalnie bezpieczne, bo możemy kontrolować psa i równocześnie pozwalać mu zapoznać się z dzieckiem na dość komfortowych dla pupila zasadach. Dziecko siedzi na dywanie, bawi się z jednym z rodziców. Pies podchodzi do nich, obwąchuje malucha, może chcieć próbować polizać. Nie czuje w dziecku zagrożenia. Przecież zajmujesz się tym małym człowieczkiem, więc pupil wychodzi z założenia, że nie ma się czego obawiać. Dodatkowo pilnujesz psa, aby nie był zbyt natarczywy wobec dziecka.
Lękliwe – reagowanie strachem
Kolejny przykład pokazuje, do jakich sytuacji nie powinniśmy dopuszczać, gdyż konsekwencje mogą być przykre w skutkach bardzo długo. Pies odpoczywa i leży sobie w kącie pokoju, dziecko podchodzi na wprost, chcąc chwycić rączkami psią sierść. Pupil odwraca głowę, dyszy nerwowo, kuli uszy. Chce odejść, ale nie ma gdzie, bo leży pod ścianą. Taka sytuacja jest bardzo niebezpieczna i niestety niszczy relację psa z dzieckiem, gdyż nasz włochacz ma z nim coraz więcej nieprzyjemnych skojarzeń. Powinniśmy pilnować, aby pociecha nie zakłócała psu odpoczynku. Wyczuleni powinniśmy być zwłaszcza, gdy pies spokojnie leży, gdyż dziecko często ma wtedy większą odwagę, by do niego podchodzić i go zaczepiać.
Agresywne – pies się broni
Kontynuując poprzednią sytuację. Pies nie ma gdzie odbiec, czuje obawę, a dodatkowo złość związaną z brakiem możliwości ucieczki – wszystko to powoduje bardzo wybuchową mieszankę emocji. Wiele czworonogów w takim momencie zachowa się biernie – zesztywnieje, a część aktywnie – czyli warknie, kłapnie lub w najgorszym wypadku ugryzie. Zwierzę nie robi tego, bo chce wyrządzić dziecku krzywdę. Po prostu czuje się zagrożone i to jego reakcja obronna.
Łowieckie – pies poluje na ruszający się obiekt
Takie zachowania najczęściej występują u psów pasterskich, terierów czy innych ras o dużych potrzebach łowieckich. Podbieganie i chwytanie za stopy czy nogawki, szczególnie gdy dziecko biega, to typowe zachowania łowieckie. Gonienie i skubanie uciekającego „obiektu” jest dla nich czymś naturalnym. W takich sytuacjach warto poświęcić więcej czasu na trening posłuszeństwa.
