Jak wyglądają pchły u psa?
Pchły są widoczne gołym okiem. Samce osiągają około 2 mm długości, samice około 3 mm. Mają owalny kształt i ciemny kolor. Rzadko kiedy jednak udaje się je namierzyć na ciele psa, ponieważ są piekielnie szybkie, skoczne i zwinne. Pomocny w diagnostyce pchlicy jest wspomniany wcześniej specjalny grzebień, który zgarnia zarówno odchody, jak i znajdujące się na ciele psa pchły. Prostym testem sprawdzającym, czy mamy do czynienia z odchodami pcheł czy np. z brudem, jest test z wodą utlenioną. Jak przeprowadzić eksperyment? Wystarczy zebrać niewielką ilość zabrudzenia z psiej sierści na biały ręcznik papierowy, następnie pokropić kilkoma kroplami wody utlenionej. Jeśli pojawi się czerwony kolor, znaczy to, że obecna jest krew, czyli mamy do czynienia z odchodami tych krwiożerczych pasożytów.
Skąd się biorą pchły u psa?
Pchły najczęściej przeskakują z osobnika na osobnika. Tak więc miejsca, gdzie jest duże zagęszczenie psów, to prawdziwy raj dla tych pasożytów. Możliwe jest także zarażenie jajami ze środowiska – zakażone nimi zwierzę rozrzuca je dosłownie wszędzie. Złapanie pcheł może nastąpić gdziekolwiek – podczas krótkiego kontaktu z zapchlonym psem na spacerze, w czasie pobytu w hotelu dla psów czy podczas wizyty w zakładzie groomerskim. Co ważne, nie musi to być miejsce zaniedbane czy brudne – wystarczy, że choć przez chwilę przebywał tam jeden zapchlony osobnik. Psy mogą zarazić się pchłami od innych gatunków zwierząt – od dzikich kotów, lisów, wilków, a nawet od jeży, królików, drobiu czy od… człowieka.
Jak się pozbyć pcheł u psa?
Najpopularniejszym i najskuteczniejszym sposobem na zwalczenie pcheł jest użycie środków owadobójczych. Na rynku dostępne są preparaty w postaci tabletek, obróżek, kropli na kark oraz sprayów. Preparaty różnią się substancjami czynnymi i długością oraz spektrum działania. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie preparatów zwalczających pchły we wszystkich stadiach rozwojowych. Leki dobiera się do wagi pacjenta, biorąc pod uwagę zarówno wrażliwość rasową, jak i ogólną kondycję psa. Pamiętaj, że część tych preparatów jest niebezpieczna dla kotów, więc jeśli masz mruczka w domu, kup taki, który będziesz mógł bezpiecznie stosować w jego obecności. Co ważne, kurację przeciw pchłom należy powtarzać cyklicznie zgodnie z zaleceniami producenta danego środka (każda postać leku ma inny czas działania), a leczeniu powinny zostać poddane wszystkie inne zwierzęta, które przebywają z chorym na pchlicę psem.
Popularne kiedyś szampony dziś są jedynie dodatkiem do terapii. Pomagają usunąć odchody pcheł i ich dorosłe postacie, mogą także działać odstraszająco, ale zdecydowanie nie pozwolą pozbyć się inwazji pcheł. Usunąć je z psa to jedno, a pozbyć się ich z domu (przede wszystkim pcheł w postaci poczwarki czy ich jaj) to zupełnie inna, dużo trudniejsza bajka. Te podstępne stworzenia potrafią przetrwać w naszym mieszkaniu jeszcze długo po tym, jak uwolnimy od nich psa.
Generalne porządki
Pchły bytują nie tylko na psie, ale także w miejscach, w których ten przebywa. Są więc w mieszkaniu, samochodzie czy budzie. Aby się ich pozbyć, należy dokładnie wysprzątać i oczyścić środowisko psa. Koniecznie wypierz posłanie swojego psa w wysokiej temperaturze (minimum 60°C) lub po prostu kup mu nowe. To samo dotyczy psich ubranek, które mogą być siedliskiem pchlich jaj. Również wszelkie kocyki pupila, maskotki itp. powinny wylądować w pralce. Zaniedbanie tego może skutkować tym, że wyklute pchły znów znajdą sobie miejsce na naszym pupilu. Dostępne są także środki owadobójcze, które można stosować do oprysków w zamkniętych pomieszczeniach. Jeśli pies ma kojec lub budę na dworze – porządnie je umyj, zdezynfekuj oraz zastosuj preparat zwalczający pchły. Warto również opryskać nim zacienione miejsca w ogrodzie, gdzie owady te lubią się chować.
Po doprowadzeniu do porządku psich rzeczy czas zabrać się za… sprzątanie mieszkania! Umyj podłogi, wypierz dywany, kanapy, fotele, koce i poduszki – zwykłe odkurzanie to za mało, dlatego zastosuj środek owadobójczy. Nie możemy zapominać o samochodzie, którym podróżował nasz włochacz. Tapicerka samochodowa ma wiele zakamarków, w których pchły mogą sobie urządzić wygodne lokum. Wszelkie procedury powinny być powtórzone kilka razy – dzięki temu będziesz mieć pewność, że wszystkie postacie pcheł zostały zwalczone. Po wygranej wojnie pamiętaj o zabezpieczeniu psiaka przed pchłami!
Pchły u szczeniaka – czy traktować je inaczej niż u dorosłego psa?
Pchlica u małych szczeniaków może być dość groźna i szybko prowadzić do anemii i do rozprzestrzeniania się pasożytów wewnętrznych. Warto także pamiętać o doniesieniach, że pchły przenoszą parwowirozę, śmiertelną chorobę zakaźną psów w młodym wieku. Nie zapominajmy jednak, że u bardzo młodych psów nie stosuje się preparatów zabezpieczających przed pchłami. Szczenięta mają zbyt słabe organizmy i mogłoby dojść u nich do zatrucia. Większość leków może być podana dopiero po ukończeniu 8. tygodnia życia lub po osiągnięciu 1,8-2 kg wagi. Szczeniaki w tym okresie rzadko kiedy mają pchły, jednak jeśli pochodzą z miejsc zaniedbanych, należy jak najszybciej zastosować dozwolone preparaty przeciwpchelne, by nie doprowadzić do rozwoju choroby. W przypadku maluchów zastosowanie takich środków zawsze powinno odbywać się pod okiem lekarza weterynarii.
Czy pchły z psa przejdą na człowieka?
Na szczęście nie. My, ludzie, nie jesteśmy żywicielami pchły psiej. Oczywiście może się zdarzyć, że pchła psia pokąsa człowieka, jednak takie sytuacje należą do rzadkości. Pewne jest, że nie ma możliwości, aby pchły psie żerowały na człowieku.
Jak zapobiegać pchłom u psa?
Należy stosować regularnie profilaktyczne środki przeciwpchelne, szczególnie gdy planujemy zostawić psa w środowisku, gdzie zwierzęta przebywają w większym zagęszczeniu, gdy oddajemy go do hotelu lub wybieramy się do psiego przedszkola. Pamiętajmy, że większość środków stosowanych profilaktycznie do ochrony przed kleszczami działa także na pchły.
Pchły u psa – jakie choroby mogą wywołać?
Pchły przyczyniają się do rozprzestrzeniania się wielu chorób. Przede wszystkim mogą przenosić bakterie, wirusy, a także pasożyty. Mowa tu przede wszystkim o przenoszeniu larw psiego i kociego tasiemca. Pchły mogą być także wektorem nicieni – Dirofilarii immitis, czyli groźnego nicienia sercowego. Pojawiają się doniesienia, że pchły biorą udział w transmisji takich chorób, jak parwowiroza, zwana psim tyfusem.
Duże inwazje pcheł mogą wywołać nawet anemię i jej objawy ogólnoustrojowe, jak silne osłabienie, drżenie kończyn, spadek apetytu i masy ciała. W szczególności niebezpieczne jest to u szczeniąt oraz u psów małych ras. Wspomniane inwazje prowadzą też do wyniszczenia organizmu i spadku odporności. Nie sprzyja to leczeniu innych chorób i osłabia działanie wielu podawanych leków. Zapchlony pies ma także zniszczoną i matową sierść.
Małgorzata Glema, lekarz weterynarii
