5 mitów o sterylizacji i kastracji psów

Wśród właścicieli i miłośników czworonogów pokutuje przeświadczenie, że sterylizacja i kastracja psów może przynieść więcej szkody niż pożytku. Wokół tych zabiegów namnożyło się wiele mitów, którym warto przyjrzeć się bliżej. Poniżej obalamy kilka z nich.

PIES TYJE PO STERYLIZACJI/KASTRACJI

Prawdą jest, że u niektórych psów w wyniku zmian hormonalnych po zabiegu kastracji lub sterylizacji mogą występować zaburzenia metabolizmu skutkujące tendencją do tycia. Nie jest to jednak reguła. Owszem, zmiany hormonalne, które towarzyszą tym zabiegom, wpływają spowalniająco na metabolizm u psów. Nie znaczy to jednak, że sam zabieg powoduje przybieranie na wadze – bo nie tyje się z powietrza! To niewłaściwe dostosowanie posiłków do aktualnych potrzeb zwierzęcia sprawia, że nasz pupil rośnie wszerz. Jeśli widzimy, że nasz pies tyje po kastracji lub sterylizacji, postarajmy się zmienić mu karmę na mniej kaloryczną (dla kastratów, typu fit lub light) bądź podawajmy mniejsze porcje i ograniczmy ilość pożywienia, jaką psiak dostaje w ciągu dnia. Pamiętajmy, że to my karmimy psa – on sam nie otwiera sobie lodówki, a otyłość pokastracyjna zależy tylko i wyłącznie od właściciela! Dobrze jest także zapewnić pupilowi większą ilość ruchu.

SUKA MUSI MIEĆ CHOCIAŻ RAZ MŁODE

Suki nie mają tak rozwiniętego instynktu macierzyńskiego jak ludzie i pies nie żałuje, że nie ma potomstwa. Czworonogi nieco inaczej podchodzą do odchowania szczeniąt – te chore mogą odrzucić, a w późniejszym życiu nawet nie rozpoznają swoich dzieci. U psów urodzenie miotu czy bycie w ciąży nie zmienia nic w układzie hormonalnym, nie ogranicza ryzyka wystąpienia chorób, a nawet może sprzyjać niektórym z nich – np. ciążom urojonym. Dlatego też zabieg sterylizacji suczki można wykonać nawet, jeśli nie miała ona młodych.

STERYLIZACJA LUB KASTRACJA PRZYCZYNĄ LENISTWA?

Niekoniecznie! Często bywa nawet wręcz przeciwnie – u psa mogą ujawnić się instynkty, które wcześniej były tłumione poprzez skupianie się na osobnikach płci przeciwnej. I tak jak kiedyś psiak wodził nosem za zapachem suczki, tak po kastracji może stracić takie zainteresowanie, ale zacząć tropić jedzenie. Pilnuj więc, żeby nie podjadał na boku, szperając w śmietniku czy szukając w trawie upuszczonego przez dziecko wafelka. Po rekonwalescencji zadbaj również o większą dawkę ruchu dla zwierzaka.

TESTOSTERON A KASTRACJA

Kastracja blokuje produkcję testosteronu – a z czym kojarzy się ten hormon, nie trzeba chyba nikomu mówić. Zabieg może więc wyeliminować agresję u naszego pupila, zwłaszcza tę skierowaną przeciw innym samcom. Oczywiście to duże generalizowanie, bo źle wychowany pies po kastracji nie stanie się nagle aniołem. Niemniej spadek testosteronu powoduje zanik popędu seksualnego i zachowań z nim związanych – a agresja często bierze się z potrzeby konkurencji. Wiele jednak zależy również od wyuczonych nawyków i cech osobniczych psa. Plusem jest jednak fakt, że uwagi pupila nie będą już zwracały suki w rui. Jest więc szansa na większe posłuszeństwo z jego strony i zainteresowanie naszą osobą, a co za tym idzie – motywację do współpracy.

UROJONE CIĄŻE A STERYLIZACJA SUCZKI

Nieco inaczej wygląda sytuacja u samic. Sterylizacja suczki zapobiega występowaniu wahań stężeń hormonów, których efektem często są urojone ciąże. Zabieg eliminuje to ryzyko, zabezpiecza przed objawami fizycznymi tego zjawiska, takimi jak np. powiększenie listwy mlecznej, czy psychicznymi – wiciem i agresywną obroną „gniazda”.