American staffordshire terrier, zwany w skrócie amstaffem, to średniej wielkości, muskularny i silny pies. Powszechne jest przekonanie o wrodzonej agresji tej rasy, jednak jest to krzywdzący stereotyp – wiele zależy od właściciela i odpowiedniego wychowania czworonoga. Dobrze zsocjalizowany amstaff może być wspaniałym, łagodnym i oddanym psem, także dla rodziny z dziećmi.
Amstaffy są dobrze zbudowanymi, umięśnionymi psami, o niezbyt długich kończynach. Psy tego typu mają szeroką, średniej długości głowę z wyraźnie zaznaczonymi mięśniami policzkowymi. Uszy nie powinny być zbytnio obwisłe, a duże i okrągłe oczy zazwyczaj mają ciemną, najczęściej brązową barwę. Amstaffy mają także wyraźnie zarysowane i mocne szczęki. Szyja psów jest dobrze umięśniona, nieco wyciągnięta i bez podgardla, zwężająca się w kierunku głowy. Tułów powinien być silny i umięśniony, z dosyć krótkim grzbietem. Klatka piersiowa jest dosyć szeroka i wydatna, a z tego względu kończyny przednie amstaffa są szeroko rozstawione, proste i bez wygięć. Kończyny tylne są zazwyczaj bardzo dobrze zbudowane i umięśnione. Sierść psa powinna być krótka, twarda, z odpowiednim połyskiem. Psy tej rasy występują w bardzo zróżnicowanym umaszczeniu – może być jednolite, kolorowe, a nawet łaciate. Najbardziej pożądaną barwą sierści jest błękitna.
Krótka sierść psów tej rasy nie wymaga szczególnej dbałości. Wystarczy raz w tygodniu przeczesać pupila oraz kąpać go tylko wtedy, kiedy naprawdę się ubrudzi. Należy jednak pamiętać o regularnym przycinaniu pazurków, gdyż dłuższe mogą mu przeszkadzać podczas biegania.
Amstaffy były wykorzystywane do walk z innymi psami, dlatego bywają postrzegane jako rasa niebezpieczna. Okazuje się jednak, że prawidłowo zsocjalizowany psiak nie powinien być agresywny. Z tego względu już od szczeniaka należy zapoznawać go z innymi czworonogami oraz z ludźmi – stopniowo i pod okiem osoby doświadczonej w kontakcie z tymi psami. Idealne aktywności dla amstaffów to wszelkiego rodzaju gry i zabawy siłowe, takie jak przeciąganie sznura. Przedstawiciele rasy uwielbiają też współpracować z człowiekiem, a wypowiedziana radosnym tonem pochwała czy wspólne wygłupy mogą być dla nich najlepszą nagrodą. W ten sposób można nauczyć psa współpracy, np. rezygnacji z jednego szarpaka na rzecz drugiego. Również w relacjach z dziećmi amstaffy mogą być bardzo przyjazne, niemniej jednak należy pamiętać, że są to silne i duże psy, a więc konieczna jest kontrola osoby dorosłej.
Pieski tej rasy zazwyczaj uwielbiają współpracować z człowiekiem. Wypowiedziana radosnym tonem pochwała czy wspólne wygłupy mogą być najlepszą nagrodą dla amstaffa. Można w ten sposób nauczyć go współdziałania z opiekunem, np. rezygnacji z jednego szarpaka na rzecz drugiego.
W kontaktach z innymi psami mogą mieć skłonność do dominowania, szczególnie jeżeli oba osobniki są płci męskiej. Dlatego jeśli planujemy mieć dwa psy, należy je ze sobą stopniowo zapoznawać i obserwować. W relacjach z dziećmi amstaffy mogą być bardzo przyjazne, niemniej jednak należy pamiętać, że są to silne i duże psy, a więc konieczna jest kontrola osoby dorosłej.
Amstaffy nie są raczej chorowitymi psami, jednak ze względu na masę i aktywność dość łatwo u nich o kontuzję narządów ruchu, ze szczególnym uwzględnieniem kontuzji stawów i ścięgien. U przedstawicieli rasy dość często pojawiają się w szczególności urazowe zerwania więzadeł krzyżowych w stawie kolanowym. Zdarza się także, że amstaffy mają problemy z sercem. W razie pojawieniu się niepokojącego kaszlu bądź nietolerancji wysiłkowej należy udać się na przeglądowe badanie kardiologiczne, na początek osłuchanie pacjenta. Psy tej rasy odwiedzają gabinety również z powodu problemów skórnych (w tym atopii), zapalenia ucha czy też krwiaka małżowiny usznej. Zdarza się, że wykazują objawy alergii (środowiskowej, pokarmowej lub mieszanej) bądź też nietolerancji pokarmowej. Z tego powodu należy zwrócić uwagę na odpowiednie żywienie psów, a w szczególności szczeniąt, gdyż miewają tendencję do zatruć pokarmowych. No i przede wszystkim pamiętajmy o sportowej sylwetce amstaffa – nie przekarmiajmy go!
W hodowlach nie ma wymaganych badań, jednak cenioną praktyką jest wykonanie RTG w kierunku wykluczenia dysplazji stawów biodrowych oraz łokciowych u psów rozpłodowych. Opcjonalnie wykonuje się badania okulistyczne, badanie kardiologiczne czy testy genetyczne z wystawieniem certyfikatu dla zdrowych psów i suk, aby nie przenosiły na szczenięta chorób, którymi często obarczona jest ta rasa. U zdrowego amstaffa kontrole weterynaryjne odbywają się na wizytach szczepiennych. Jako profilaktykę należy wykonywać przeglądowe badania krwi, w szczególności u seniorów. Jeśli pies kuleje czy zauważamy u niego niepokojące objawy kardiologiczne – koniecznie udajmy się do lekarza weterynarii ze względu na obciążenie chorobami genetycznymi.
Amstaffy to niezwykle energiczne i przyjazne psy. W naszej ocenie, pomimo że zupełnie na takie nie wyglądają, potrzebują bardzo dużo miłości i potrafią się za nią odwdzięczyć niezwykłym oddaniem swojemu właścicielowi. Są przy tym wrażliwe i inteligentne. Można powiedzieć, że to psiaki dla każdego, jednak należy pamiętać, że lubią dominować i mają sporo siły. W związku z tym w wychowaniu psa bardzo ważne są konsekwencja i jasne ustalenie zasad. Należy też pamiętać, że szkolenie czworonoga powinno być pozytywne, czyli opierać się na zasadzie nagród, a nie kar. Amstaff to swojego rodzaju opiekun całego domu. Ułożony pies potrafi wykazać dużą czułość i cierpliwość w stosunku do dzieci i lubi się z nimi bawić. Ponadto amstaffy bardzo lubią się przytulać do swoich właścicieli, a radość po powrocie właściciela do domu od razu widać w ich oczach. To bardzo energiczne, inteligentne i chętne do nauki psy, dzięki czemu będą dobrym wyborem dla osób, które lubią aktywność fizyczną. Polecamy amstaffy każdemu, kto szuka wiernego i prawdziwego przyjaciela, który w sytuacjach zagrożenia może także pomóc się obronić!