Chow chow to pies, który ma bardzo silny popęd łowiecki, dlatego warto go socjalizować i szkolić już od pierwszych tygodni, dzięki czemu wyrośnie na dobrze ułożonego czworonoga. To rasa, która nadaje się do życia w mieście. Jest cichy i spokojny, potrafi być jednak uparty i niezależny.
Psa tej rasy charakteryzuje gruba, gęsta grzywa wokół głowy i przednich łap. To niezwykle imponujący i przypominający lwa pies, średniej wielkości. Jego ogon jest niezwykle puszysty i zawinięty do góry.
Jego gruba i gładka sierść wymaga regularnej pielęgnacji. Chow chow powinien być czesany codziennie i kąpany przynajmniej raz w miesiącu. Bardzo ważne są regularne wizyty u groomera, który zadba o oczy i uszy psa, a także obetnie paznokcie. Jeśli jego sierść na zadzie oraz lwia grzywa na głowie, nie będą regularnie czesane, staną się brzydkie i matowe. Niezwykle ważne jest także, aby po kąpieli, suszyć psa chłodnym powietrzem.
Chow chow to rasa typu pierwotnych i szpiców, która pochodzi z krajów azjatyckich. Psy te mają bardzo mocno rozbudowany łańcuch łowiecki, dlatego należy uważać na ich duży popęd łowiecki. Oznacza to, że podczas spacerowania po łąkach czy lasach chow chow może puścić się w pogoń za dzikimi zwierzętami lub np. za kaczkami w miejskim parku. W związku z tym warto już od szczeniaka pracować np. nad przywoływaniem psa i kontrolować jego zachowanie.
Chow chow to także rasa psów bardzo niezależnych, dlatego od początku należy pracować nad ich motywacją. Wybierajmy zatem formy nagradzania, które będą miały charakter bardziej łowiecki i aktywny, np. rozsypanie przysmaków w trawie czy wykorzystanie zabawki, która przypomina uciekające zwierzątko. Takie nagrody z pewnością będą dla niego bardzo atrakcyjne.
Chow chow to nie jest rasa psów, które cały czas będą chciały pracować z człowiekiem, jak to ma miejsce np. w przypadku psów pasterskich. Dlatego podczas treningu należy szukać momentów, w których pies będzie chciał z nami współpracować i wykorzystywać jego naturalną motywację. Jeśli pupil chce odpocząć, należy dać mu taką możliwość.
Pamiętajmy jednak, że jest to bardzo ogólny opis rasy, a każdy pies może być inny i posiadać inny charakter!
Jeśli mamy dzieci, a pies chce odpocząć należy mu to umożliwić i odizolować go od pociech, aby dzieci go nie zaczepiały i aby nie doszło do niebezpiecznej sytuacji!
Należy także pamiętać, że jest to rasa o grubym futrze, dlatego długość spaceru należy dopasować do psa. Chłodniejszy dzień – dłuższy spacer, w upalny dzień – uważajmy na przegrzanie psa.
Chow chowy, jak na rasę pierwotną przystało, to generalnie zdrowe psy. W gabinecie weterynaryjnym pojawiają się najczęściej z problemami dermatologicznymi. Ich dwuwarstwowa sierść z bogatym podszerstkiem wymaga bowiem codziennej pielęgnacji i wyczesywania. Jeśli właściciel o to nie dba, łatwo o zapalenie skóry. Psy tej rasy mają także skłonność do poważniejszych chorób dermatologicznych, takich jak pęcherzyca liściasta czy łysienie niewiadomego pochodzenia. Do rzadkości nie należą również zapalenia ucha zewnętrznego czy choroby przyzębia. Chow chowy mają także skłonności do chorób oczu oraz wad powiek.
Pomimo że czworonogi te nie należą do psów ras dużych i olbrzymich, może u nich wystąpić zespół rozszerzenia i skrętu żołądka. Należy o tym pamiętać i dbać o prawidłowe żywienie pupila. Chow chowy charakteryzuje także czarna śluzówka jamy ustnej, czarne od wewnętrznej strony wargi oraz fioletowy (czarno-niebieski) język. Jest to ich naturalny i prawidłowy odcień.
Sztywny chód tylnych kończyn wynika z innej budowy ciała psów tej rasy i jest jak najbardziej prawidłowy. Stawy stępu jak i stawy kolanowe są wyprostowane. Nie jest to absolutnie żadna wada postawy.
W Polsce ZKWP nie ma wymogów dla psów i suk hodowlanych. Dobrym zwyczajem hodowców jest jednak badanie ortopedyczne jak i okulistyczne psów dopuszczonych do rozrodu. Wskazane także jest badanie serca (Echo serca).
Chow chowy w średnim wieku powinny mieć przeprowadzone kontrolne badania krwi wraz z profilem tarczycy. Kontrole jamy ustnej powinny odbywać się podczas corocznych wizyt kontrolnych w gabinecie weterynaryjnym.
Nasz Berni jest żywą, dumnie kroczącą na czterech łapach ilustracją powiedzenia: „jeśli czegoś nie wolno, ale bardzo się chce, to można”! Ma jednak wyważony, bardzo spokojny charakter, a w swoich zakusach nie bywa zapalczywy – jeśli na coś się bardzo uprze, prawdopodobnie uda mu się dopiąć swego, ale zrobi to z dumą, gracją i pewnością, że „przecież się psu należało”. ?
Bywa, że wyegzekwowanie jego reakcji na niektóre komendy wymaga od nas sporo cierpliwości, mimo, że nasz uparty psiak doskonale wie, czego się od niego oczekuje. Już na etapie decyzji o wyborze tej rasy byliśmy świadomi, że temperament chow chow wymaga konsekwentnych indywidualnych szkoleń, dlatego położyliśmy wyjątkowo duży nacisk na wczesne trenowanie posłuszeństwa i podstawowych komend oraz naukę socjalizacji.
Dzięki takiemu podejściu możemy cieszyć się obecnością naprawdę kochanego psa, któremu nie sposób jednak odmówić silnego charakteru, instynktu stróżowania i niezależności. My w każdej z cech Berniego widzimy zaletę. Uwielbiamy nawet jego chrumkanie i głośne chrapanie!