Hawańczyk

Hawańczyk pochodzi z zachodniej części basenu Morza Śródziemnego, a konkretnie z wybrzeży Włoch i Hiszpanii, skąd marynarze sprowadzili go na Kubę. I to właśnie Kuba została przez FCI uznana za kraj, który przyczynił się do rozwoju tej rasy.

Hawańczyk wywodzi się z rodziny biszonów i był popularnym psem do towarzystwa.

Z reguły jest psem bardzo zsocjalizowanym i pozbawionym agresji wobec zwierząt i ludzi. Został wyhodowany bowiem po to, żeby spędzać czas z ludźmi.

Hawańczyk świetnie sprawdzi się w przypadku osób szukających bliskiego kompana, który będzie im stale towarzyszył zarówno w domu, jak i w trakcie wspólnych spacerów. Jeśli nie lubisz przesadnie okazywać względem psa uczuć, hawańczyk może być nietrafionym wyborem. One wręcz słyną z tego, że uwielbiają pieszczoty i bycie w centrum uwagi. A jeśli nie dostaną należnej im dziennej porcji uwagi, możesz mieć pewność, że będą się o nią dopominać. Pozostawione same w mieszkaniu z reguły dobrze sobie radzą, nie niszczą i nie hałasują nadmiernie.

Hawańczyk najczęściej wykazuje dużą chęć współpracy z człowiekiem. Uczy się szybko, chętnie i nawet mało doświadczone osoby poradzą sobie z jego szkoleniem. Wychowując szczenię, warto przyłożyć się do jego socjalizacji i oswojenia go z różnej wielkości psami i obcymi osobami, tak by w przyszłości się ich nie obawiał.

Źle zsocjalizowany może się obawiać obcych psów lub ludzi i wyrażać to poprzez częste szczekanie. Jeśli z kolei nie określimy psu jasnych granic, może okazać się natarczywy w dopominaniu się naszej uwagi.

Nazwa rasy nie wzięła się od Hawany – stolicy Kuby, a od koloru hawana (brązowo-rudy kolor cygar), który jest jednym z najczęstszych umaszczeń tych psów.

Hawańczyki były wykorzystywane w cyrkach z uwagi na fakt, że szybko uczyły się psich sztuczek.

Hawańczyk bardzo przywiązuje się do swoich opiekunów. Zwykle jest skory do zabaw, radosny i czuły. Najczęściej bez problemu przystosowuje się do życia w mieszkaniu i nadaje się do rodzin z dziećmi. Ale pamiętajmy, że nawet największy psi przytulas może okazać dziecku swoje niezadowolenie, jeśli nie będzie traktowany z należnym mu szacunkiem. Dlatego ważne jest, by uczyć dziecko, żeby przestrzegało psich granic.