7-9 kg (pies),
6-8 kg (suka)
Jamnik to rasa psów o charakterystycznej wydłużonej sylwetce i krótkich łapach. Znany ze swojej odwagi, inteligencji oraz silnego instynktu łowieckiego, przez wieki był wykorzystywany do polowań na zwierzynę norową. Dziś jamniki są przede wszystkim towarzyszami ludzi, a różnorodność ich odmian sprawia, że każdy miłośnik tej rasy może znaleźć psa dopasowanego do swojego trybu życia.
7-9 kg (pies),
6-8 kg (suka)
Jamniki standardowe: 37-47 cm (pies),
35-45 cm (suki)
Jamniki miniaturowe: 32-37 cm (psy)
30-35 (suki)
Jamniki królicze: 27-32 cm (psy)
25-30 cm (suki)
12-16 lat
Jamnik to pies odważny, inteligentny i samodzielny. Cechuje go duża pewność siebie oraz lojalność wobec opiekuna. Może być uparty, co wymaga konsekwentnego podejścia do wychowania. Jest czujny, jak przystało na psa myśliwskiego.
Krótkie łapki jamników mogą być mylące! Są to psy energiczne i wymagają regularnych spacerów oraz aktywności fizycznej. Ich potrzeba ruchu jest umiarkowana, ale brak stymulacji może prowadzić do otyłości i problemów behawioralnych.
Jamnik należy do ras dość szczekliwych. Jego naturalna czujność sprawia, że reaguje na bodźce dźwiękowe, co czyni go dobrym psem alarmującym. Wczesna socjalizacja może ograniczyć nadmierne szczekanie.
Jamniki mogą dobrze funkcjonować w domu z dziećmi, ale wymagają odpowiedniego wprowadzenia. Ze względu na swoją naturę mogą się jednak nie dogadywać z najmłodszymi. Ponieważ mają skłonność do urazów kręgosłupa, dzieci powinny być uczone prawidłowego obchodzenia się z psem, aby ich uniknąć. Odpowiednia socjalizacja i nadzór są bardzo istotne.
Jamniki są z natury przyjazne, jednak samce mogą nie dogadywać się z psami tej samej płci. Wczesna socjalizacja sprzyja ich dobrym relacjom z innymi czworonogami, choć czasem mogą przejawiać instynkt terytorialny.
Jamniki mają wiele cech wyróżniających. To rasa psów o długim tułowiu, wydłużonym ciele, krótkich nogach i mocnym umięśnieniu. Występuje w trzech rozmiarach (standardowy, miniaturowy, króliczy) oraz trzech odmianach sierści: krótkowłosy, długowłosy i szorstkowłosy, co daje łącznie dziewięć wariantów. Wśród tych odmian, mogą mieć umaszczenie rude, podpalane czarne lub czekoladowe, dzicze, pręgowane i marmurkowe. Szorstkowłose jamniki, najczęściej występują w umaszczeniu dziczym. Dobierając akcesoria dla tych pupili, należy zwrócić uwagę na krój szelek, czy ubranek. Mimo swoich niedużych rozmiarów, mają bardzo duży obwód klatki piersiowej
Pielęgnacja sierści jamnika zależy od rodzaju sierści:
Wszystkie odmiany powinny mieć regularnie kontrolowaną czystość uszu, a także długość pazurów.
Choć wiele ras obserwowano już w Starożytnym Egipcie, historia tej rasy jest krótsza. Jamnik pochodzi z Niemiec i dzieli się na 9 różnych ras, które tworzą osobną, IV grupę FCI. Są to psy myśliwskie, był wykorzystywane do polowań na borsuki i lisy – jego nazwa „Dachshund” w dosłownym tłumaczeniu oznacza „borsuczy pies” Budowa ciała umożliwia mu wchodzenie do nor, a odwaga sprawia, że nie boi się większych zwierząt. Obecnie idealnie odnajduje się jako towarzysz rodzin, jednak widać w nim w nim cechy norowca, takie jak kopanie, wciskanie się w norki, spanie w ciasnych kryjówkach.
Jamniki sprawdzą się zarówno w mieszkaniach, jak i w domach z ogrodem. Mimo, że są to psy o krótkich nogach, są dobrym wyborem dla osób aktywnych, rodzin i seniorów, pod warunkiem zapewnienia im odpowiedniej dawki ruchu i stymulacji umysłowej.
Szkolenie jamnika powinno opierać się na konsekwencji i pozytywnym wzmocnieniu. Są to psy inteligentne, ale mogą być uparte. Wczesna socjalizacja jest istotna, aby uniknąć problemów behawioralnych.
Brak szkolenia i konsekwencji może prowadzić do problemów behawioralnych, takich jak nadmierne szczekanie, lęk separacyjny czy agresja wobec innych zwierząt lub ludzi.
Najczęstsze choroby (w tym o podłożu genetycznym) tej rasy oraz choroby, do których ma większą skłonność:
Aby zminimalizować ryzyko chorób, warto przeprowadzać: