50-66 kg (pies),
40-55 kg (suka)
Owczarek anatolijski kangal
Owczarek anatolijski, znany również jako kangal, to imponująca rasa psów wywodząca się z Turcji. Ceniony za swoje umiejętności stróżowania i ochrony, kangal jest nie tylko potężnym psem, ale również lojalnym i oddanym towarzyszem. Dzięki swojej historii bycia psem pasterskim jest niezawodnym obrońcą stada oraz rodziny.
Charakterystyka rasy
Masa ciała:
Wzrost:
74-81 cm (pies),
71-79 cm (suka)
Długość życia:
12-15 lat
Osobowość:
Owczarek anatolijski jest znany ze swojego spokojnego, pewnego siebie charakteru. Jest lojalny i oddany swoim opiekunom, a jego silny instynkt opiekuńczy sprawia, że jest niezastąpionym stróżem. Kangal może być podejrzliwy wobec obcych, co czyni go skutecznym psem obronnym, jednak przy właściwej socjalizacji potrafi być również przyjazny i towarzyski.
Potrzeba ruchu:
Kangale świetnie sprawdzą się w domu z ogrodem, gdzie chętnie będą spędzać czas na eksploracji i pilnowaniu terenu. Należy jednak pamiętać, że potrzebują one także codziennych długich spacerów, ponieważ – tak jak w przypadku każdej innej rasy – ogród nie zapewni psom zaspokojenia potrzeby aktywności fizycznej.
Szczekliwość:
Rasa ta nie należy do nadmiernie szczekliwych, ale potrafi donośnie wokalizować, gdy wyczuje zagrożenie lub obecność obcych. Szczekanie kangali jest zazwyczaj wyraźnym sygnałem ostrzegawczym i ma na celu odstraszenie intruzów. Dzięki odpowiedniej socjalizacji i treningowi można to kontrolować.
Podejście do dzieci:
Kangale mają zazwyczaj spokojne podejście do dzieci, zwłaszcza jeśli są wychowywane razem od młodego wieku. Są opiekuńcze i łagodne wobec dzieci, jednak ze względu na dużą siłę i rozmiar tych psów ważne jest nadzorowanie interakcji, aby zapewnić bezpieczeństwo obu stronom.
Podejście do psów:
Przy nieodpowiedniej socjalizacji owczarki anatolijskie mogą wykazywać zachowania agresywne w stosunku do innych psów lub dystansować się od nich. Istotne są nauka odpowiedniej komunikacji, socjalizacja i szkolenie. Przy właściwym prowadzeniu mogą dobrze współżyć z innymi psami.
Wygląd i pielęgnacja
Ogólny wygląd
Kangale to psy duże i muskularne, o proporcjonalnej sylwetce. Mają krótką, gęstą sierść, zazwyczaj w kolorze jasnoszarym lub płowym z ciemną maską na pysku. Ich uszy są średniej wielkości, trójkątne i zwisające, a ogon jest długi i często zakręcony nad grzbietem, zwłaszcza gdy pies jest w ruchu.
Pielęgnacja i grooming
Pielęgnacja psów tej rasy jest stosunkowo prosta. Ich krótka sierść wymaga regularnego szczotkowania, aby usunąć martwe włosy i utrzymać ją w dobrym stanie. Kąpiele są potrzebne tylko sporadycznie, gdy pies jest naprawdę brudny. Regularne przycinanie pazurów, czyszczenie uszu i dbanie o higienę jamy ustnej również są ważne dla utrzymania zdrowia kangala.
Historia i charakter
Pies turecki kangal to starożytna rasa psów pasterskich wywodząca się z regionu Sivas w Turcji. Historia kangali sięga setek lat, a ich głównym zadaniem była i jest ochrona stad owiec i kóz przed drapieżnikami, takimi jak wilki i niedźwiedzie. Kangal jest uważany za narodowy skarb Turcji i jest tam otoczony dużym szacunkiem.
Kangale są znane ze swojego imponującego wyglądu i silnego instynktu obronnego. Są to psy duże, muskularne i niezwykle silne, o krótkiej, gęstej sierści. Charakter kangali można opisać jako spokojny, odważny i lojalny. Jako psy pasterskie są niezależne, ale również bardzo oddane swoim opiekunom.
Dla kogo?
Kangale to rasa dla doświadczonych opiekunów psów, którzy mają odpowiednie warunki, aby sprostać potrzebom tych dużych i silnych zwierząt. Idealnie nadają się dla osób mieszkających na obszarach wiejskich, gdzie psy mogą swobodnie biegać i patrolować swoje terytorium. Są bardzo szybkie i zwinne stąd będą odpowiednie dla opiekunów lubiących ruch.
John Dog poleca dla rasy:
Jakiego szkolenia potrzebuje?
Kangale potrzebują wczesnego i konsekwentnego szkolenia. Kluczowa jest wczesna socjalizacja, aby zapobiec szczekliwości i nadmiernej terytorialności. Warto uczyć psy tej rasy spokojnego przebywania w towarzystwie innych ludzi i zwierząt. Kangale bywają nieufne wobec obcych osób.
Prawdy i mity
Ich siła ugryzienia jest jedną z największych wśród wszystkich ras psów. Siła nacisku szczęk kangala może wynosić nawet do 743 psi (funtów na cal kwadratowy), co czyni je niezwykle skutecznymi w obronie stada przed drapieżnikami, takimi jak wilki czy niedźwiedzie.
Skutki nieodpowiedniego szkolenia
Brak odpowiedniego szkolenia i socjalizacji kangala może prowadzić do problemów behawioralnych, takich jak agresja wobec obcych ludzi i zwierząt, nadmierna terytorialność oraz nieposłuszeństwo. To duży i silny pies, który kiedy jest nie do opanowania, może stwarzać zagrożenie dla siebie i otoczenia.
Rasa w rodzinie z dziećmi
Kangale mogą być wspaniałymi towarzyszami dla rodzin z dziećmi, ale wymagają odpowiedniego szkolenia i nadzoru. Ich instynkt obronny sprawia, że mogą być bardzo opiekuńcze wobec najmłodszych, jednak ich duży rozmiar i siła wymagają, aby dzieci były uczone, jak prawidłowo obchodzić się z psem.
Zdrowie
Te olbrzymie psy pasterskie nie są zbyt popularne w Polsce, dlatego też nie są częstymi bywalcami gabinetów. Warto jednak podkreślić, że nie znaczy to, że nie chorują. Szczególnie należy zwrócić uwagę na problemy, które dotykają psów ras dużych i olbrzymich, takie jak dysplazja stawów biodrowych i łokciowych oraz choroba zwyrodnieniowa stawów (OA), a także rozszerzenie i skręt żołądka (link do art.). Mimo wszystko rasa ta jest dość mocna i zdrowa, ale co ciekawe, anatoliany są dość wrażliwe na środki sedujące i znieczulające, dlatego wszelkie zabiegi odbywające się w pełnej narkozie muszą być przeprowadzane pod dobrą opieką anestezjologiczną. Również proces wybudzania może przebiegać dłużej w porównaniu z innymi rasami.
Najczęstsze choroby (w tym o podłożu genetycznym) tej rasy oraz choroby, do których ma większą skłonność:
- dysplazja stawów biodrowych i łokciowych
- zwichnięcie rzepki
- polidaktylia (dodatkowe palce)
- zespół rozszerzenia i skrętu żołądka
- zapalenie zewnętrznego kanału słuchowego ucha
- niedoczynność tarczycy
- wady powiek – entropium, ektropium
- choroby oczu
- kardiomiopatia przerostowa (DCM)
- kostaniakomięsak (osteosarcoma – nowotwór kości)
- dysplazja nerek
Badania
W hodowlach u psów przeznaczonych do rozrodu konieczne jest przeprowadzenie badań radiologicznych stawów biodrowych i łokciowych wraz z otrzymaniem certyfikatu/wpisu do rodowodu. Dobrą praktyką hodowlaną jest także badanie kardiologiczne i okulistyczne psów i suk hodowlanych.
Szczenięta, z racji tego, że będą psami olbrzymimi, w wieku 4 miesięcy powinny mieć przeprowadzone pierwsze badanie radiologiczne stawów. Dorosłe anatole należy kontrolować przede wszystkim pod kątem ortopedycznym. Wszelkie kulawizny, pogorszenie chodu czy sztywność kończyn powinny zostać skontrolowane. Konieczne jest także kontrolne badanie echo serca, szczególnie u psów w średnim i starszym wieku, z racji możliwości wystąpienia kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM). Nie zapominajmy o przeglądowych badaniach krwi wraz z poziomem hormonów tarczycy oraz o badaniu moczu czy badaniu USG jamy brzusznej.
