nie więcej niż 5 kg (pies),
nie więcej niż 5,4 kg (suczka)
Pekińczyk
Pekińczyki to rasa miniaturowa, należąca do grupy psów ozdobnych i psów do towarzystwa. Jest jedną z najstarszych ras świata! Od zarania dziejów wiodły luksusowe życie w pałacach, gdzie uważane były za bożka, który odpędzał złe duchy. Do dziś są świetnymi towarzyszami.
Charakterystyka rasy
Masa ciała:
Wzrost:
suka, pies: 15-23 cm w kłębie
Długość życia:
12-15 lat
Osobowość:
Mimo że psy te należą do grupy ras do towarzystwa, pekińczyki nie są bardzo socjalne. Można nawet powiedzieć, że mają koci charakter. Zazwyczaj wybierają sobie jedną osobę z rodziny, którą darzą najsilniejszym uczuciem. W stosunku do pozostałych domowników są przyjazne i serdeczne. Pekińczyki to psy odważne, lojalne i powściągliwe. Nie powinny przejawiać zachowań agresywnych ani lękowych.
Potrzeba ruchu:
Pekińczyki nie są bardzo aktywnymi psami, lubią kanapowy styl życia. Raczej nie odnajdą się w aktywnej rodzinie i nie będą również najlepszym wyborem do psich sportów. Nie oznacza to, że nie będą chętnie uczestniczyć w dłuższych spacerach.
Szczekliwość:
Kwestia szczekliwości u tej rasy jest bardzo indywidualna. Niektóre psy są głośne i szczekliwe, a innym rzadko zdarza się wydobywać dźwięki.
Podejście do dzieci:
Pekińczyki cenią sobie spokój i możliwość odpoczynku, nie są też mocno zabawowe. Z tego względu mogą mieć problem z wypoczywaniem przy małym dziecku, jak i z okazaniem mu cierpliwości. Zdecydowanie lepiej odnajdą się w domu ze starszymi dziećmi.
Podejście do psów:
Te małe pieski dobrze czują się w swoim towarzystwie i nie należą do ras, które muszą mieć psiego kompana. Tolerują inne zwierzęta w domu i nie wchodzą z nimi w konflikty. Warto skupić się na ich odpowiedniej socjalizacji już w okresie szczenięcym, żeby uniknąć później problemów w kontaktach z obcymi zwierzętami.
Wygląd i pielęgnacja
Ogólny wygląd
Pekińczyki z wyglądu przypominają lwa. Mają czujny i inteligentny wyraz pyska. Są małe, harmonijne i poruszają się z gracją. Mają puchatą i miękką sierść. Ich głowa jest duża, uszy mają kształt sercowaty, zakończone są długimi frędzlami. Są psami o mocnej budowie mimo swoich rozmiarów.
Pielęgnacja i grooming
Grooming pekińczyków nie jest skomplikowany, ale wymaga regularności. Ich włos może się filcować i kołtunić, dlatego warto poświęcić kilkanaście minut dziennie na czesanie. Należy pamiętać o tym, żeby nie czesać ich na sucho, i zwracać uwagę na pielęgnację okolic delikatnych oczu. Najlepiej dbać o ich higienę za pomocą specjalnych preparatów.
Historia i charakter
Pekińczyk jest kwintesencją psa towarzyskiego. Choć mały, ma w sobie pewne popędy łowieckie, ale przede wszystkim cieszy się bliskością człowieka. Jego duża socjalność sprawia, że uwielbia być w otoczeniu ludzi i jest bardzo przywiązany do swojego właściciela. Jednakże, ze względu na swoją czujność, może reagować szczekaniem na zmiany w otoczeniu, takie jak wizyty gości czy spotkania z innymi psami na spacerze.
Dla kogo?
Pekińczyk sprawdzi się doskonale jako towarzysz dla osób, które cenią psią bliskość. Opiekunowie tego psa powinni być otwarci na jego potrzeby, w tym na możliwość wspólnego odpoczynku na kanapie. Dobrym wyborem będą osoby, które spędzają dużo czasu w domu lub mogą zabrać psa ze sobą, by im towarzyszył w codziennych aktywnościach. Ważne jest jednak zrozumienie, że pekińczyk to nie tylko maskotka do przytulania, ale również pies, który potrzebuje eksploracji, zabawy i współpracy z człowiekiem.
Jakiego szkolenia potrzebuje?
Socjalizacja od najmłodszych lat pomoże minimalizować lęki u pekińczyka w przyszłości. Ważne jest również, aby uczyć go podstawowych komend, co nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także odpowiada na jego potrzebę społeczną i potrzebę współpracy z człowiekiem.
Skutki nieodpowiedniego szkolenia/wychowania
Niedostateczne szkolenie może prowadzić do nadmiernej szczekliwości, lękliwości oraz problemów w kontaktach społecznych z innymi psami czy ludźmi. Dlatego kluczowe jest odpowiednie działanie i wyznaczanie granic od wczesnego okresu szczenięcego.
Czy do rodziny z dziećmi?
Pekińczyk posiada cechy, które sugerują jego wysoką zdolność do integracji w rodzinie, w tym również z dziećmi. Jednakże, jak w przypadku każdego psa, należy pamiętać o indywidualnych różnicach i potrzebach zwierzęcia oraz odpowiednio wprowadzać psa do życia rodzinnego.
Podsumowując, pekińczyk to niezwykle oddany i przyjazny pies, który potrzebuje właściwego szkolenia i zrozumienia swoich potrzeb, aby rozwijać się harmonijnie w otoczeniu ludzi.
Zdrowie
Pekińczyki to rasa niegdyś bardzo popularna. Aktualnie nadal stanowi znaczną część pacjentów w gabinetach weterynaryjnych, ale już nie tak dużą jak 20-30 lat temu. Głównym problemem zdrowotnym tej rasy są przede wszystkim problemy stomatologiczne, głównie odkładający się kamień nazębny i zapalenie dziąseł. Psy te mają także skłonność do alergii pokarmowych i objawów dermatologicznych, takich jak zapalenie kanałów słuchowych małżowin usznych. Nie rzadko także trafiają do lekarza weterynarii z powodu przepełnionych zatok okołoodbytowych, które mają tendencję do zapaleń. Pekińczyki jako psy rasy małej mają skłonność to zwichnięcia rzepek w kończynach miednicznych, co objawia się najczęściej kulawizną. Także u starszych psów nie rzadko stwierdza się w badaniu klinicznym szmer nad sercem, co może oznaczać endokardiozę zastawki mitralnej, czyli chorobę zastawki dwudzielnej. Pekińczyki należą do psów krótkoczaszkowych (brachycefalicznych), dlatego też choroby układu oddechowego, problemy z oddychaniem nie omijają ich. Nie należy forsować ich na spacerach, uważać w upalne dni, a w razie przyspieszonego oddechu czy duszności bezzwłocznie udać się do lekarza weterynarii.
Czytaj więcej:
Najczęstsze choroby psów ras małych i miniaturowych oraz Rasy brachycefaliczne psów
Najczęstsze choroby (w tym o podłożu genetycznym) oraz większa skłonność do chorób u psów tej rasy:
- dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
- zwichnięcie rzepki,
- choroba Legga-Calvégo-Perthesa,
- zespół oddechowy ras brachycefalicznych,
- dyskopatia,
- przewlekła zwyrodnieniowa choroba zastawki dwudzielnej,
- suche zapalenie spojówki i rogówki (tzw. zespół suchego oka – KCS),
- zaćma,
- przewlekłe zapalenie rogówki (łuszczka),
- dwurzędowość rzęs,
- jaskra pierwotna,
- zespolenie wrotno-oboczne w wątrobie (PSS),
- kamica pęcherza moczowego,
- dysplazja nerek,
- nowotwór jądra (guz z komórek Sertoliego),
- martwicowe zapalenie mózgu i opon mózgowych,
- wodogłowie,
- wady zgryzu,
- zapalenie fałdów skóry.
Badania
W hodowlach u psów przeznaczonych do rozrodu powinno się przeprowadzić badanie kardiologiczne wraz z wystawieniem certyfikatu dla przyszłych reproduktorów. Aktualnie nie ma wielu dostępnych badań genetycznych, a to oznacza, że choroby dziedziczne występują u nich rzadko. Stąd rasa ogólnie uznawana jest za dość zdrową. Dojrzałe i starsze pekińczyki należy kontrolować pod kątem choroby serca, nerek czy problemów ortopedycznych, wykonując regularnie, przynajmniej raz do roku, badanie kliniczne, podstawowe badania biochemiczne krwi, badanie moczu, a także badanie echa serca. W przypadku wystąpienia problemów ze wzrokiem, np. zaczerwienienia spojówek czy przymglenia rogówki oka, konieczna jest kontrola u specjalisty, gdyż rasę tę nie rzadko dotykają problemy okulistyczne.