Rottweilery przeszły długą drogę od psów typowo pasterskich przez obronne aż po policyjne. Obecnie równie dobrze sprawdzają się jako towarzysze podczas uprawiania sportu, a nawet psy rodzinne. Poznaj charakterystykę tej aktywnej rasy, która wcale nie jest taka groźna, jak mogłoby się wydawać!
Rottweilery to molosy w typie mastiffa charakteryzujące się muskularną sylwetką. Prosty i zwarty grzbiet zakończony jest mocnym ogonem, który podczas ruchu unosi się ku górze. Kończyny są umięśnione i nieco dłuższe z tyłu niż z przodu. Średniej wielkości głowa z szerokim nosem i oczy w kształcie migdałów nadają psu poważny, skupiony wygląd. Uszy są z kolei trójkątne i zwisają wzdłuż czaszki. Umaszczenie rottweilera jest czarne z podpalanymi fragmentami. Występują one na policzkach, szyi, piersi, łapach, nad oczami, na kufie i pod ogonem. Sierść składa się ze średniej długości gęstych włosów okrywowych oraz podszerstka.
Rottweilery nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji, o ich dość krótką sierść łatwo zadbać. Regularne czesanie psiaka powinno w zupełności wystarczyć, by była ona w dobrej kondycji. Kiedy pupil bardzo się ubrudzi podczas spaceru, możemy go również wykąpać, jednak nie należy robić tego zbyt często. Ponadto warto czyścić również uszy i oczy czworonoga, by zapobiec możliwym infekcjom. W miarę potrzeby należy też przycinać pazury rottweilera. W kwestii żywienia dobrze jest postawić na specjalną karmę dla tej rasy, wzbogaconą o odpowiednie składniki odżywcze, i zwracać uwagę, by nie przekarmiać pupila.
Rottweiler jest rasą tzw. Hybrydową, kiedyś były psy stworzone do różnych zadań.
Człowiek z czasem zaczął szukać psa bardziej uniwersalnego, który pomagałby mu w różnych zadaniach gospodarskich i pilnować i pomagać w różnych czynnościach związanych chociażby z zaganianiem bydła czy innej trzody do zagrody. Wtedy zaczęły powstawać rasy hybrydowe. Jest to pies multizadaniowy i w swojej przeszłości można poczytać o historii z zaganianiem bydła i pilnowaniem różnych obiektów. Jest to pies duży, masywny i bardzo mocno zbliżony do molosów, w połączeniu z temperamentem, który był wykorzystywany przy pasieniu, jest to mocna mieszanka. Jest to wspaniały kompan i towarzysz, dla osób, które lubią pracować z takimi psami. Natomiast jeżeli taki pies trafi w nieodpowiednie ręce osób bez doświadczenia , nie są przygotowane na psa, który jest wymagający w kontekście energii, siły, szkolenia i dodatkowo trafi im się osobnik, który jest bardzo wrażliwy, lękliwy, czy agresywny to rzeczywiście mogą się pojawić różne problemy w życiu z takim rottweilerem.
Rottweiler podobnie jak psy stróżujące potrzebuje pewnego schematu, rytuału i przewidywalności ale z drugiej strony jest to jednak pies zaganiający, więc różni się od przeciętnego psa stróżującego, z racji tego, że część tych psów zaganiała to są dosyć temperamentne, dosyć szybko się pobudzają. To może być traktowane jako atut, natomiast jeżeli osoba nie będzie wiedziała jak sobie z takim psem poradzić to w połączeniu z jego gabarytami i siłą, to może być poważny problem.
Jak się pracuje z rottweilerami? Ja mam bardzo pozytywną historię szkoleniową, uważam że jeżeli trafi nam się zrównoważony osobnik, który będzie się czuł dobrze i bezpiecznie w środowisku, nie ma potrzeby nikomu udowadniać swojej siły i nadmiernie emanować swoją agresją, w momencie kiedy nie ma takiej potrzeby, to takie psy się świetnie szkoli, skupiają się na zadaniach i wykonują ćwiczenia. Potrafią obserwować i zwracać uwagę na to co się dzieje w otoczeniu, szybko prezentuje swoją gotowość do wykonywanych zadań. Z drugiej strony mam też przed oczami rottweilery które trafiały do mnie nie na treningi czy szkolenia, tylko z jakimiś problemami – duży silny i temperamentny pies w takich momentach może być nie lada problemem.
Bardzo ważne jest postępowanie i wychowywanie, żeby nie dopuścić do uwrażliwienia – sytuacji nagłej, gdzie jakaś osoba wystraszy naszego rottweilera. Socjalizacja z ludźmi i innymi psami powinna być dobrze zaplanowana, przemyślana by nasz pies wyciągał z każdego spotkania z człowiekiem, czy innym psem dobrą lekcję dla siebie – to taka wskazówka szkoleniowa, wychowawcza.
Rottweiler z jednej strony osób, które mają taki pewien schematyczny tryb życia, ale z drugiej strony mają taką smykałkę treningową i lubią pracować w psami – dla osób, które lubią szkolić, ćwiczyć i tego typu wyzwania ze swoim psem. Rottweilery lubią ćwiczyć, współpracować z człowiekiem i tutaj na chęć do wspólnych zadań z człowiekiem może być bardzo duża.
Rottweiler w rodzinie – Z jednej strony mam wśród swoich klientów mnóstwo osób, które mają te psy i dzieci i się świetnie dogadują, ale musiały mnóstwo pracy włożyć kiedy pies był szczeniakiem, żeby nauczyć go pewnych zachowań – i dzieci pewnych zachowań by i pies czuł się bezpiecznie i dzieci były bezpieczne przy psie. Chodzi o to, że jak taki rottweiler ma potrzebę odpoczynku to trzeba nauczyć nasze dzieci, że w tym momencie naszemu psu się nie przeszkadza. Natomiast z drugiej strony rottweiler przy swoich gabarytach, pobudliwości i temperamencie, gdy zabawowo wpadnie w roczne dziecko to potrafi je wywrócić, dziecko może się wystraszyć i zniechęcić do psa. Dobrze jest nauczyć psa pewnych zachowań przy dziecku, ale i dzieci, że istotny jest odpoczynek i komfort naszego rottweilera.
Problemy to jest ta nieszczęsna lękliwość i uwrażliwienie – jeżeli taki pies będzie miał pewne skojarzenia, a w dodatku będzie psem lękliwym w stosunku do innych ludzi, psów czy obiektów to rzeczywiście odkręcenie takiej agresji w stosunku do obcych ludzi czy większych silnych psów może być trudne, dlatego oprócz socjalizacji ważny jest odpowiedni wybór hodowli, trzeba zapytać czy były wśród wcześniejszych pokoleń osobniki agresywne przodków naszego psa i taka rozmowa z hodowcą jest bardzo istotna. Też poobserwujmy, jak zachowuje się matka szczeniaków, porozmawiajmy też o tym z hodowcą, zapytajmy jak się zachowywał ojciec – bo to da nam większe prawdopodobieństwo tego, że nie pojawią się różne problemy behawioralne.
Rottweilery dzisiaj w gabinetach są rzadkością. Jednak nie oznacza to, że są to tak zdrowe i mało chorobliwe psy, po prostu nie jest to już tak popularna rasa, jak kiedyś. Warto wiedzieć, że są to psy wrażliwe, szczególnie na zachorowanie na parwowiroza o ciężkim przebiegu. Jest to ciężka choroba zakaźna, która u szczeniąt może mieć przebieg śmiertelny. Dlatego też właściciele szczeniąt rottweilerów powinni szczególnie pilnować terminarza szczepień oraz zasad kwarantanny. Opiekun psa tej rasy powinien zwrócić uwagę na dietę psa, by nie doprowadzić do otyłości, do której te psy mają skłonność. Ponadto nie są to rzadcy pacjenci w gabinecie ortopedycznym. Ze względu na swoją masę oraz gabaryty mogą mieć problemy związanie ze zwyrodnieniem i zapaleniem stawów czy kręgosłupa oraz objawy powstające w wyniku dysplazji. Jest to rasa dość podatna na choroby nowotworowe, dlatego pry każdym niepokojącym objawie czy zmianie np. na skórze warto umówić się na wizytę w gabinecie weterynaryjnym.
W hodowlach zrzeszonych w FCI, ZKWP obowiązkowe jest zbadanie psów dopuszczonych do rozrodu pod kątem dysplazji. Psy, na podstawie badania radiologicznego powinny mieć wynik A lub B, by mogły zostać dopuszczone do rozrodu. Hodowcy także wykonują badania w celu wykluczenia dysplazji łokciowej. Przeprowadzane są również badania kardiologiczne, jak i okulistyczne z wydaniem odpowiedniego certyfikatu. Warto wiedzieć, że hodowcy wykluczają u swoich psów choroby genetyczne w badaniach krwi takie jak: LEMP, DN, JLPP, NAD czy XL- MTM.
Rottweilery w średnim wieku powinny przejść przeglądowe badania krwi, z uwzględnieniem hormonów tarczycy oraz przeglądowym USG jamy brzusznej. W przypadku objawów układu kostno-szkieletowego, czyli kulawizn, potykania się, zmniejszonej aktywności wysiłkowej -konieczna jest konsultacja ortopedyczna.