suka, pies: 25-30 kg
Samojed
Biały i puszysty niczym niedźwiedź polarny samojed to idealny pies dla aktywnych. Dowiedz się więcej o tej energicznej i niezwykle inteligentnej rasie z dalekiej Syberii.
Charakterystyka rasy
Masa ciała:
Wzrost:
suka: 50-56 cm, pies: 54-60 cm
Długość życia:
9-11 lat
Osobowość:
Rasa od początku swojego istnienia towarzyszyła ludziom zamieszkującym trudne, niedostępne tereny i pomagała im w codziennych czynnościach. Dzięki temu samojedy charakteryzują się wysoką inteligencją i uniwersalnymi zdolnościami. Świetnie odnajdują się zarówno w aktywnościach wymagających ścisłej współpracy z człowiekiem, jak i w samodzielnych zadaniach.
Potrzeba ruchu:
Samojedy to psy bardzo ruchliwe, co wynika z historycznego i genetycznego uwarunkowania rasy. Były wykorzystywane między innymi do ciągnięcia zaprzęgów, polowań, pilnowania stad reniferów, a nawet zabawy z dziećmi. Ich codzienna potrzeba ruchu jest zatem dość spora. By ją zaspokoić, warto zainteresować się wszelkiego rodzaju psimi sportami, w których oprócz aktywności fizycznej pojawi się również element współpracy i zacieśniania emocjonalnej więzi z człowiekiem.
Szczekliwość:
Jedno jest pewne – samojeda usłyszysz od razu, i to z daleka! Psy są żywiołowe i dość hałaśliwe. Ich szczekliwość nie jest jednak zwykle związana z agresją. To po prostu sposób komunikowania emocji – również tych pozytywnych. Dodatkowo charakterystyczny, wysoki ton głosu samojedów sprawia, że nie da się ich nie usłyszeć.
Podejście do dzieci:
Samojedy w towarzystwie dzieci czują się jak ryby w wodzie! Ich energiczny charakter powoduje, że zawsze chętnie wezmą udział w zabawie. Po jej zakończeniu natomiast z równie wielkim entuzjazmem zajmą razem z dziećmi miejsce na łóżku lub kanapie. Oczywiście tak jak w przypadku wszystkich innych ras należy pamiętać, by nauczyć dzieci odpowiedniego podejścia do mieszkającego w domu psa.
Podejście do psów:
Puszyste psy z dalekiej Syberii w większości przypadków nie wykazują agresji – ani w stosunku do ludzi, ani innych psów. Nie należą również do strachliwych, jednak by samojed nie stał się wycofany, należy zadbać o jego odpowiednią socjalizację już od samego początku.
Wygląd i pielęgnacja
Ogólny wygląd
Samojedy to średniej wielkości psy w typie szpica. Najbardziej charakterystycznymi cechami rasy są śnieżnobiała sierść i uniesione kąciki pyska, które w połączeniu z lekko podłużnym kształtem oczu sprawiają, że samojedy wyglądają, jakby nieustannie się uśmiechały. Ich prężna sylwetka już na pierwszy rzut oka sugeruje, że mamy do czynienia z silnym, pewnym siebie i niezależnym czworonogiem. Wyraźne są również różnice wynikające z płci – osobniki męskie są zdecydowanie większe, z mocniej uwydatnioną kryzą, którą tworzy sierść w okolicy szyi.
Pielęgnacja i grooming
Wbrew temu, na co może wskazywać śnieżnobiała i niezwykle puszysta sierść samojeda, nie jest ona szczególnie wymagająca. Składa się z dwóch warstw – gęstego podszerstka i właściwej sierści. Dzięki temu zapewnia doskonałą izolację termiczną, pozwalającą utrzymywać ciepło nawet podczas wyjątkowo mroźnej zimy. Wraz ze zmianą pory roku zmienia się również sierść samojeda. Na wiosnę intensywnie linieje, by jesienią znów zgęstnieć i nabrać objętości. W tych okresach należy czesać psa codziennie, w pozostałych jednak raz w tygodniu w zupełności wystarczy. Natomiast gdy nasz pupil ubrudzi swoje śnieżnobiałe futro, również należy wyczesać zaschnięte błoto i inne niepożądane elementy. Jeśli to okaże się niewystarczające, można wykąpać samojeda w specjalnym szamponie przeznaczonym dla psów z białą sierścią. Oprócz tego warto regularnie czyścić czworonogowi uszy, zęby, a także obcinać pazury.
Charakter i szkolenie
Samojedy to psy przede wszystkim silne, niezależne, wrażliwe i ekstrawertyczne. Potrzebują opiekunów, którzy zrozumieją ich potrzeby związane z eksploracją i nieustannym węszeniem. Należy też pamiętać, że historycznie samojedy żyły w grupach i do dziś odczuwają silną potrzebę kontaktu z innymi psami. Oczywiście zależy to od osobowości konkretnego pieska i nie wszystkie muszą być aż tak towarzyskie, jednak wielu przedstawicielom rasy jest to niezbędne. Wśród samojedów wyróżnić można dwie linie, różniące się od siebie budową i predyspozycjami. Pieski wystawowe są masywniejsze, lepiej zbudowane, natomiast użytkowe – smuklejsze i bardziej dynamiczne. Wynika to z faktu, że samojedy pracowały przez długi czas jako psy zaprzęgowe, z czego później zrezygnowano. Musimy więc dokładnie zapoznać się z indywidualnymi potrzebami naszego pupila i wtedy określić, jakie aktywności będą dla niego najlepsze. Każdy samojed lubi jednak ruch i wykazuje jego silną potrzebę. Świetnie sprawdzają się w tym przypadku długie wędrówki połączone z eksploracją terenu. Jeśli mamy taką możliwość, wybierajmy na spacery tereny leśne czy łąki zamiast ruchliwych ulic. Ze względu na dużą niezależność powinniśmy nieustannie, od samego początku wzmacniać u samojeda poczucie, że to opiekun jest dla niego najważniejszy i powinien być w centrum uwagi. Warto położyć także duży nacisk na naukę reakcji na przywołanie. W przeciwnym razie piesek może mieć tendencję do ucieczek lub pogoni podczas wędrówek. Jeśli nie mamy pewności, że elementy te zostały opanowane, lepiej prowadzić samojeda na lince o długości co najmniej kilku metrów. Należy również zadbać o odpowiednią socjalizację pupila, zwracając uwagę, by kontakty z innymi psami były dla niego komfortowe. Samojed może z powodzeniem odnaleźć się w roli psa rodzinnego, jednak warto pamiętać, że zaspokojenie wszystkich potrzeb ruchowych pieska zajmuje sporo czasu każdego dnia. Wszyscy domownicy muszą również uszanować jego niezależną naturę i dużą wrażliwość. Pies powinien mieć także zapewniony bezpieczny azyl, w którym będzie mógł się schronić, gdy obecność ludzi stanie się dla niego męcząca.
John Dog poleca dla rasy:
Zdrowie
Samojedy to mocna i zdrowa rasa pierwotna. W gabinecie najczęściej pojawiają się z drobnymi urazami czy też z problemami dermatologicznymi. Ze względu na długą sierść w okresie letnim zdarzają się zapalenia skóry oraz zapalenie zewnętrznego kanału słuchowego. Rasa obarczona jest kilkoma poważnymi chorobami skóry, w tym dermatozą cynkozależną czy zapaleniem gruczołów łojowych. Samojedy mają także predyspozycje do rozszerzenia i skrętu żołądka. Z tego powodu powinno się stosować odpowiednie karmienie oraz wszelką profilaktykę dotyczącą tego schorzenia. Należy uważać na stosowanie sulfonamidów – leków bakteriostatycznych zawartych w popularnych preparatach dla dzieci, ponieważ u samojedów mogą wywołać liczne działania niepożądane. Wszelkie problemy okulistyczne powinny być jak najszybciej konsultowane ze względu na ryzyko chorób genetycznych.
Najczęściej występujące choroby (min. o podłożu genetycznym)
- dysplazja stawów biodrowych,
- dysplazja stawów łokciowych,
- zwichnięcie rzepki,
- postępujący zanik siatkówki (sprzężny z chromosomem X) – PRA,
- dysplazja oczno-szkieletowa,
- dysplazja siatkówki,
- zaćma,
- dziedziczna glomerulopatia nerek,
- rodzinna hipoplazja szklliwa (FEH),
- zespół rozszerzenia i skrętu żołądka,
- cukrzyca,
- zespół naczyniówkowo-skórny,
- łysienie X (choroba czarnej skóry),
- dermatoza cynkozależna,
- zapalenie gruczołów łojowych ,
- niedoczynność tarczycy,
- rak płaskokomórkowy języka.
Badania
W hodowlach zaleca się przeprowadzenie badan radiologicznych stawów biodrowych i łokciowych. Ponadto psy dopuszczone do rozrodu powinny być przebadane okulistycznie i kardiologicznie. Badania genetyczne tej rasy obejmują m.in. FEH, chorobę nerek, PRA. Zaleca się, by szczenięta powyżej 4. miesiąca życia kontrolować radiologicznie pod kątem dysplazji stawów biodrowych.
Psy w wieku średnim należy regularnie kontrolować w gabinecie weterynaryjnym. Podstawą są badania przeglądowe podstawowych parametrów biochemicznych z krwi wraz z morfologią i oznaczeniem hormonów tarczycy.
Ciekawostki o rasie
- Samojedy pochodzą z Syberii – dalekiej i niedostępnej części Rosji, którą w większości pokrywają lasy i niekończące się śnieżne pustkowia. Nazwa rasy pochodzi od plemienia Samojedów, któremu psy towarzyszyły od stuleci.
- Pierwsze samojedy pojawiły się w Europie pod koniec XIX wieku, przywiezione przez podróżnika i zoologa Ernesta Kilburna Scotta.
- Psy rasy samojed ze względu na swoją wytrzymałość i odporność na niskie temperatury były popularne wśród członków ekspedycji polarnych. Towarzyszyły między innymi zdobywcy Nagrody Nobla Firdtjofowi Nansenowi podczas wyprawy na biegun północny.
- Wzorzec rasy opracowano w 1909 roku i wtedy też nadano jej obecną nazwę. Aktualnie samojedy znajdują się w oficjalnej klasyfikacji FCI w grupie V, sekcji 1. pod numerem 212, a ich krajem patronackim jest Rosja.