suka: 18 - 25kg, pies: 25 - 30 kg
Shar pei
Nazwa „shar pei” oznacza „powłokę rekina” oraz „papier ścierny”. Pies otrzymał takie określenie ze względu na twardą, szczeciniastą sierść odstającą od skóry pod kątem 90 stopni.
Charakterystyka rasy
Zapewne każdy zna ten poczciwy pysk, otoczony nadmierną ilością skóry. Choć shar pei może wydawać się z wyglądu ugodowym leniuszkiem, w rzeczywistości uporu w nim jest więcej niż skóry na nim.
Masa ciała:
Wzrost:
suka, pies: 46 - 51 cm
Długość życia:
9-13 lat
Osobowość:
Posiadanie tak oryginalnego z wyglądu psa może być marzeniem wielu z nas, ale ułożenie go to zadanie dla wybranych. Wymaga to bowiem wielu starań, konsekwencji, nie lada cierpliwości oraz łagodności. Rasa ta nie toleruje złego traktowania. Z drugiej strony to bardzo pojętne psy, dobrze ułożone są czułymi, spokojnymi opiekunami i świetnymi towarzyszami rodzin z dziećmi.
Potrzeba ruchu:
Jest umiarkowana. Dużą zaletą tej rasy jest to, że dopasowuje się do właściciela. Jeśli lubisz wysiłek fizyczny, pies chętnie potowarzyszy Ci w różnych aktywnościach, ale nie przeszkadza mu też dłuższe siedzenie na kanapie. Z reguły wystarczają 3 spacery dziennie, dobrze, by jeden z nich był dłuższy i dostarczał bodźców zapachowych oraz okazji do interakcji z człowiekiem.
Szczekliwość:
Shar pei jest uznawany za rasę średnio hałaśliwą. Jako pies o naturze obronnej, może obszczekiwać ludzi, którzy będą się do niego zbliżać. Niemniej można go do tego zachowania oduczyć albo też je wzmocnić, jeśli funkcja obronna, a zatem szczekanie, jest dla nas pożądaną cechą.
Podejście do dzieci:
Ze względu na silne instynkty łowieckie, dużą niezależność i wysoką wrażliwość na naruszanie przestrzeni osobistej psy rasy shar pei nie są polecane jako pupile dla rodzin z dziećmi. Pies może sprawdzić się w tej roli jedynie, jeśli jasno określimy zasady zachowania wobec niego, a także zorganizujemy osobne przestrzenie: dla dzieci do zabawy, a dla czworonoga do odpoczynku.
Podejście do psów:
Historia rasy shar pei to udział w walkach psów. Jak można się zatem domyślić, ta przeszłość ugruntowała w tych zwierzętach mało towarzyskie nastawienie do innych osobników gatunku. Szczeniak shar pei powinien być regularnie socjalizowany z innymi psami, zawsze w sprzyjających, miłych warunkach, aby zbierał pozytywne doświadczenia, które zaprocentują spokojnym nastawieniem do innych zwierząt w dorosłym życiu.
Wygląd i pielęgnacja
Ogólny wygląd
Charakterystycznymi cechami shar pei są niebieskoczarne język i podniebienie, nieproporcjonalnie duża w stosunku do reszty ciała głowa oraz niezwykła kufa – szeroka na całej długości od nasady do wierzchołka nosa. Jednak najbardziej rozpoznawalna oraz oryginalna jest jego pomarszczona skóra – szczególnie na pysku. Szczeniak shar pei ma pomarszczoną skórę na całym ciele, ale wraz z dorastaniem skóra dość wyraźnie, choć niezupełnie, się „prostuje”. Na zawsze pozostaje jednak mocno pofałdowana na pysku. Jest jej tak dużo, że wydaje się, iż zarówno oczy, jak i nos psiaka są niewielkie i nieco schowane. Ma też nienaturalnie małe uszy o unikatowym, okrągłym kształcie, które skierowane są w stronę oczu. Ogólnie shar pei jest psem średniej wielkości, o krótkim, masywnym grzbiecie, dość silnych łapach, wysoko noszonym ogonie i krótkiej sierści. Umaszczenie jest jednolite i występuje w trzech kolorach: szaro-beżowym, kremowym lub czarnym. Ze względu na pomarszczenie oraz brak podszerstka skóra i sierść shar pei wymagają szczególnej troski. Przeczytaj, jak o nie dbać, poniżej.
Pielęgnacja i grooming
Skóra shar pei wymaga uważnej pielęgnacji. Ze względu na mocne pofałdowanie skóry ryzyko odparzeń, zapaleń bakteryjnych bądź grzybiczych, a nawet AZS (atopowego zapalenia skóry) jest u niego bardzo duże. Systematyczna pielęgnacja i regularna kontrola skóry, a także oczu, u tej rasy jest zatem absolutną koniecznością.
Pies linieje przy zmianie sezonów w dość nietypowy sposób. Gubi sierść całymi płatami, widać odsłoniętą skórę. Nie powinno to jego opiekuna martwić, ale aby uniknąć stanów zapalnych, warto zadbać o właściwą dietę psa – bogatą w witaminy oraz kwasy tłuszczowe omega 3 i omega 6. Podczas linienia czworonoga powinno się wyczesywać codziennie szczotką o twardym, krótkim i gęstym włosiu. Przez resztę roku szczotkowanie 2 razy w tygodniu powinno w zupełności wystarczyć. Psa powinno kąpać się przynajmniej raz w miesiącu. Shar pei ma skłonności do alergii, zatem należy stosować w jego pielęgnacji wyłącznie kosmetyki hypoalergiczne. Należy bardzo uważnie spłukiwać szampon i odżywkę spomiędzy fałd skóry psa oraz dokładnie je osuszać. Oprócz ręcznika zalecamy delikatne podsuszenie suszarką. Jeśli pomiędzy fałdami pozostanie wilgoć, to prosta droga do zakażenia grzybiczego. To samo dotyczy skóry, która zwilgotniała na spacerze. Pamiętaj, by zawsze sprawdzać, czy pomiędzy fałdami sierść nie jest wilgotna, i osusz ją w razie potrzeby.
Shar pei to rasa zaliczana do molosów, czyli psów głównie stróżujących. Historycznie zdarzało się jednak, że właściciele używali ich również do zaganiania podczas polowań. W efekcie shar pei są wielozadaniowe, a co za tym idzie – mają zróżnicowane potrzeby. Z jednej strony wymagają mnóstwa aktywności związanych z ćwiczeniami łowieckimi, z drugiej nie wykazują takiego zaangażowania podczas pracy jak typowe psy myśliwskie. Nie należy więc przesadzać z długością sesji szkoleniowych, a opiekun powinien stopniowo uczyć czworonoga nowych aktywności i jedynie nieznacznie zwiększać wymagania oraz stopień trudności. Oczywiście to, czy shar pei będzie charakterologicznie bliższy zrównoważonym molosom czy też energicznym psom myśliwskim, zależy w największej mierze od cech osobniczych danego psa. Doskonałymi aktywnościami dla przedstawicieli tej rasy są wszelkiego rodzaju zabawy węchowe na powietrzu oraz w domu, przeciąganie, a także poszukiwanie zagubionych przedmiotów. Ze względu na silne instynkty łowieckie, dużą niezależność i wysoką wrażliwość na naruszanie przestrzeni osobistej psy rasy shar pei nie są polecane jako pupile dla rodzin z dziećmi. Pies może sprawdzić się w tej roli jedynie, jeśli jasno określimy zasady zachowania wobec niego, a także zorganizujemy osobne przestrzenie: dla dzieci do zabawy, a dla czworonoga do odpoczynku.
John Dog poleca dla rasy:
Zdrowie
- Zdrowie okiem lekarza weterynarii:
Ze względu na pofałdowanie skóry psy tej rasy dość często miewają problemy dermatologiczne. Należy dbać o ich higienę, szczególnie w miejscach marszczenia się skóry, aby nie doszło do zapalenia. Miejsca te należy przemywać, szczególnie gdy pies jest mokry lub w upały, stosując odpowiednie preparaty o działaniu dezynfekcyjnym (ale nie wysuszającym). Na rynku dostępne są także wilgotne chusteczki specjalnie przeznaczone do tego typu pielęgnacji. Skórę między fałdami warto regularnie wietrzyć, np. gdy pies śpi starać się rozchylać fałdy skórne. Dość wąski kanał słuchowy sprzyja infekcjom, głównie drożdżakami (Malassezia spp.). Czyszczenie uszu to kolejny ważny aspekt profilaktyki chorób. Niestety wady powiek to kolejna cecha tej rasy. Wszelkie łzawienia, zaczerwienienia gałki ocznej powinny skłonić opiekunów do konsultacji u weterynarza. Psy te charakteryzuje także występowanie kilku poważnych jednostek chorobowych, które rzadko kiedy pojawiają się u osobników innych ras. Mowa tu o gorączce niewiadomego pochodzenia, pierwotnym zwichnięciu soczewki oka czy o mucynozie skóry. Cechą charakterystyczną shar pei jest niebieskofioletowe zabarwienie błony śluzowej jamy ustnej, fafli oraz języka. Jest to zjawisko fizjologiczne i nie świadczy o żadnej chorobie. Niektóre psy (najczęściej te pochodzące z Japonii) mogą wykazywać pseudohiperkaliemię, czyli pozornie podwyższone wartości potasu (K+) we krwi.
- Najczęstsze choroby (m.in. o podłożu genetycznym):
- dysplazja stawów łokciowych – według OFA dotyczy aż 25% osobników tej rasy,
- dysplazja stawów biodrowych,
- zwichnięcie rzepki,
- choroby uszu,
- entropium oraz ektropium,
- pierwotne zwichnięcie soczewki oka – według CERF ryzyko wystąpienia jest 44-krotnie większe niż u innych ras,
- mucynoza skóry,
- gorączka shar pei (inaczej SPAID – shar pei autoinflammatory disease) – gorączka niewiadomego pochodzenia,
- niedobór kobalaminy – ryzyko wystąpienia tej choroby jest u tej rasy 55 razy większe,
- przełyk olbrzymi,
- amyloidoza nerek,
- nużyca,
- niedoczynność tarczycy,
- bakteryjne zapalenie skóry,
- guzy komórek tucznych,
- przewlekłe powierzchniowe zapalenie rogówki.
Badania
W hodowlach psy powinny być przebadane pod kątem najczęstszych chorób występujących i rasy. Mowa tu o radiologicznym badaniu stawów łokciowych i biodrowych oraz badaniu okulistycznym. Testy genetyczne dostępne dla rasy obejmują choroby takie, jak jaskra pierwotna, zwichnięcie soczewki (POAG/PLL) oraz SPAID.
Psy żyją około 11-12 lat, od około 7-8 roku życia zaleca się wykonywać przeglądowe badania krwi uwzględniające parametry nerkowe, wątrobowe oraz hormony tarczycy.
Ciekawostki o rasie
- Ocenia się, że rasa shar pei ma już 2000 lat! Pochodzi ona z Chin. Wizerunki psa wyglądającego bardzo podobnie do shar pei znaleziono w pochówkach z czasów dynastii Han, która panowała od 206 r. p.n.e do 220 r. n.e
- Nazwa „shar pei” oznacza „powłokę rekina” oraz „papier ścierny”. Pies otrzymał takie określenie ze względu na twardą, szczeciniastą sierść odstającą od skóry pod kątem 90 stopni.
- Shar pei był psem pracującym. Pilnował świątyń, uczestniczył w polowaniach, pilnował stada, stąd jego tendencje do stróżowania. Uczestniczył także w walkach psów. Nigdy natomiast nie był wykorzystywany w celach kulinarnych.
- W 1979 roku rasę shar pei wpisano do księgi rekordów Guinnessa z powodu najniższej liczebności. Wówczas rasa ta liczyła sobie zaledwie 45 przedstawicieli! Stało się tak dlatego, że w komunistycznych Chinach posiadanie shar pei było uważane za przejaw luksusu, a więc także tępione.
- Amerykanie odbudowali rasę dzięki staraniom miłośników chińskich ras psów. W latach 80. XX wieku shar pei trafił do Europy, a pod koniec dekady także do Polski.
- Nie każdy shar pei jest pomarszczony! W jednym miocie mogą zdarzyć się szczeniaki pomarszczone i gładkie.
- Shar pei nie lubi się brudzić. Jego opiekun nie musi się obawiać, że pies na widok błota czy kałuży będzie chciał się wytarzać. Wręcz przeciwnie, shar pei będzie stronił od takich psich wybryków.