Spis treści:
Kostniakomięsak – przyczyny i charakterystyka choroby
Kostniakomięsak (osteosarcoma) to najczęstszy nowotwór kości występujący u psów. Do jego rozwoju predyspozycje mają przede wszystkim dogi niemieckie, rottweilery oraz rhodesiany. U greyhoundów choroba niestety ma bardzo agresywny, a zatem szybki przebieg. Zwiększone ryzyko osteosarcomy obserwowane jest przede wszystkim u zwierząt otyłych. Może ona występować także po mikrourazach kości, złamaniach czy po wszczepieniu implantów.
Nowotwór zajmuje zarówno kości krótkie, jak i długie, a także żebra. Jego lokalizacja jest dość charakterystyczna i według zasady: daleko od łokcia, blisko kolana. To oznacza, że w kończynie piersiowej procesem nowotworowym objęta najczęściej jest nasada dalsza kości promieniowej i nasada bliższa kości ramiennej. A w przypadku kończyny miednicznej nasada dalsza kości udowej oraz nasada bliższa kości piszczelowej.
Choroba nie obejmuje stawu – chyba że zmiana dotyczy nasady bliższej kości udowej i wtedy nowotwór może objąć także miednicę.
Kostniakomięsak u psa – objawy
Objawy osteosarcomy to przede wszystkim kulawizna, obrzęk i zgrubienie w miejscu rozwoju nowotworu, czyli najczęściej kończyny. Wśród objawów należy wymienić przede wszystkim objawy wynikające z silnego bólu, czyli niepokój, niechęć do ruchu, spadek apetytu, apatię. W związku ze zmianą struktury kości istnieje duże ryzyko jej patologicznego złamania.
Diagnozę stawia się na podstawie zdjęć RTG, na których zauważalne są charakterystyczne zmiany radiologiczne. Potwierdza się chorobę na podstawie biopsji kości (najlepiej trepanobiopsji).
Niestety większość psów w momencie diagnozy ma już mikroprzerzuty nowotworu do płuc. Dlatego też konieczne jest wykonanie zdjęć klatki piersiowej, by móc ocenić stopień zaawansowania choroby nowotworowej (RTG klatki piersiowej zawsze wykonuje się w trzech projekcjach).
Kostniakomięsak u psa – leczenie
Leczenie to przede wszystkim amputacja kończyny. Psy lepiej znoszą amputacje kończyny miednicznej niż piersiowej. Jest to trudny zabieg i nie u każdego psa może być przeprowadzony w momencie postawienia diagnozy. Jednak jest to jedyna skuteczna metoda uśmierzająca ból. Jest to tak zwane leczenie paliatywne.
Przed amputacją niezbędna jest ocena radiologiczna pozostałych stawów, aby sprawdzić, czy są wystarczająco silne, by zwierzę mogło funkcjonować jedynie na trzech kończynach. Po amputacji zauważa się dużą poprawę samopoczucia. Farmakologiczna kontrola bólu jest dość trudna w przypadku osteosarcomy.
W tym celu stosuje się przede wszystkim niesterydowe leki przeciwzapalne oraz opioidy. Niektóre psy odczuwają poprawę po zastosowaniu przeciwciał monoklonalnych. Istnieje także możliwość naświetlania chorej kończyny (radioterapia) w ramach działania przeciwbólowego. Sama chemioterapia niestety jest często dość mało skuteczna.
Rokowanie choroby jest złe. Pacjent po postawieniu diagnozy bez prób leczenia żyje zaledwie kilka miesięcy. Amputacja chorej kończyny wraz z chemioterapią po zabiegu dają szanse przeżycia około 6 do 12 miesięcy.