Serce to ważny narząd, który z wiekiem często zaczyna gorzej pracować – także u psów. Psi seniorzy, tak jak ludzie w podeszłym wieku, zaczynają mieć liczne problemy zdrowotne. Jak zatem radzić sobie z psim pacjentem kardiologicznym? I u których ras powinniśmy bardziej kontrolować serce? Posłuchajcie, co na ten temat mówi Gosia. Tym razem towarzyszy jej dog niemiecki – Horton.
Spis treści:
Jakie objawy świadczą o chorobie serca u psa?
Najczęstszym objawem, który możemy zaobserwować u naszego pupila, jest zmniejszenie tolerancji wysiłkowej – zaczyna gorzej znosić spacery, wskakiwanie na kanapę czy chodzenie po schodach. Nierzadko ma również przyspieszony oddech po spacerze, a bywa, że także w nocy. Bardzo charakterystyczne zjawisko stanowi również kaszel, który często przez właścicieli mylony jest z odkrztuszaniem czy odruchem wymiotnym. Zazwyczaj pojawia się on w nocy oraz nad ranem. Dodatkowo pies potrafi przesypiać całe dnie, co wcale nie jest związane z jego lenistwem.
U psów ras dużych pierwsze objawy świadczące o problemach z sercem mogą pojawić się już od ok. 4.–8. roku życia; u ras małych natomiast – od ok. 8.–10. roku.
➡ZOBACZ, JAKIE RASY SĄ NAJBARDZIEJ NARAŻONE NA CHOROBY SERCA⬅
Jakie choroby serca najczęściej występują u starszych psów?
Endokardioza i kardiomiopatia rozstrzeniowa to choroby serca, które u starszych psów pojawiają się najczęściej.
Endokardioza zastawki dwudzielnej
Polega na pojawieniu się zmian w strukturze zastawki, co skutkuje jej niedomykalnością. To najczęściej diagnozowana choroba serca u psów. Szacuje się, że choruje na nią aż 75% czworonogów w wieku 12 lat. Endokardioza występuje głównie u ras małych, takich jak: cavalier king charles spaniel, jamnik czy sznaucer miniaturowy.
Kardiomiopatia rozstrzeniowa
To choroba serca polegająca na zaburzeniu kurczenia się lewej komory. Najczęściej występuje u ras dużych i olbrzymich, takich jak: bokser, doberman i wilczarz. Jest to choroba podstępna, która niestety ma złe rokowania.
Warto jednak pamiętać o tym, że nie wszystkie choroby serca u psów są groźne. Na przykład w przypadku endokardiozy zastawki dobrze zdiagnozowany i leczony pies ma duże szanse na życie w komforcie. Niemniej nie zapominajmy o tym, że pacjent kardiologiczny będzie nim do końca życia – co oznacza częste kontrole w gabinecie weterynaryjnym oraz ciągłą obserwację i dbałość ze strony opiekuna.