Spis treści:
Zwichnięcie przyśrodkowe rzepki (MPL – medial patellar luxation) to najczęstsza przyczyna kulawizny u ras małych i miniaturowych. Choroba ta, najprościej mówiąc, polega na okresowym lub stałym przemieszczaniu się rzepki. Najczęściej ucieka ona z rowka bloczkowego do przyśrodka. Taka sytuacja może być chwilowa, gdy po kilku minutach rzepka wraca samoistnie na miejsce. Widoczne jest to często na spacerach, podczas których pies nagle podkurcza nogę, a po paru minutach spaceruje już prawidłowo na wszystkich kończynach.
Zwichnięcie rzepki u psa – opis urazu
Wyróżniamy 4 stopnie zwichnięcia rzepki, w stopniu pierwszym możemy rzepkę palpacyjnie wprowadzić na miejsce, a w czwartym zwichniecie jest całkowite bez możliwości jej repozycji. W tym przypadku rowek bloczka kości udowej jest całkowicie spłycony, a mięśnie kończyny są mocno przebudowane.
Choroba może dotyczyć jednego stawu kolanowego (jednej kończyny miednicznej), jednak nierzadko zdarza się w obydwóch. Jest to choroba postępująca i na żadnym z etapów nie powinna być bagatelizowana. Wśród przyczyn wymienia się przede wszystkim wady anatomiczne kończyn miednicznych – między innymi boczne wygięcie kości udowej, boczne skręcenie dalszej części kości udowej i przyśrodkowe przemieszczenie guzowatości kości piszczelowej. Choroba ta może także wystąpić u psów ras dużych, zdarza się to jednak dość rzadko. U nich częściej diagnozuje się zwichniecie boczne rzepki.
Zwichnięcie rzepki u psa – objawy
Początkowo pies może nie odczuwać zupełnie bólu związanego z przemieszczeniem rzepki, z czasem, gdy będzie to coraz częstsze, będzie odczuwał dyskomfort, a w konsekwencji powstałych zmian zwyrodnieniowych w końcu poczuje ból, tarcie.
Objawy zwichnięcia rzepki to przede wszystkim kulawizna (okresowa lub stała), odstawianie wyprostowanej kończyny, odginanie jej. Chód psa może przypominać królicze skoki. Psy z czwartym stopniem zwichnięcia rzepki nie potrafią w pełni wyprostować stawu kolanowego, a zatem nie poruszają się prawidłowo. Choroba ta doprowadza do zmian zwyrodnieniowych i zapalnych w stawie kolanowym.
Czytaj więcej: Choroba zwyrodnieniowa stawów u psów – przyczyny, objawy, leczenie
Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu klinicznego, badania ortopedycznego oraz badania RTG w odpowiednich projekcjach.
Zwichnięcie rzepki u psa – leczenie
Leczenie objawowe wdraża się, jeśli problem ten jest niewielkiego stopnia, i są to przede wszystkim leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych podawane w okresie zaostrzenia choroby. Można także wdrożyć suplementację poprawiającą jakość chrząstki i kośćca. Niezwykle ważna wydaje się odpowiednia dieta utrzymująca szczupłą sylwetkę psa oraz regularna, dość spokojna aktywność fizyczna. Jednak leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny, szczególnie u psów młodych, by nie doprowadzić do skrzywienia szkieletu.
Wyróżnia się kilka metod operacyjnych, w tym:
- wzmocnienie szwu bocznego,
- pogłębienie rowka bloczkowego,
- osteotomię kości udowej,
- transpozycję guzowatości piszczelowej.
Metodyka tych zabiegów jest różna, zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz zmian, jakie występują w stawie kolanowym. Celem zabiegu jest odpowiednie ufiksowanie rzepki w rowku bloczka kolanowego kości udowej, by przywrócić funkcje stawu.
Psy zazwyczaj dobrze znoszą rekonwalescencję i szybko wracają do formy po zabiegu. Literatura jednak podaje, że u części psów może wystąpić ponowne zwichniecie rzepki. Zazwyczaj jest ono niewielkie, bo 1. stopnia, i nie doprowadza do kulawizny.
Małgorzata Glema, lekarz weterynarii
