Kot Singapurski

To jedna z najmniejszych ras kotów, która została sprowadzona do USA w latach 70. XX wieku i tam rozpoczęto pierwszą hodowlę. Koty te pochodzą z Singapuru, gdzie żyją w stanie dzikim, zamieszkując kanały. Dlatego w ojczyźnie są nazywane kotami rynsztokowymi.

Kot singapurski znany jest na całym świecie, jednak w dalszym ciągu spotyka się je dosyć rzadko.

CHARAKTERYSTYKA RASY

WAGA:

2-4 kg

OSOBOWOŚĆ

Kot singapurski przywiązuje się do człowieka. Potrafi być czuły i przyjacielski. To cichy towarzysz życia – jego głos jest cichy i nie korzysta z niego zbyt często. Ze względu na to, że koty tej rasy lubią spędzać czas na wysokościach, chętnie obserwują otoczenie z ramion opiekuna. Są aktywne oraz chętne do zabawy. Jednak znudzone potrafią być złośliwe i psotne.

WYGLĄD

Koty tej rasy mają małe zaokrąglone głowy z krótkim nosem, dobrze rozwiniętym podbródkiem. Oczy są duże, skośne, o migdałowym kształcie w kolorze orzechowym, zielonym i złocistym. Uszy singapura są duże i spiczaste. Tułów ma drobny i muskularny, grzbiet lekko wygięty w łuk. Stopy ma małe i owalne, a ogon cienki i średniej długości.

Sierść tej rasy bardzo przypomina wyglądem koty abisyńskie, jednak nie sposób te koty ze sobą pomylić, ponieważ singapury są znacznie mniejsze. Futro kota singapurskiego jest krótkie, miękkie w dotyku, jedwabiste. Okrywa ma kolor jasnobeżowy z jasnokremowymi i ciemnobrązowymi pasmami włosów (tzw. ticking).

OKIEM LEKARZA WETERYNARII

ZDROWIE

Rasa dość rzadko pojawiająca się w gabinecie weterynaryjnym, ogólnie uznawana jest za dość zdrową i bezproblemową. Wizyty to w większości typowa profilaktyka – szczepienia, odrobaczenia, kontrola jamy ustnej, badania kliniczne czy pobranie krwi do badań. Literatura mało podaje informacji na temat chorób typowo występujących u kotów singapurskich. Jednak jak u wszystkich kotów, szczególnie u starszych osobników, stwierdza się takie problemy jak przewlekłą chorobę nerek, nadczynność tarczycy czy cukrzycę. Co ważne, są już dostępne badania genetyczne obejmujące choroby, jakie mogą występować u kota singapurskiego.

Koty singapurskie dojrzewają dość długo, a pełną dojrzałość samce osiągają dopiero około 14-15 miesiąca, samica przed ukończeniem roku.

Co warto zapamiętać: u tej rasy notuje się większe ryzyko niechcianej reakcji poszczepiennej. Z tego względu warto poczekać 30 minut po podaniu szczepienia w gabinecie weterynaryjnym i obserwować pacjenta.

NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE CHOROBY (M.IN. O PODŁOŻU GENETYCZNYM):

• dziedziczna hipokaliemia,
• zanik siatkówki (rdAc-PRA),
• niedobór kinazy pirogronianowej (PK).

BADANIA

U kotów przeznaczonych do hodowli zaleca się wykonanie badań genetycznych w kierunku rdAc-PRA, by wykluczyć nosicielstwo postępującego zaniku siatkówki. Dostępne są także badania w kierunku niedoboru kinazy pirogronianowej (PK), a także badania w kierunku dziedzicznej, śmiertelnej hipokaliemii (niskiego poziomu potasu).

U młodych kotów odebranych z hodowli zawsze warto skontrolować nosicielstwo dwóch chorób wirusowych: wirusa niedoboru immunologicznego kotów oraz wirusa białaczki, wykonując podstawowe testy FIV/FeLV z krwi. Badania krwi oraz kontrole lekarskie wypadają zgodnie z kalendarzem rozwoju kota w zależności od jego wieku.

Czytaj więcej: Badanie krwi u kota – wszystko, co powinieneś o nim wiedzieć