Sierść powinna być krótka, miękka, z naturalnym połyskiem. Kot tonkijski występuje w podstawowych wariantach kolorystycznych: naturalnym, niebieskim, czekoladowym i liliowym, ale standard obejmuje także inne warianty: czerwony, kremowy, tabby i tortie. Przypisane są one do trzech głównych typów kolorystycznych:
- mink – najczęściej występuje w USA. U kotów mink uszy, maska, nogi i ogon mają intensywniejszy odcień niż reszta ciała, który stopniowo przechodzi w jaśniejszy kolor. Oczy kotów mink są zazwyczaj niebieskozielone lub zielonkawoniebieskie.
- sepia – korpus wykazuje subtelne odcienie koloru w punktach. Z tego powodu gradient pomiędzy ciemniejszymi a jaśniejszymi tonami jest mniej zauważalny niż w przypadku kotów typu mink i point. Oczy kotów sepia (chocolate sepia, brown sepia czy lilac sepia) przyjmują odcienie od zielonożółtego do żółtego.
- point – u kotów tej odmiany kontrast pomiędzy kolorem ciała a punktami jest najbardziej wyrazisty. W przeciwieństwie do sepii i mink ciemniejszy kolor uszu, maski, nóg i ogona silnie kontrastuje z jaśniejszym kolorem reszty ciała. Oczy kotów point powinny mieć czysty niebieski kolor.
OKIEM LEKARZA WETERYNARII
ZDROWIE
Rasa coraz bardziej zyskuje na popularności w Polsce, stad częściej pojawiają się koty tonkijskie w gabinetach weterynaryjnych. Rasa jest dość zdrowa i odporna, jednak jak każdy kot, szczególnie w młodym wieku, może zachorować na infekcje górnych dróg oddechowych (koci katar wywoływany przez koci herpeswirus FHV i kaliciwirus FCV) czy choroby pasożytnicze przewodu pokarmowego (rzęsistkowica, giardioza). To właśnie z takimi problemami najczęściej przychodzą do lekarza przedstawiciele tej rasy.
Koty tonkijskie mają predyspozycje do zbierania się kamienia nazębnego w dość szybkim tempie, co w konsekwencji może dawać zapalenie dziąseł i przyzębia. U starszych kotów nierzadko diagnozuje się zapalenie jelit, najczęściej IBD. Objawami tego są nieregularne stolce, biegunki lub przewlekłe zaparcia. Co ciekawe, u kotów tej rasy nie stwierdzono osobnika z grupą krwi B, także koty tonkijskie w zasadzie na pewno nie mają grupy krwi B, a w związku z tym nie występuje u nich problem konfliktu grupy krwi w razie ich rozmnażania czy przetaczania krwi. Koty tonkijskie mają predyspozycje do otyłości, więc warto kontrolować kaloryczność ich posiłków zgodnie z dobowym zapotrzebowaniem oraz dbać o aktywność fizyczną, czyli ruch!
NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE CHOROBY (M.IN. O PODŁOŻU GENETYCZNYM):
- gangliozydoza (GM1, GM2),
- dziedziczna hipokaliemia,
- mukopolisacharydoza typu VI (MPS6),
- zanik siatkówki (rdAc-PRA),
- zwichnięcie rzepki,
- mogą rozwinąć się choroby charakterystyczne dla rasy burmskiej i kota syjamskiego z racji pochodzenia kota tonkijskiego.
BADANIA
U kotów przeznaczonych do rozmnażania w celu hodowli powinny być wykonane badania w kierunku wykluczenia chorób genetycznych (gangliozydozy, dziedzicznej hipokaliemii, mukopolisacharydozy oraz zaniku siatkówki).
U młodych kotów odebranych z hodowli zawsze warto skontrolować nosicielstwo chorób wirusowych: wirusa niedoboru immunologicznego kotów oraz wirusa białaczki, wykonując podstawowe testy FIV/FeLV z krwi. Badania krwi, profilaktyka (szczepienia, odrobaczenia) oraz kontrole lekarskie wypadają zgodnie z kalendarzem rozwoju kota w zależności od jego wieku.
Czytaj więcej: Badanie krwi u kota – wszystko, co powinieneś o nim wiedzieć
