Maine Coon

Kot jak pies? To możliwe! Choć z wyglądu niczym nie przypomina psa, w jego charakterze można odnaleźć wiele psich cech. Maine coon, bo o nim mowa, to nietypowa rasa kotów, która w ostatnich latach zyskała na popularności. Dlaczego jest tak rozchwytywana i co łączy ją z psami? Wzięliśmy ją pod lupę!

Kot i pies w jednym?

Dostojne i opanowane jak na kota przystało, jednak mają także wiele psich cech. Koty tej rasy przywiązują się do człowieka i najlepiej czują się w towarzystwie swojego opiekuna. Są niezwykle oddane i lojalne, dlatego bardzo często mówi się o ich „psim charakterze”! Maine coon to kot niezwykle towarzyski i przyjazny, który niczym pies łatwo nawiązuje kontakt z ludźmi.

Jest wesoły, cierpliwy i wyrozumiały, dlatego świetnie odnajdzie się w rodzinie, w której są dzieci. To także doskonały towarzysz dla seniorów. Uwielbia zabawy i pieszczoty, dlatego będzie szczęśliwy, jeśli w pobliżu znajdzie do nich kompanów. Należy więc poświęcać mu codziennie trochę uwagi, aby czuł się doceniony i aby nie smutniał z powodu samotności i odrzucenia.

Pobawmy się w psim stylu

Maine coon to kot, który lubi pływać i… aportuje! Czworonoga tej rasy z łatwością wytresujesz i nauczysz sztuczek. Jest niezwykle energiczny, skoczny i zwinny, dlatego przyda mu się solidny drapak. Można go również nauczyć chodzenia na smyczy, co pozwoli Wam na wspólne spacery po osiedlu. Dzięki temu kot będzie mógł zaspokajać swoje potrzeby eksploracji terenu oraz potrzeby łowieckie.

Maine coon a inne zwierzęta

Czy w towarzystwie innych zwierząt maine coon również czuje się dobrze? Tak. Z łatwością odnajdzie się w grupie kotów, choć nie będzie próbował w niej dominować. Taka sytuacja jednak może mieć miejsce w relacji z psami. Zdecydowany charakter maine coona sprawi, że podporządkuje on sobie swojego psiego towarzysza.

Kot gigant!

Co jeszcze wyróżnia kota tej rasy? Jego wielkość! Maine coon to jeden z największych kotów domowych. Jego waga może wynieść nawet 8 kg! Warto więc zaopatrzyć się nieco większe przysmaczki. ?
Inne cechu charakterystyczne tej rasy to szpiczaste uszy, piękne futro oraz długi, puszysty ogon. I choć wydają się one trudne w utrzymaniu, to na szczęście pod zewnętrznym włosem kryje się krótki podszerstek, dzięki czemu sierść nie plącze się mocno i nie powstają w niej kołtuny. Warto jednak pielęgnować ją regularnie, wyczesując co 2-3 dni.

Maine coon okiem lekarza weterynarii

Zdrowie

Maine coony to generalnie zdrowa rasa kotów. Są dość odporne, lubią zimę, a nawet pływanie, dlatego zmiany pogody i temperatury nie stanowią dla nich większego zagrożenia. W gabinecie weterynaryjnym najczęściej pojawiają się z powodu drobnych infekcji czy niestrawności. Warto także dbać u nich o higienę uszu i jamy ustnej.

Niestety rasa obciążona jest poważną dziedziczną chorobą serca (kardiomiopatią przerostową), o czym każdy właściciel powinien wiedzieć. U niektórych osobników, obciążonych chorobą zarówno ze strony ojca, jak i matki, kardiomiopatia może rozwinąć się bardzo wcześnie, nawet w wieku 3 miesięcy. Jeśli osobnik odziedziczy chorobę tylko od jednego rodzica, choroba rozwija się najczęściej między 2. a 4. rokiem życia. Czy dany kot jest nosicielem, można zbadać testem genetycznym, jednak nie wszystkie mutacje zostały rozpoznane. Dlatego też ujemny wynik badań genetycznych w kierunku HCM nie świadczy w 100%, że choroba nie rozwinie się u danego kota lub jego potomstwa. Choroba ta jest nieuleczalna, a rokowanie zależy od wielkości i lokalizacji zmian w sercu.

W miocie maine coony zazwyczaj mają tylko po 2-3 kocięta, ale za to są dobrymi matkami i opiekują się swoim potomstwem.
Najczęściej występujące choroby kotów tej rasy (m.in. o podłożu genetycznym):

• Kardiomiopatia przerostowa serca HCM (występuje u przynamniej 10% z nich)
• Rdzeniowy zanik mięśni (SMA) – choroba genetyczna)
• Dysplazja stawów biodrowych, zwichniecie rzepek
• Niedobór kinazy pirogronianowej erytrocytów (niedobór PK)
• Niewydolność nerek
• Choroba neuronu ruchowego

Badania

W hodowlach zrzeszonych w WCC (World Cat Congress, TICA, FIFe lub WCF) zalecane są podstawowe badania genetyczne na najczęstsze choroby występujące u kotów tej rasy, czyli na kardiomiopatię przerostową (HCM), na rdzeniowy zanik mięśni (SMA) oraz czasami na niedobór PK. Dodatkowo koty hodowlane powinny być kontrolowane kardiologicznie (echo serca) – samce od 2. roku życia, a samice od 3. roku życia, corocznie.
OFA (Orthopedic Foundation for Animals) zaleca kontrolne zdjęcia RTG stawów biodrowych u kotów powyżej 24. miesiąca życia.

Koty niehodowlane przy okazji kontroli w gabinetach weterynaryjnych powinny być zawsze osłuchiwane. U maine coonów w wieku średnim warto wykonać kontrolne echo serca, gdyż nie we wszystkich przypadkach choroby rozwija się szmer sercowy. Każdy kot ze stwierdzonym szmerem sercowym powinien być regularnie osłuchiwany i kontrolowany badaniami EKG przez kardiologa (minimum raz na rok). Zaleca się także badanie kardiologiczne przed znieczuleniem.

Maine coony od 8. roku życia corocznie powinny mieć wykonane podstawowe badania krwi, wraz z badaniem ogólnym moczu w celu kontroli pracy nerek.