Spis treści:
- 1. Czym jest trzecia powieka u kota – jakie ma funkcje i jak wygląda?
- 2. Jak zbudowana jest trzecia powieka?
- 3. Czy widoczna trzecia powieka u kota to powód do niepokoju?
- 4. Przyczyny wysuniętej trzeciej powieki
- 5. Choroby i problemy związane z trzecią powieką u kota
- 6. Badanie trzeciej powieki
- 7. Kiedy warto skonsultować się z weterynarzem?
- 8. Jak zapobiegać chorobom trzeciej powieki u kota?
- 9. Podsumowanie
Trzecia powieka (migotka) to struktura w oku, która nierzadko bywa powodem niepokoju opiekunów zwierząt. Szczególnie wtedy, kiedy się wysunie, czyli gdy ją po prostu wyraźniej widać. Jako że my, ludzie, mamy trzecią powiekę w formie szczątkowej, praktycznie niezauważalnej, niepokoimy się, gdy „coś” zasłania naszemu kotu gałkę oczną. Dla większości z nas trzecia powieka jest dość tajemnicza i nie do końca wiemy, czemu i jak służy. A przecież to prawidłowa struktura w oku kota, która pełni bardzo ważne funkcje. Gorzej, gdy staje się czerwona, obrzęknięta i przysłania większość gałki ocznej. Taki widok może faktycznie wywołać niepokój, gdyż migotka, podobnie jak pozostałe elementy gałki ocznej, może ulec zapaleniu czy uszkodzeniu. Wtedy konieczna jest pomoc lekarza weterynarii.
Czym jest trzecia powieka u kota – jakie ma funkcje i jak wygląda?
Trzecia powieka znajduje się w przyśrodkowej części worka spojówkowego, pomiędzy rogówką a dolną powieką. Najprościej mówiąc, zlokalizowana jest w przyśrodkowym kącie oka. Na pierwszy rzut oka jest niewidoczna. Przy delikatnym wysunięciu można zauważyć lekko różową lub przeźroczystą błonkę w kształcie trójkąta. Trzecia powieka, inaczej zwana także błoną mrużną, jest bardzo ważną strukturą, której główną funkcją jest ochrona gałki ocznej przed patogenami czy uszkodzeniem. Jej najważniejszą częścią jest gruczoł trzeciej powieki, który wytwarza aż 50% przedrogówkowego filmu łzowego, w postaci wydzieliny o charakterze śluzowo-surowiczym. Migotka, bo tak również jest potocznie nazywana, produkuje także ważne immunoglobuliny. Ponadto, jako że jest to struktura ruchoma, podczas mrugania bierze udział w rozprowadzaniu filmu łzowego po gałce ocznej. Można powiedzieć, że działa analogicznie do wycieraczki samochodowej, która także zbiera wszelkie zanieczyszczenia z powierzchni. Migotka u kotów, w porównaniu np. do gadów czy ptaków, ma dość słabo rozwinięte mięśnie i nie porusza się zgodnie z wolą zwierzęcia. Jej ruch odbywa się w kierunku grzbietowo-bocznym i jest to tzw. ruch bierny, niezależny od woli kota. Trzecia powieka pojawia się automatycznie np. przy urazie gałki ocznej, zabawie czy walce. Jest także bardziej widoczna tuż po przebudzeniu kota.
Jak zbudowana jest trzecia powieka?
Trzecia powieka składa się z:
- chrząstki w kształcie litery T, stanowiącej „szkielet” powieki,
- gruczołu trzeciej powieki, produkującego film łzowy,
- grudek chłonnych, które znajdują się po stronie gałkowej (od wewnątrz),
- spojówki (części powiekowej, czyli zewnętrznej, i części gałkowej, czyli wewnętrznej).
Błona śluzowa spojówki pokrywająca trzecią powiekę ma kolor półprzeźroczysty, jasnoróżowy, niekiedy można zauważyć zarysowane na jej powierzchni drobne naczynia krwionośne. Jej wolny brzeg (ten widoczny na oku) jest napigmentowany i nierzadko u kotów jest on faktycznie ciemniejszy, a nawet czarny. U niektórych kotów brzeg ten nie zawiera melaniny (czyli pigmentu), co sprawia, że powieka jest różowa i bardziej widoczna. Nazywane jest to amelanotycznym wolnym brzegiem trzeciej powieki. Nie jest to powód do niepokoju. Dowiedziono jednak, że w takiej sytuacji powieka jest bardziej wrażliwa na wpływ promieni UV i może to skutkować miejscową mutacją w tkance a w konsekwencji chorobą nowotworową. Trzecią powiekę w oczodole utrzymuje troczek powięziowy. U kotów jest ona częściowo unerwiona przez układ współczulny.
Czy widoczna trzecia powieka u kota to powód do niepokoju?
Generalnie nie. Położenie migotki zależne jest od napięcia nerwowego mięśni gładkich oczodołu. Powieka ta może się wysunąć, np. gdy coś wpadnie do oka, czy przy zmianie napięcia układu współczulnego mięśni oczodołu lub samej trzeciej powieki. Jednak gdy migotka jest wysunięta dość mocno i pozostaje tak na dłużej, może to świadczyć o jej dysfunkcji, chorobie czy innym zaburzeniu.
Przyczyny wysuniętej trzeciej powieki
Przyczyny wysunięcia trzeciej powieki u kota możemy najogólniej podzielić na łagodne i świadczące o chorobie. Można powiedzieć, że wysuwa się ona wtórnie na skutek jakieś choroby. Te choroby warto podzielić na schorzenia bezpośrednio związane z gałką oczną, problemy całego oczodołu i choroby ogólnoustrojowe.
Co ciekawe, genetyka także ma tu znaczenie. Dowiedziono, że koty rasy birmańskiej są bardziej podatne na wysuwanie się trzeciej powieki, a nawet na jej pękanie.
Trzecia powieka może wysunąć się w jednym oku, a może w obu – w zależności od przyczyn problemu. Mogą pojawić się także dodatkowe objawy, jak np. wydzielina z worka spojówkowego, obrzęk i zaczerwienienie.
Najczęściej jednostronne wysunięcie następuje na skutek dyskomfortu i bólu powstałego w wyniku uszkodzenia rogówki czy zapalenia spojówek. Przyczyną może być także zapalenie oczodołu czy ropień oczodołu, co nierzadko spotyka się u kotów wychodzących i walczących z innymi.
Łagodne przyczyny wysunięcia się trzeciej powieki to te, gdy następuje ono:
- po spoczynku lub dłuższym śnie,
- w trakcie toalety ciała,
- w trakcie walki, zabawy, polowania – po wysiłku fizycznym lub podczas niego,
- jako chwilowy odruch w reakcji na ciało obce, np. gdy do oka dostanie się pył, kurz,
- po uderzeniu gałki ocznej, upadku,
- jako reakcja na nagłe pojawienie się jasnego światła,
- podczas sedacji lub znieczulenia ogólnoustrojowego.
W takich sytuacjach wysunięcie powieki jest chwilowe i ustępuje po czasie od kilkunastu minut do kilku godzin.
Wśród ogólnoustrojowych przyczyn wysunięcia powieki wymienia się:
- zespół Hornera (to choroba neurologiczna, najczęściej u kotów występuje w efekcie urazu, zapalenia ucha środkowego czy innej choroby toczącej się w organizmie),
- wypadanie trzecich powiek u kotów (Haw’s syndrome), wtórnie do problemów w przewodzie pokarmowym (takich, jak biegunki przewlekłe, nieswoiste zapalenie jelit etc.),
- zarobaczenie lub choroby pasożytnicze,
- odwodnienie,
- wyczerpanie, przemęczenie organizmu,
- tężec (rzadko).