suka, pies: 27 -36 kg
Gończy polski
Psy gończe zostały sprowadzone do Polski z Francji, Włoch i wschodu, do udziału w polowaniach. Polowania z nimi to stara tradycja łowiecka, której początki sięgają XVI wieku. Niestety brutalnie przerwał ją okres rozbiorów, podczas którego zlikwidowano wiele psiarni.
Charakterystyka rasy
Duża inteligencja, jeszcze większa odwaga, żywy temperament i spore potrzeby ruchowe połączone z majestatycznym wyglądem i niezwykłym oddaniem – poznaj lepiej „gończaka”.
Masa ciała:
Wzrost:
suka: 50-55 cm, pies: 55-59 cm
Długość życia:
14-15 lat
Osobowość:
Rasę tę stworzono do pomocy przy polowaniach, dlatego wybitny węch, instynkt łowiecki oraz potrzeba ruchu to dominujące cechy tego psa. Gończak nie jest łatwy w wychowaniu, ale to bardzo mądry i chętny do nauki pies, jeśli zatem ta sztuka się uda, będzie oddanym członkiem rodziny. Bardzo lubi, gdy człowiek okazuje mu czułość, i chętnie ją odwzajemnia. Jest świetnym stróżem, nieprzejawiającym agresji.
Potrzeba ruchu:
U gończaka potrzeba ruchu jest niezmiernie wysoka! Ważne, aby opiekun zapewnił mu dużo aktywności, w przeciwnym razie pies może się nudzić i zabrać za destrukcję różnych rzeczy. To idealny pies dla osób żyjących aktywnie – może towarzyszyć w joggingu, jeździe na rowerze i na koniu. Jest też wybornym pływakiem.
Szczekliwość:
Gończy polski nie jest hałaśliwym psem, ale ponieważ ma naturę stróża, może obszczekiwać gości oraz przechodniów za płotem. Nie trzeba się jednak obawiać, że będzie wobec nich agresywny. Poza tym raczej nie szczeka bez powodu.
Podejście do dzieci:
Gończy polski przyjaźnie odnosi się do dzieci, szczególnie starszych. Kontakt z młodszymi dziećmi powinien zawsze mieć miejsce w obecności osób dorosłych. Dobrze wychowany gończy polski jest bardzo oddanym psem rodzinnym i dobrym towarzyszem wspólnych aktywności.
Podejście do psów:
Gończy polski to pies, który najlepiej czuje się w stadzie. Dlatego towarzystwo innych psów jest wręcz dla niego wskazane. Niemniej powinien być socjalizowany z innymi osobnikami od szczenięctwa.
Wygląd i pielęgnacja
Ogólny wygląd
Gończy polski to pies średniej wielkości, o zwinnej, lekkiej budowie, z wyraźną muskulaturą. Jego charakterystyczną cechą są dość długie, trójkątne uszy opadające wzdłuż niezbyt dużej głowy. Ma ciemne, średniej wielkości oczy o łagodnym wyrazie i stosunkowo dużą, czarną truflę nosową. W jego sylwetce dominuje długi tułów z dość szeroką klatką piersiową, wsparty na smukłych przednich i masywnych w części udowej tylnych łapach. Kolejną cechą, która wyróżnia gończego polskiego jest jego szata. Może występować w trzech odcieniach: czarnym podpalanym – to najpopularniejsze umaszczenie gończaka – czekoladowym oraz jasnorudym. Jego sierść jest bardzo imponująca dzięki niebywałemu połyskowi. Przeczytaj poniżej, jak o nią dbać.
Pielęgnacja i grooming
Pielęgnacja gończych polskich nie jest wymagająca. Krótka sierść wymaga dokładnego wyczesywania włosianą lub gumową szczotką i przeczesywania podszerstka grzebieniem lub trymerem. Najlepiej zabieg ten przeprowadzać przynajmniej raz w tygodniu, czesząc z włosem, nigdy pod włos, bo może to zniszczyć sierść. Gończaki nie potrzebują częstych kąpieli, wystarczy wykąpać je raz na 2-3 miesiące lub wtedy, gdy zajdzie taka potrzeba, bo pies się w czymś wytarzał lub pobrudził. Zaleca się po umyciu szamponem zastosowanie odżywki, która nawilży sierść, ponieważ ma ona tendencje do przesuszania się i łamliwości. Sierść gończego suszymy, wycierając ręcznikiem w kierunku ułożenia włosa, nie pod włos. W cieplejszym okresie roku wysycha ona dosłownie w kilkanaście minut, jesienią I zimą można ją dosuszyć letnim strumieniem powietrza z suszarki. Szczególnej troski wymagają uszy gończego – należy je często kontrolować oraz przemywać, w przeciwnym wypadku może dojść do bolesnego zapalenia ucha, szczególnie u tych psów, które dużo pływają lub często przebywają w lesie.
Pies gończy polski łączy w sobie piękny wygląd i ogromny talent do polowania. Nic dziwnego, w końcu jest to rasa typowo myśliwska, której zadaniem było znaleźć i zagonić dziką zwierzynę. Obecny lub przyszły opiekun musi więc zdawać sobie sprawę, że pies jest bardzo samodzielny i nie tak chętny do współpracy z człowiekiem, jak na przykład psy aportujące. Ważne jest też, by zadbać o jak najlepszą socjalizację pupila już od samego początku. W przeciwnym razie może on wykazywać tendencję do udowadniania swojej przewagi fizycznej czy psychicznej nad innymi psami. Najlepszą aktywnością ruchową dla gończych polskich są wszelkiego rodzaju zabawy węchowe połączone z tropieniem. Dobrym pomysłem jest ukrywanie smakołyków lub zabawek na otwartej przestrzeni, by pupil musiał się troszkę natrudzić przy ich szukaniu. Weźmy również pod uwagę, że ze względu na dużą niezależność psy te potrzebują silnej motywacji do współpracy z człowiekiem, a w konsekwencji do budowania z nim więzi. Czy pies gończy polski odnajdzie się w rodzinie? Jest to możliwe, jednak warto pamiętać, że zaspokojenie jego potrzeb ruchowych wiąże się z dużą ilością czasu poświęcanego na wędrówki i spacery.
John Dog poleca dla rasy:
Zdrowie
1.Zdrowie okiem lekarza weterynarii:
Psy tej rasy są mocne i zdrowe. Charakteryzują się dużą odpornością zarówno na wysokie, jak i niskie temperatury. Nie są obciążona wieloma chorobami dziedzicznymi w porównaniu do innych ras. Jako psy aktywne, wymagające codziennego ruchu najczęściej w gabinecie pojawiają się z drobnymi urazami skóry czy też problemami ortopedycznymi. Zwichnięcia, złamania a także urazy ścięgien nie należą do rzadkości. W związku z polowaniami mogą zdarzyć się urazy palców czy skaleczenia opuszki łapy. Ze względu na długie, obwisłe uszy i brak odpowiedniej wentylacji gończe polskie dość często cierpią z powodu zapalenia zewnętrznego przewodu słuchowego. Najczęściej jest to zapalenie wywoływane przez drożdżaki (Malassezia spp.). Regularna higiena uszu, w szczególności po kąpieli, jest ważnym elementem profilaktyki.
2.Najczęstsze choroby (m.in. o podłożu genetycznym):
- dysplazja stawów biodrowych,
- dysplazja stawów łokciowych,
- zespół rozszerzenia i skrętu żołądka,
- zapalenie przewodu słuchowego.
3.Badania:
W hodowlach dobrym zwyczajem jest przebadanie psów w kierunku dysplazji stawów biodrowych I łokciowych.
Gończe dożywają nawet 15 lat. Warto zatem sprawdzać ich stan zdrowia, badając kontrolnie krew. W badaniach należy uwzględnić podstawowe parametry biochemiczne i morfologię wraz z hormonami tarczycy.
Ciekawostki o rasie
- Psy gończe zostały sprowadzone do Polski z Francji, Włoch i wschodu, do udziału w polowaniach. Polowania z nimi to stara tradycja łowiecka, której początki sięgają XVI wieku. Niestety brutalnie przerwał ją okres rozbiorów, podczas którego zlikwidowano wiele psiarni.
- Odbudowaniu populacji psów gończych po II wojnie światowej poświęciło się dwóch polskich kynologów, pułkownicy Józef Pawłusiewicz i Piotr Kartawik. Prowadzili oni dwie różne hodowle. Psy Kartawika w 1963 roku zarejestrowano jako rasę ogar polski. Tymczasem hodowla Pawłusiewicza rozwijała się dalej amatorsko. W 1984 roku opracowano dla niej tymczasowy wzorzec i rasie nadano nazwę gończego polskiego. Ostatecznie Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zarejestrowała rasę gończy polski w 2006 roku.
- Psy rasy gończy polski to z reguły okazy zdrowia dożywające późnej starości. Jako jedna z niewielu ras gończy polski nie przejawia skłonności do występowania chorób genetycznych.
- Gończy polski to jedna z pięciu polskich ras psów, które znajdują się na liście Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.