Spis treści:
Endokardioza u psa to choroba nabyta i dosyć często spotykana wśró
d czworonogów. Wyróżnia się pięć stadiów choroby, więc objawy są zależne od rozwoju schorzenia. Sprawdź, jakie rasy są najbardziej podatne na endokardiozę zastawki dwudzielnej oraz jak przebiega diagnozowanie oraz leczenie psa.
Endokardioza zastawki dwudzielnej to najczęstsza choroba serca u psów ras średnich i małych, ujawniająca się u starszych zwierzaków i postępująca z wiekiem. Co trzeci pies około 12 roku życia cierpi na schorzenia zastawki dwudzielnej. Do ras najbardziej narażonych na tę przypadłość należą: boston terrier, cavalier king charles spaniel, jamnik, maltańczyk, whippet, pudel, sznaucer miniaturowy, shih tzu, yorkshire terrier. Warto też wspomnieć, że choroba może także dotyczyć psów nierasowych o masie ciała do ok. 10-12 kg. Przyczyn zachorowania może być wiele – jest to bowiem schorzenie nabyte.
Istotą choroby są zmiany degeneracyjne powstające w zastawce mitralnej, między lewym przedsionkiem a lewą komorą serca. W wyniku rozwoju choroby zastawka nieprawidłowo się zamyka i otwiera i dochodzi do jej tzw. niedomykalności. Krew przepływa wówczas przez serce w nieprawidłowy sposób, dochodzi do mieszania się krwi z komory i przedsionka, a praca komory jest utrudniona. Aparat zastawkowy ulega skróceniu i pogrubieniu, z tego powodu część krwi cofa się do przedsionka. W miarę postępu choroby odchodzi do zaburzenia pracy całego serca i do powiększenia lewego przedsionka, który może uciskać na tchawicę, powodując kaszel. Krew natlenowana nie jest dostarczana w odpowiedniej objętości do komórek organizmu, co może powodować osłabienie, męczliwość, spadek wagi etc.
Objawy endokardiozy u psa
Objawy zależą od stopnia zaawansowania schorzenia. Początkowo pojawia się kaszel – w szczególności poranny i nocny. Pies szybko się męczy, ma przyspieszony oddech, sapie. Częstym symptomem jest nietolerancja wysiłkowa – przy wchodzeniu po schodach czy przy wskakiwaniu na kanapę. Kolejne objawy to: mokry kaszel, w tym także nocny, omdlenia, poważne zaburzenia oddechowe. Choroba w konsekwencji prowadzi do zbierania się płynu w klatce piersiowej, czyli do tak zwanego obrzęku płuc. Wyróżnia się pięć stadiów choroby w zależności od występujących objawów i zmian w sercu – A, B1, B2, C i D.
Diagnostyka endokardiozy u psa
Diagnostyka opiera się na osłuchiwaniu serca. Jest to niezwykle ważne badanie, które należy wykonywać minimum raz do roku. Idealną okazją do takiego osłuchania psa jest coroczne szczepienie przeciwko wściekliźnie. Każde wysłuchane nieprawidłowości powinny być skonsultowane u kardiologa. Badanie kardiologiczne psa polega na wykonaniu badania RTG, EKG, a przede wszystkim na badaniu echo serca. Pacjenci należący do ras mających predyspozycje do tego problemu i będący w wieku średnim lub starszym powinni być regularnie osłuchiwani w gabinecie weterynaryjnym, a także mieć kontrolnie przeprowadzane echo serca w celu wczesnego wykrycia choroby. Psy hodowlane ras o takich predyspozycjach powinny być regularnie badane wraz z wydawaniem odpowiednich certyfikatów.
Leczenie endokardiozy u psa
Podstawą leczenia jest terapia farmakologiczna, dobrana w zależności od tego, w jakim stadium choroby znajduje się pies. Są to leki z grupy moczopędnych, inhibitory ACE (tzw. leki ACEI) oraz leki o działaniu inotropowo dodatnim, czyli zwiększające siłę pracy serca. W końcowych stadiach choroby najczęściej stosuje się to kombinacje wszystkich tych grup leków.
Kontrole kardiologiczne odbywają się co ok. 6-12 miesięcy oraz zawsze wtedy, gdy pies poczuje się gorzej. Obejmują one badanie echo serca oraz badania krwi, w tym oznaczenie parametrów nerkowych oraz oznaczenie jonogramu, czyli poziomu elektrolitów w organizmie psa. Schorzenie to jest nieuleczalne, jednak wczesne zdiagnozowanie i wprowadzenie leczenia znacząco poprawiają komfort życia oraz przedłużają życie psiaka.