Pierwsza pomoc: potrącenie psa

Potrącenia psów zdarzają się niestety często. Gonitwa za autem lub rowerem, pościg za zwierzyną, włóczęgostwo, uchylona furtka czy spuszczenie ze smyczy – to wszystko wystarczy, aby doszło do nieszczęścia. Kiedy pies zostanie potrącony, musimy jak najszybciej udzielić mu pierwszej pomocy. Jak zrobić to prawidłowo?

Najważniejsza zasada to zachowaj spokój, ale działaj szybko, ponieważ liczy się każda minuta! Zbliż się ostrożnie do psa i mów do niego spokojnym głosem, ponieważ z powodu bólu może być agresywny. Jeśli jest taka potrzeba, załóż mu kaganiec. Poproś, aby ktoś w tym czasie zorganizował transport lub wezwał karetkę do psa, jeśli jest taka możliwość.

Udziel psu pierwszej pomocy, postępując według następujących wskazówek.

KROK 1: PRZENIEŚ PSA

Przenieś psa w bezpieczne miejsce i połóż go na prawym boku.

Jeśli pies jest mały lub nie ma poważniejszych obrażeń, obejmij go pod tylnymi łapami, tak jakby miał usiąść, a drugą ręką obejmij w okolicy mostka i przenieś w bezpieczne miejsce.

W sytuacji kiedy podejrzewasz uszkodzenia kręgosłupa lub widzisz poważne rany, delikatnie wsuń psa na sztywne podłoże lub na koc, podtrzymując zwierzę od spodu – jedną ręką w okolicy przedniej łapy, drugą w okolicy tylnej.

Do transportu możesz wykorzystać kurtkę, koc lub dywanik samochodowy.

KROK 2: SPRAWDŹ ODDECH, BICIE SERCA ORAZ PULS

Pamiętaj, że czas ma ogromne znacznie, dlatego staraj się wykonać kilka czynności jednocześnie!

Po pierwsze sprawdź, czy pies oddycha. Przyłóż rękę blisko nosa i spójrz na jego klatkę piersiową. Otwórz jamę ustną psa, udrożnij drogi oddechowe i wyciągnij język, który może je blokować.

Następnie sprawdź puls psa, przykładając palce po wewnętrznej stronie uda, w okolicy pachwiny. Możesz również przyłożyć dłoń do klatki piersiowej i próbować wyczuć bicie serca. Jeśli pies nie oddycha, nie wyczuwasz pulsu ani bicia serca, natychmiast rozpocznij reanimację.

KROK 3: ROZPOCZNIJ REANIMACJĘ

Ułóż psa na prawym boku, zamknij mu pysk i zacznij wdmuchiwać powietrze przez nos. Wdmuchnij powietrze 5-6 razy, a wielkość oddechów dostosuj do wielkości psa. Możesz użyć do tego chusteczki. Podczas wdmuchiwania powietrza klatka piersiowa powinna się unosić. Jeżeli oddech nie został przywrócony, a serce bije, ponownie wdmuchuj powietrze z częstotliwością ok. 1 wydechu na 3 sekundy.

Jeśli jednak serce nie bije i konieczne jest przywrócenie krążenia krwi, rozpocznij masaż serca. Połóż ręce, jedną na drugiej, w okolicy klatki piersiowej, między 3. a 6. żebrem, tuż za lewym łokciem psa. Jeśli pies jest mały, użyj tylko dwóch palców. Uciskaj ok. 10-15 razy, po czym dwukrotnie wdmuchnij powietrze przez nos w odstępie ok. 6 sekund. Jeśli serce nadal nie bije, powtórz masaż.

W przypadku obecności dwóch osób jedna zajmuje się uciskaniem, a druga robi wdechy przez nos.

Nie przerywając masażu, postaraj się jak najszybciej przewieźć psa do lecznicy!

KROK 4: DOKŁADNIE OBEJRZYJ PSA

Jeśli pies oddycha, a jego serce bije, przykryj go kocem, aby nie tracił ciepła. Obejrzyj dokładnie psa – sprawdź, czy pod sierścią nie ma ran. Delikatnie zbadaj kończyny, aby ustalić, czy nie są połamane.

Jeśli doszło do złamania, a pies jest niespokojny, możesz unieruchomić kończynę lub zawinąć całego psa w koc.

Ustal również, czy pies nie ma krwotoku – odchyl jego policzek i zerknij na kolor błon śluzowych – powinny być różowe. Sprawdź kolor spojówek – jeśli są białe, prawdopodobnie doszło do zewnętrznego lub wewnętrznego krwotoku.

KROK 5: ZAŁÓŻ OPATRUNEK

Jeśli na ciele psa znajdziesz otwartą ranę, zatamuj krwawienie, przyciskając opatrunek z apteczki, chusteczkę lub po prostu palec. Jeśli krwotok jest większy, wykonaj ucisk nad miejscem krwawienia, np. owiń kończynę bandażem lub szalikiem.

Pamiętaj jednak, aby opaskę uciskową stosować w ostateczności, np. w drodze do lekarza, przez 15-20 minut, ponieważ może ona doprowadzić do stałego uszkodzenia tkanek.

KROK 6: ZAWIEŹ PSA DO WETERYNARZA

Pamiętaj, aby po każdym wypadku udać się z psem do weterynarza! Nawet jeśli wygląda, jakby nic mu się nie stało, mogło dojść do uszkodzeń ciała, które są niewidoczne gołym okiem, dlatego konieczne jest wykonanie badań lekarskich.