6 powodów psich ucieczek. Jak sobie z nimi radzić?

Czy wiecie, że czworonogi najczęściej uciekają wiosną? Wynika to głównie z tego, że nasze wspólne spacery są coraz częstsze i coraz dłuższe – zimą pies nie ma aż tak wielu okazji do dezercji! ? Ale powodów może być więcej! W tym artykule wyjaśniamy, dlaczego psy uciekają, jak temu zapobiegać oraz co robić, kiedy taka sytuacja się wydarzy.

PRZYCZYNY PSICH UCIECZEK

#1 MŁODZIEŃCZY BUNT

Psy z reguły przechodzą coś takiego jak etap ucieczek. Jest to jedna z faz rozwoju szczenięcia, przypadająca zazwyczaj na okres od 4. do nawet 12. miesiąca życia. Opiekun, który nie zwlekał z rozpoczęciem szkolenia i zaczął naukę komend od pierwszych wspólnych dni, ma już wówczas pierwsze sukcesy na koncie – pupil m.in. poprawnie reaguje na komendę przywołania. Człowiek może być więc zdziwiony, kiedy woła swojego psiaka, a ten nagle… udaje, że nie słyszy.

Większość czworonogów między 4. a 8. miesiącem życia przechodzi taki „młodzieńczy bunt”. Trwa on zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni, w niektórych przypadkach dłużej (nawet do miesiąca) i jest to zupełnie normalne. Psiak zdaje się odczuwać zew wolności i nie reaguje na komendę przywołania. Aby zrozumieć, dlaczego tak się dzieje, warto przypomnieć sobie, że pies jest krewnym wilka. Otóż szczenię wilka między 4. a 8. miesiącem życia zaczyna się usamodzielniać. Z rosnącą odwagą odłącza się wtedy od grupy i na własną łapę eksploruje teren. Psy odczuwają ten sam instynkt, dlatego odłączają się od swoich opiekunów i zamiast przybiegać, jeszcze bardziej się oddalają. Na szczęście faza szczenięcych ucieczek szybko mija.

#2 SIŁA POPĘDU

Kolejną przyczyną psich ucieczek jest popęd płciowy, który wyzwala się szczególnie wiosną. Nawet najbardziej ułożony psiak nie będzie mógł się powstrzymać, jeśli wywęszy w okolicy potencjalną partnerkę do reprodukcji. Suczka w rui także odczuwa przemożną potrzebę „randkowania”, więc chętnie czmychnie na schadzkę, jeśli będzie miała ku temu okazję. Tak działają hormony! Pies, któremu w głowie zaloty, nie tylko nie zareaguje na komendę przywołania – może nawet wyswobodzić się z obroży, przegryźć smycz lub zrobić podkop, by wydostać się z ogrodu. Jako psi właściciele mamy obowiązek pilnować swoich pupili bez względu na to, czy nasz czworonóg to suka, czy pies. Psiaki, które czują zew natury są niespokojne, bywają agresywne i pobudzone – takie zachowanie podopiecznego powinno być sygnałem ostrzegawczym. Warto dodać, że popędu nie odczuwają zwierzaki, które przeszły zabieg sterylizacji lub kastracji.

#3 INSTYNKT ŁOWCY

Wśród psich uciekinierów jest sporo czworonogów o silnie rozwiniętym instynkcie myśliwskim. Mniejsza lub większa potrzeba eksplorowania okolicy, gonienia i tropienia drzemie w każdym psie, nie tylko w przedstawicielach ras myśliwskich. Czworonogi z silnym instynktem łowcy potrzebują odpowiedniej dawki ruchu i stymulujących zabaw na świeżym powietrzu. Właściciel psa o takiej naturze powinien pamiętać o tym, żeby nie kusić losu i np. nie spuszczać psa ze smyczy w lesie. Pupil, który wyczuje zwierzynę, może puścić się za nią w pogoń.

#4 NUDA I NADMIAR ENERGII

Ucieczki zdarzają się psiakom, którym opiekunowie nie zapewniają odpowiedniej porcji ruchu. Zwierzaki, które rozpiera energia, wariują z nudów, gdy siedzą godzinami w domu. Skutkiem tego może być zniszczone mieszkanie albo właśnie ucieczka. Jeśli nie zapewnisz swojemu pupilowi atrakcji, urwie się, aby ich sobie poszukać, a tym samym spożytkować energię, wybiegać się i wyszaleć.

#5 STRACH

Strach jest bardzo częstą przyczyną psich ucieczek, zwłaszcza w okresie sylwestrowym. Pies, który odczuwa lęk, biegnie na oślep przed siebie, aby uciec jak najdalej od tego, co go przeraziło – najczęściej jest to hałas. Są to wyjątkowo niebezpieczne sytuacje, bo przestraszony pies nie tylko może mieć problem z odnalezieniem drogi powrotnej, ale także – zdezorientowany i zestresowany – może zrobić sobie krzywdę, np. wpaść pod samochód.

#6 BŁĘDY WYCHOWAWCZE

Przyczyną tego, że pies nie reaguje na przywoływanie i ucieka, mogą być błędy popełnione podczas wychowywania pupila. Największym nieporozumieniem jest gonienie i łapanie psa, który nie reaguje na nawoływania – zwłaszcza, jeśli mamy do czynienia ze szczeniakiem. Pies odbiera takie zachowanie jako formę zabawy i nie ma szans się domyśleć, o co nam chodzi. Ogromnym błędem jest także gonienie i karcenie psa za brak reakcji na nawoływania lub karcenie go, gdy wreszcie do nas podbiegł, za poprzednie dwa razy, kiedy nie zareagował. Takie zachowanie na pewno nie nauczy psa posłuszeństwa, co więcej, może utrwalić w nim zachowania niepożądane, czyli uciekanie przed właścicielem.

JAK ZAPOBIEC PSIM UCIECZKOM?

Ryzyko psiej ucieczki znacznie maleje, kiedy zwierzak jest wykastrowany lub wysterylizowany. Nie odczuwa wówczas popędu płciowego, który jest częstą przyczyną takiego zachowania. Zew natury jest silniejszy niż przywiązanie do właściciela i posłuszeństwo, dlatego nawet najwierniejszy i najlepiej wyszkolony psiak może ulec swojemu instynktowi i pójść w świat w poszukiwaniu wrażeń.

Niezwykle istotny jest trening posłuszeństwa – od pierwszych wspólnych chwil. Jednym z jego elementów jest trening przywoływania. Jest to jedna z najważniejszych komend. Może ona brzmieć „do mnie!” albo „noga” – ważne, aby zwierzak wiedział, czego od niego oczekujemy. Podczas nauki warto zmieniać sposób nagradzania: raz niech to będzie psie ciasteczko, raz pasztet, a innym razem wyraźna pochwała, wspólna zabawa czy pieszczota. W pierwszym etapie szkolenia nagradzaj psiaka za każdym razem, kiedy do Ciebie wróci, a następnie tylko co któryś raz, coraz rzadziej, aż opanuje komendę do perfekcji.

Aby psu nie postały w głowie samotne eskapady, należy umożliwić mu spożytkowanie pokładów energii na wspólnych spacerach, zabawach i podczas uprawiania sportu. Zabawy powinny uwzględniać psią potrzebę węszenia, gonienia, szarpania. Warto uwzględnić tzw. łańcuch łowiecki. Podczas spacerów i aktywności na świeżym powietrzu lepiej zakładać pupilowi szelki zamiast obroży, ponieważ z obroży stosunkowo łatwo się wyswobodzić.

 

NIEZBĘDNE GADŻETY

Poniżej przedstawiamy listę przydatnych gadżetów. Polecamy je nie tylko właścicielom psich uciekinierów, ponieważ nawet spokojny, wyciszony i posłuszny psiak może uciec, jeśli np. czegoś się przestraszy. Pewnych sytuacji nie jesteśmy w stanie przewidzieć, za to możemy maksymalnie zabezpieczyć psa na wszelki wypadek.

#1 CZIP

Najprawdopodobniej czipowanie psów już niedługo będzie prawnie regulowanym obowiązkiem właścicieli czworonogów. W Ministerstwie Rolnictwa trwają prace nad dotyczącą tego ustawą. Czip to urządzenie wielkości ziarenka ryżu, które wprowadza się pod skórę za pomocą strzykawki. W żaden sposób nie wpływa on na samopoczucie psa, w niczym nie przeszkadza i nie wywołuje reakcji alergicznej. Czip ma 15-cyfrowy numer, który można sczytać specjalnym urządzeniem i znaleźć w bazie dane kontaktowe właściciela zgubionego psa. Warto dodać, że tylko zaczipowane psy mogą towarzyszyć swoim opiekunom w podróżach po Unii Europejskiej.

#2 ADRESÓWKA

Każdemu psu warto przyczepić do obróżki lub szelek adresówkę. Może to być tradycyjna grawerowana zawieszka, na której znajduje się imię psa i namiary na właściciela, ale także nowoczesny designerski brelok z nośnikiem danych USB. Czytaj także: jak wybrać adresówkę dla psa.

#3 SZELKI

Niektóre psy bez problemu zdejmują obrożę – dotyczy to zwłaszcza tych czworonogów, których mocna szyja ma obwód zbliżony do obwodu głowy. Właścicielom takich psiaków zdecydowanie polecamy szelki typu „guard”.

#4 ODPOWIEDNIA SMYCZ

Psów, które mają skłonność do uciekania, nie powinno się spuszczać ze smyczy. Nawet kiedy jesteśmy za miastem i wydaje nam się, że to idealne miejsce, aby dać psu okazję do biegania po okolicy luzem. Lepiej zaopatrzyć się w smycz, która daje psu dużą swobodę ruchów, a jednocześnie gwarantuje bezpieczeństwo podczas spaceru na nieogrodzonym terenie. Tego typu smycz umożliwia Twojemu psu swobodne poruszanie się w promieniu trzech metrów od Ciebie, automatycznie zwija się i wydłuża, a także automatycznie blokuje przy gwałtownym szarpnięciu. Smycz Lishinu przypina się do przegubu, więc nie trzeba jej trzymać w dłoni, co jest niezwykle wygodne zarówno podczas zwykłych spacerów, jak i aktywności sportowej z psem.

#5 GPS

Do obroży lub szelek Twojego pupila możesz też przymocować lokalizator GPS. Taki nadajnik może okazać się wybawieniem dla właścicieli psów, które często uciekają. Jest to także nieodzowny gadżet w przypadku psów myśliwskich. Dzięki nadajnikowi radiowemu GPS przyczepionemu do obroży czworonoga możesz śledzić trasę swojego podopiecznego na odbierającym sygnał małym urządzeniu z mapą.

UCIEKŁ MI PIES. CO ROBIĆ?

Krok 1.

Przede wszystkim – nie panikować! Wróć w miejsce, w którym ostatnio widziałeś psa, i nawołuj go po imieniu. Jeśli nigdzie go nie widać, przejdź się ścieżką, po której wspólnie szliście – jest bardzo prawdopodobne, że psiak będzie wracał po swoim lub Twoim zapachu. Podczas poszukiwań staraj się więc nie zmieniać trasy, gdyż może go to zmylić!

Krok 2.

Jeżeli jednak nie uda Ci się odnaleźć swojego pupila, zamieść na swoim profilu na Facebooku post z informacją o zaginięciu psa. Dodaj jego aktualne zdjęcie i wskaż miejsce, z którego uciekł. Poproś znajomych o udostępnienie posta. Na portalu jest wiele otwartych grup, w których ludzie dodają ogłoszenia o zaginięciu lub znalezieniu zwierzaków. Wyszukaj na Facebooku grupę z ogłoszeniami o zaginionych psach w Twojej okolicy, wpisz np. „zaginione psy Poznań”: https://www.facebook.com/zgubilemznalazlempsa/?ref=br_rs.

Możesz także umieścić ogłoszenia o zaginięciu psa na różnych „psich” stronach internetowych i forach, szczególnie tych dotyczących Twojego miejsca zamieszkania i okolic.

• utracone.pl
• zgubilempsa.pl
• zaginionepsy.pl
• olx.pl/zwierzeta/zaginione-i-znalezione/
• dogomania.com/forum/forum/22-psy-do-adopcji-znalezione/

Krok 3.

Zadzwoń do Straży Miejskiej i poinformuj o zaginionym czworonogu. Opisz pupila z uwzględnieniem znaków szczególnych i podaj swoje dane kontaktowe.

Krok 4.

Zadzwoń również do schroniska dla zwierząt i zapytaj, czy nikt przypadkiem nie przyprowadził tam Twojej zguby. Najlepiej dostarcz zdjęcie psiaka, podaj pracownikom schroniska jego imię i wiek oraz swój numer telefonu, prosząc o kontakt na wypadek, gdyby jednak tam trafił.

Krok 5.

Jeśli jednak w ciągu dwóch dni poszukiwania nie przyniosą efektu, wydrukuj ogłoszenia ze zdjęciem i opisem zagubionego czworonoga oraz swoimi danymi do kontaktu. Warto dodać, że pies choruje i wymaga przyjmowania leków (zwłaszcza jeśli zaginął pies rasowy) – to może zniechęcić potencjalnych złodziei. Zapytaj w pobliskich sklepach spożywczych, czy możesz umieścić ogłoszenie na drzwiach.

I słowo na koniec: nie trać nadziei! Zdarza się, że psiaki powracają do swoich domów lub są odnajdywane przez osoby trzecie nawet po kilku miesiącach.