Biegunka u kota. Co podać kotu na rozwolnienie?

Kocia biegunka to powszechny problem, który może być nie tylko uciążliwy, ale przede wszystkim nieść za sobą negatywne skutki zdrowotne. W tym artykule przyjrzymy się głównym przyczynom tego schorzenia oraz podpowiemy co podać kotu, kiedy zmaga się z biegunką.

Czym jest biegunka u kota?

Biegunka to określenie nieprawidłowego, półpłynnego lub płynnego kału. Jest to podstawowy i najczęstszy objaw choroby przewodu pokarmowego. To zwiększenie zarówno objętości kału, jak i częstotliwości defekacji, czyli oddawania stolca. Kot częściej chodzi do kuwety, może się też zdarzyć, że załatwia swoje potrzeby poza nią. Nierzadko przy tym wokalizuje, napina się i denerwuje. Biegunce mogą towarzyszyć także inne objawy chorobowe, ale nie muszą. Wszystko zależy od tego, z jakim typem biegunki mamy do czynienia.

Czy rozwolnienie u kota jest groźne?

Zacznijmy od tego, że jeśli kot ma rozwolnienie, czyli biegunkę, należy się jemu i całej sytuacji dokładnie przyjrzeć, bo może dojść do bezpośredniego zagrożenia życia. Intensywna biegunka w szybkim tempie może doprowadzić do odwodnienia organizmu. U jednego kota, szczególnie młodego o małej masie, który przy tym nie chce pić ani jeść, odwodnienie pojawi się po kilku godzinach ostrej biegunki. U drugiego, dajmy na to, większego, któremu nic poza tym nie dolega, w ogóle nie pojawią się oznaki odwodnienia. Wszystko zależy od ogólnego samopoczucia, innych objawów, wieku i kondycji kota oraz chorób współistniejących. W zależności od przyczyn biegunki mogą pojawić się inne objawy ze strony przewodu pokarmowego, jak wymioty, wzdęcia, brak apetytu, ból brzucha, a także apatia i letarg. Narastające odwodnienie zwierzęcia może być przyczyną wstrząsu hipowolemicznego, a nawet śmierci.

Rodzaje biegunki u kota

Podstawowy podział biegunki zależny jest od czasu jej trwania.
Wyróżniamy:

• biegunkę ostrą,
• biegunkę przewlekłą.

Ostra biegunka trwa krótko – do 2 tygodni. O biegunce przewlekłej mówimy wtedy, gdy trwa powyżej 2-3 tygodni. Biegunce ostrej zazwyczaj towarzyszą inne objawy chorobowe oraz ogólne pogorszenie samopoczucia i kondycji kota. Biegunce przewlekłej mogą nie towarzyszyć żadne inne objawy, ale nie jest to regułą.

Inny, ważny szczególnie dla lekarza podział biegunek opiera się na ich podchodzeniu.
Wyróżniamy:

• biegunkę z jelita cienkiego,
• biegunkę z jelita grubego,
• biegunkę o charakterze mieszanym.

Wygląd kału i częstość wypróżnień są zależne od tego, z jakiego odcinka jelit dana biegunka się wywodzi. Biegunka z jelita cienkiego charakteryzuje się normalną lub nieco zwiększoną liczbą wypróżnień, brakiem parcia na kał czy bolesności. W stolcu nie znajdziemy śluzu ani krwi, a sam kał ma zwiększoną objętość i często mocno płynną konsystencję. Przy biegunce z jelita cienkiego apetyt jest mniejszy, aktywność osłabiona, często towarzyszą jej wymioty i spadek masy ciała.

Przy biegunce z jelita grubego sytuacja jest nieco odmienna. Często kał zawiera śluz czy świeżą krew, objętość stolca jest prawidłowa, a konsystencja nie jest tak mocno wodnista jak przy biegunce pochodzącej z jelita cienkiego. Częstotliwość defekacji jednak jest znacznie większa i może jej towarzyszyć parcie na kał, w tym bolesność i dyskomfort. Nie opisuje się tutaj wymiotów czy spadku masy ciała i aktywności, także apetyt nierzadko pozostaje w normie. Mogą pojawić się wzdęcia.

Przyczyny i podział biegunek u kota – co powoduje biegunkę

Przyczyn biegunki może być na prawdę wiele. Często, mimo podjętej diagnostyki, nie udaje nam się znaleźć konkretnej przyczyny. Taka sytuacja ma miejsce szczególnie przy biegunce ostrej. Jest to często po prostu nieswoiste zapalenie przewodu pokarmowego (żołądka i jelit), które mija samoistnie przy leczeniu objawowym.

Wśród przyczyn powstawania biegunek, zarówno ostrych, jak i przewlekłych, z jelita grubego, cienkiego czy biegunki mieszanej, wyróżnia się wiele zaburzeń. Są to zarówno choroby ogólnoustrojowe, jak i choroby toczące się w przewodzie pokarmowym.

Przyczyny biegunek pochodzenia jelitowego

Wśród przyczyn biegunek podochodzenia jelitowego wyróżniamy:

1. Błędy dietetyczne/problemy żywieniowe:
   • nietolerancję pokarmową (zatrucie pokarmowe) i nadwrażliwość pokarmową,
   • alergie pokarmowe.
2. Choroby zapalne – przewlekłe enteropatie:
   • zapalenie eozynofilowe i neutrofilowe,
   • zapalenie limfocytarne.
3. Czynniki zakaźne
   • grzyby:
     • kryptokokozę,
     • histoplazmozę;
   • pasożyty:
     • robaki obłe (nicienie),
     • robaki płaskie (tasiemce);
   • pierwotniaki:
     • rzęsistek (Trichomonas foetus),
     • Giardia spp.,
     • kokcydia ę
     • cryptosporidium;
   • bakterie:
     • Clostridium (perfringens, defficile),
     • Salmonella spp.,
     • Escherichia coli;
   • wirusy:
     • FIP (zakaźne zapalenie otrzewnej),
     • FIV (wirus niedoboru immunologicznego kotów),
     • FeLV (wirus białaczki kotów).
4. Zmiany rozrostowe/naciekające:
   • chłoniaka żołądka/jelit,
   • raka (gruczolakoraka) żołądka/jelit,
   • guz komórek tucznych (mastocytoma) w przewodzie pokarmowym,
   • histoplazmozę;
5. Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego:
   • zespół jelita wrażliwego (IBS),
   • niedrożność,
   • ciała obce.
6. Inne:
   • zaburzenie mikroflory jelitowej (dysbiozę),
   • zatrucia.

Przyczyny biegunek pochodzenia pozajelitowego

Wśród przyczyn biegunek pochodzenia pozajelitowego wyróżnia się:

1. Choroby trzustki:
   • ostre przewlekłe zapalenie,
   • zewnątrzywydzielniczą niewydolność trzustki,
   • nowotwory trzustki.
2. Choroby wątroby
   • niewydolność wątroby,
   • zastój żółci/niedrożność przewodu żółciowego.
3. Choroby nerek (ostre uszkodzenie nerek, chorobę przewlekłą nerek).
4. Choroby tarczycy (nadczynność tarczycy).

Jak długo może trwać biegunka u kota?

Jak wcześniej wspomniałam, biegunka ostra trwać będzie do 14 dni, biegunka przewlekła może trwać tygodniami, a nawet miesiącami. Rzadko kiedy kot ma przy tym cechy odwodnienia, jego apetyt jest prawidłowy i nie ma innych niepokojących objawów. Taka sytuacja wymaga dokładnej diagnostyki i leczenia. Może doprowadzić do wielu innych powikłań i bezpośrednio wpłynąć na zdrowie kota.

Jak rozpoznać odwodnienie u kota?

Często to pytanie zadają opiekunowie. No bo skąd mają wiedzieć, kiedy jechać do lekarza weterynarii, czyli kiedy reagować. Sytuacja tutaj wygląda nieco inaczej niż u psów. Dlaczego? Dlatego, że jeśli kot nie je od kilku do kilkunastu godzin i ma biegunkę, to na pewno jest odwodniony. A jeśli wymiotuje lub ma gorączkę albo jest upał, to odwodnienie sięga już pewnie 5%, czyli jest bardzo duże. I na pewno trzeba zabrać kota do weterynarza, i to szybko. Te zwierzęta mają małą masę ciała, to tak jakby niemowlak miał biegunkę. Koty są mniej odporne na głodówkę niż np. psy. Niejedzenie i brak apetytu u kotów nakręcają jeszcze inny problem, a mianowicie ich wątroba od razu reaguje na brak składników pokarmowych i może dojść do jej stłuszczenia. Sytuacja więc w zasadzie jest jasna. Nie ma co oczekiwać na zaawansowane objawy, które na początku postępującego odwodnienia trudno opiekunowi dostrzec.

Co do zasady odwodnienie u kota objawia się suchymi, lepkimi błonami śluzowymi w jamie ustnej, suchym językiem. Skóra na karku po podniesieniu jest sztywna (brakuje jej napięcia i elastyczności), a gałki oczne są nieco cofnięte w oczodole. Takie objawy, widoczne już w domu, oznaczają wysoki procent odwodnienia, co u kota jest bezwzględnym wskazaniem do wyrównania bilansu wodnego organizmu oraz uzupełnienia elektrolitów, czyli do podania kroplówki dożylnej. Co więcej, przy zaawansowanym odwodnieniu konieczna jest minimum kilkudniowa płynoterapia.

Odwodniony kot jest apatyczny, dużo poleguje. Ale bywa też tak, że nadal ma siłę do walki i ucieczki, np. gdy nie lubi jazdy w transporterze, a my usilnie próbujemy go do niego wsadzić. W końcu kot robi wszystko, by nie pokazać, że mu źle, że jest chory.

Biegunka u kota – objaw szczególnie niebezpieczny u kociąt

Biegunka u małych kociąt jest szczególnie niebezpieczna ze względu na jeszcze mniejszą masę ciała oraz niewykształcony w pełni układ odpornościowy. Młody kot ze schorzeniem w obrębie przewodu pokarmowego, z objawami ostrej biegunki w błyskawicznym tempie może się odwodnić. Mowa tu dosłownie o godzinach. W przypadku kociaka z biegunką pierwsze, co powinno się zrobić, to testy w kierunku panleukopenii (FPV) – wirusowej choroby zakaźnej, która jest wysoce śmiertelna, szczególnie gdy nie wdroży się szybko odpowiedniego leczenia.

Czytaj więcej: Najczęstsze choroby u kotów – objawy, na co zwracać uwagę

Koty wówczas nie maja apetytu, są znacznie odwodnione, gorączkują, mają nieprawidłowości zarówno w morfologii, jak i w biochemii krwi. Wymagają intensywnej terapii, dokarmiania i najczęściej podania kociej surowicy. Co ważne, należy odizolować kociaka od reszty kotów oraz zachowywać wszelkie zasady aseptyki i antyseptyki. Choroba szerzy się bardzo szybko.

Biegunka u kociaka, która szybko może doprowadzić do odwodnienia, może także być wynikiem obecności innego wirusa, a mianowicie koronawirusa (FCoV). Rzadko kiedy jednak wywołuje on tak zaawansowane objawy jak w przypadku FPV. Dodam, że biegunka na tle koronawirusa to nie jest to samo co FIP, czyli zakaźne zapalenie otrzewnej kotów.
Biegunki u kociąt są szczególnie niebezpieczne przy inwazji pasożytów, przede wszystkim pierwotniaków. Tutaj najczęściej diagnozujemy rzęsistka kociego, giardiozę czy kryptosporydiozę. Zależnie od wyniku badania kału nalewy wdrożyć celowane leczenie przeciwpasożytnicze, a także leczenie wspomagające.

Diagnostyka biegunki

Diagnostyka biegunki zawsze powinna opierać się na szczegółowym wywiadzie klinicznym. Jest to szczególnie ważne, gdyż błędy dietetyczne, nietolerancje czy alergie pokarmowe nie należą do rzadkości. Trzeba jasno podkreślić, że koty, a dokładnie ich organizmy, nie są takie same. Dana karma może być różnie tolerowana przez poszczególne osobniki, nawet gdy chętnie ją spożywają. Najistotniejszy składnik, który może być alergenem, to rodzaj mięsa, a dokładnie – źródło białka. Niektóre koty dopiero po czasie przyjmowania danego źródła białka mogą wykazywać objawy nietolerancji czy alergii. Nawet po wielu miesiącach czy latach spożywania tej samej karmy. Tutaj jednym z objawów, bądź jedynym objawem, może być właśnie biegunka. Analiza tego, co dokładnie kot je na co dzień, wraz ze wszystkimi dodatkami i smaczkami, jest bardzo istotna. Ważny jest nie tylko sposób karmienia – czy jest to karma sucha, BARF, karma mokra czy karmienie mieszane – ale też konkretne składy karm. Dlatego właściciel powinien wiedzieć, jaka karmę i w jakie ilości oraz jakie suplementy kot przyjmuje. O to będzie szczegółowo pytał lekarz. Zdarza się bowiem, że kot np. reaguje niekorzystnie na dany suplement, a nie na skład karmy. Albo wystarczy, że smaczki, które dostaje tylko dwa razy w tygodniu, wywołują cały bałagan w kuwecie.

Powszechnie mówi się, że kot nie zje niczego, co jest zepsute czy trujące. Faktycznie, zmysł węchu i smaku kotów są bardziej wyczulone niż u psów i koty szerokim łukiem omijają śmieci czy odpadki. Jednak nie jest to regułą, znam takie koty, które są typowymi śmieciarzami. Ponadto koty mają inną tendencję, a mianowicie podjadanie roślin. I nie, nie mają szóstego zmysłu, który ostrzeże je, że dana roślina jest trująca. Dlatego wszystkie rośliny doniczkowe w domu MUSZĄ być sprawdzone pod kątem bezpieczeństwa dla kota. Podobnie, gdy przynosimy cięte kwiaty czy cebulkową roślinę w doniczce na stół do domu – tutaj nawet woda spod kwiatków może okazać się szkodliwa i być przyczyną biegunki (żeby tylko!).

Czytaj więcej: Uważaj na zielone – trujące rośliny najczęściej spotykane w naszych domach i ogrodach

Trudniej sprawa ma się z kotami wychodzącymi swobodnie na dwór. Analiza tego, co kot spożywa albo co mógł zjeść, jest bardzo trudna. Ba! Często koty załatwiają swoje potrzeby na zewnątrz, więc opiekun długo może nie wiedzieć o biegunce. Wywiad w takim przypadku jest szczególnie utrudniony. Nie wykluczamy nigdy możliwości zatrucia środkami ochrony roślin czy innymi toksycznymi substancjami.
Jak widać, wywiad i rozmowa z opiekunem kota do postawa, by móc działać dalej w konkretnym kierunku diagnostycznym.

Kolejny istotny w diagnostyce punkt to szczegółowe badanie kliniczne, ustalenie innych, współistniejących objawów oraz ocena ogólnej kondycji kota.

Dalsze postępowanie, w tym badania diagnostyczne, będzie zależne od tego, czy mamy do czynienia z biegunką przewlekła czy ostrą, z jelita grubego czy cienkiego, oraz od tego, jak kot się czuję i w jakim jest wieku. Tak, wiek także ma znaczenie. U kotów młodych zawsze musimy myśleć chorobie zakaźnej, jak panleukopenia (nawet jeśli były szczepione) oraz o zarobaczeniu, szczególnie o pierwotniakach. U kotów w średnim wieku pod lupę bierzemy wszelkie nietolerancje i alergie pokarmowe, a u starszych trzeba pamiętać o chorobach rozrostowych, jak np. chłoniak.

Badania diagnostyczne przy biegunce to:

• badanie kału pod kątem pasożytów (flotacja, sedymentacja etc.),
• badanie świeżej próbki kału – rozmaz i ocena kału,
• badanie kału – posiew w kierunku bakterii enteropatogennych, badanie mykologiczne,
• badanie kału – testy PCR, ELISA pod kątem chorób zakaźnych,
• badanie kału – oznaczenie indeksu dysbiozy, sIgA, alfa-1-antytrypsyny, kalprotektyny,
• badanie cytologiczne wymazu z prostnicy,
• badanie morfologii krwi oraz biochemiczne surowicy (parametry wątrobowe, nerkowe, kocia lipaza specyficzna, białko całkowite, albuminy, T4, fTLI, kwas foliowy i witamina B12 etc.),
• badania z surowicy krwi pod kątem chorób zakaźnych (testy FIV/FeLV, IgG i IgM w kierunku toksoplazmozy etc.),
• USG/RTG jamy brzusznej,
• biopsja jelita wraz z badaniem histopatologicznym,
• badanie moczu.

Jak leczyć biegunkę u kota?

Leczenie zależy od tego, czy mamy do czynienia z biegunka ostrą czy przewlekłą, oraz od kondycji pacjenta. Nie da się przedstawić jednego schematu leczenia, gdyż tak jak wspomniałam, biegunka to objaw choroby, najczęściej w obrębie przewodu pokarmowego. Leczenie przyczynowe będzie można wdrożyć wtedy, gdy lekarz zdiagnozuje konkretną przyczynę stanu pacjenta. Poniżej przedstawię ogólny zarys leczenia biegunek.

Leczenie biegunki ostrej u kota

Wbrew pozorom biegunki ostre często wymaga jedynie leczenia objawowego i wspomagającego. Jak już wspominałam, wynikają one głównie z błędów żywieniowych. Najczęściej jednak konieczna jest wizyta w gabinecie weterynaryjnym, gdyż u kotów biegunce ostrej prawie zawsze towarzyszą także inne objawy. Wystarczy kilka godzin, by zwierzę się odwodniło, a brak przyjmowania pokarmu może spotęgować problem i doprowadzić do stłuszczenia wątroby. Lekarz zadecyduje o konieczności wykonania badań diagnostycznych oraz o wprowadzeniu odpowiedniego leczenia.

Terapia biegunki ostrej polega przede wszystkim na:

• modyfikacji żywienia zwierzęcia – karma powinna być wysokostrawna, o obniżonej zawartości tłuszczu oraz wzbogacona we włókno pokarmowe (np. psyllium);
• karmieniu według zasady: małe posiłki, a często, nawet do 3-6 posiłków w ciągu dnia przez około tydzień;
• wprowadzeniu z powrotem karmy bytowej stopniowo, dopiero wtedy, gdy biegunka i inne niepokojące objawy ustąpią;
• odrobaczeniu pacjenta, nawet przy negatywnym wyniku badania kału;
• wdrożeniu odpowiednich probiotyków i prebiotyków;
• wprowadzeniu preparatów o właściwościach zagęszczających kał, jak glinokrzemiany, bentonit czy węgiel aktywowany;
• wprowadzeniu leczenia wspomagającego w zależności od objawów współistniejących – uzupełniania płynów (kroplówki dożylne/podskórne), leków przeciwwymiotnych, rozkurczowych, przeciwzapalnych, leków wspomagających apetyt;
• W zależności od wyników badań – wprowadzeniu leczenia celowanego, np. przy panleukopenii czy rzęsistkowicy.

Leczenie biegunki przewlekłej u kota

Biegunka przewlekła rzadko kiedy wymaga intensywnej terapii. Jednak może sugerować inne mniej lub bardziej poważne choroby, jak procesy rozrostowe w jelitach (szczególnie u kotów starszych), choroby pasożytnicze (szczególnie u kotów młodych) czy alergie i nietolerancje pokarmowe. Leczenie uzależnione będzie od pierwotnej przyczyny, którą nierzadko trudno jest zdiagnozować. Leczenie i diagnostyka przewlekłych enteropatii powinny być przemyślane i wielokierunkowe. Trzeba tu uzbroić się w cierpliwość i obserwować efekty wprowadzonego leczenia, stosowanych diet, a przy braku poprawy wykonywać kolejne badania diagnostyczne.

Terapia biegunki przewlekłej polega przede wszystkim na:

• wprowadzeniu terapii przeciwpasożytniczej, czyli odrobaczenie według odpowiedniego schematu, nawet gdy badanie kału ma wynik negatywny;
• wprowadzeniu probiotyków, najlepiej w zależności od wyniku indeksu dysbiozy;
• wprowadzeniu prebiotyków (np. inuliny);
• modyfikacji żywienia – tutaj podstawą jest wdrożenie diety monobiałkowej, opartej na jednym, nieznanym kotu dotychczas źródle białka (konina, królik etc.) lub diety opartej na hydrolizacie. Taka dieta powinna przynieść pierwsze rezultaty już po 14 dniach stosowania, jednak dla pełnego ograniczenia alergenów należy ją utrzymać minimum 3 miesiące;
• wprowadzeniu odpowiednich antybiotyków przy dodatnich wynikach posiewów bakteryjnych opartych na antybiogramie;
• wprowadzeniu leków o działaniu immunosupresyjnym u pacjentów z potwierdzoną chorobą o podłożu immunologicznym;
• wprowadzeniu leków przeciwgrzybicznych przy potwierdzeniu histoplazmozy czy blastomykozy;
• wprowadzeniu suplementów i witamin np. przy niedoborze witaminy B12 czy kwasu foliowego;
• wprowadzeniu terapii celowanej przy zdiagnozowaniu innej choroby współistniejącej – choroby przewlekłej nerek, nadczynności tarczycy etc.

Diagnostyka biegunek przewlekłych niekiedy jest trudna. Dlatego obecnie zmieniły się ich podział i klasyfikacja. Zależy ona przede wszystkim od postawionej diagnozy, ale także od tego, na jakie leczenie organizm kota reaguje.

Aktualny podział przewlekłych biegunek:

• biegunka reagująca na zmianę diety (FRE – food responsive enteropathy),
• biegunka reagująca na podanie odpowiednich antybiotyków (ARE – antibiotic responsive enteropathy),
• biegunka reagująca na podanie leków sterydowych – glikokortykosteroidów (SRE – steroid responsive enteropathy, kiedyś nazywana IBD),
• biegunka niereagująca na podanie leków sterydowych (NRE – non-responsive),
• biegunka białkogubna (enteropatia z utratą białka).

Domowe sposoby na rozwolnienie u kota

Domowe leczenie odnosi się przede wszystkim do ostrej biegunki. I można je stosować tylko wtedy, gdy biegunce nie towarzyszą dodatkowe objawy, i co najważniejsze – gdy kot je i nie ma cech odwodnienia. Po pierwsze możemy zastosować na własną rękę środki wiążące kał, jak preparaty zawierające naturalne glinokrzemiany, bentonit, a także węgiel, prebiotyki (np. inulinę), błonnik (np. psyllium). Na rynku zoologicznym jest dużo preparatów do stosowania przy biegunce. Ponadto istotne będą kocie probiotyki. Warto zdecydować się na te, które przeznaczone są do stosowania typowo przy biegunkach. Węgiel aktywowany podaje się przede wszystkim w celu związania toksyn z przewodu pokarmowego (dawka to 2-5 g/1 kg masy ciała co 4-6 h). Węgiel aktywowany przenosi zebrane toksyny przez przewód pokarmowy bez możliwości ich dalszego wchłaniania się, co jest szczególnie istotne przy podejrzeniu zatruć. Węgiel polecam stosować w postaci weterynaryjnego produktu w syropie, który łatwo dawkować. Jednak u kotów może to być po prostu trudne, szczególnie gdy nie będą chciały go połknąć. Przy podawaniu preparatu kotu na siłę trzeba być świadomym ryzyka zachłystu oraz dużego stresu, więc nie polecam tego robić.

Dieta kota podczas biegunki

U kotów nie zaleca się stosowania głodówki, jest to wręcz przeciwwskazanie. Należy robić wszystko, by kot jadł i się nie odwodnił. Dieta powinna być lekkostrawna. Warto tu zastosować powyższe wskazówki, wymienione przy modyfikacji żywienia w terapii biegunki ostrej. Wprowadzona karma powinna być wysokostrawna, o obniżonej zawartości tłuszczu oraz wzbogacona we włókno pokarmowe (np. psyllium). Istnieją na rynku zoologicznym gotowe produkty z linii weterynaryjnych (leczniczych) przeznaczone typowo do stosowania przy problemach żołądkowo-jelitowych. Taka karma będzie dobrym wyborem. Przy biegunkach zalecane są również karmy hydrolizowane, z racji minimalizowania podrażnienia przewodu pokarmowego alergenem. Innym rodzajem postępowania będzie wprowadzenie diety po prostu innej od bytowej, która do tej pory była dobrze tolerowana przez kota. Ale ona także powinna mieć niższą zawartość tłuszczu. Dobrym wyborem będzie też wprowadzenie diety monobiałkowej, opartej np. na mięsie królika, który jest lekkostrawny.

Dietę wprowadzamy z dnia na dzień, karmienie powinno odbywać się zasady: małe posiłki, a często, nawet do 3-6 posiłków w ciągu dnia przez około tydzień. Wprowadzenie karmy bytowej (dotychczasowej, jeśli mamy pewność, że to nie ona była powodem biegunki) powinno odbywać się stopniowo, dopiero wtedy, gdy biegunka ustąpi. W pierwszych 2-3 dniach posiłki podajemy w proporcji 1/3 karmy bytowej i 2/3 karmy lekkostrawnej. Kolejne 2-3 dni mieszamy obie karmy w stosunku 1:1. Następnie 2/3 karmy bytowej i 1/3 karmy lekkostrawnej. Jeśli kot nie zareaguje na wprowadzenie karmy rozwolnieniem ani nie ma innych niepokojących objawów (kot nie wymiotuje, nie ma gorączki), można przejść na samą karmę bytową.

W przypadku diety BARF sprawa wygląda nieco inaczej. Tutaj kwestia nagłej biegunki może być nieco bardziej skomplikowana, konieczna będzie konsultacja z dietetykiem w celu zmiany rodzaju mięsa czy niektórych składników/suplementów. Ale też powód biegunki może być prosty – np. dana partia mięsa była nieprawidłowo zamrożona/przechowywana lub zbyt tłusta. W przypadku diety BARF również warto zmienić dietę na kilka dni na bardziej lekkostrawne posiłki, o niższej zawartości tłuszczów, przygotowane ze świeżej partii mięsa. Dietę należy także wzbogacić o większą zawartość włókna pokarmowego.

Kiedy koniecznie udać się do weterynarza?

Błędem jest namawianie na siłę kota do zjedzenia, karmienie na siłę czy wciskanie ulubionego smaczka. Jeśli kot nie chce jeść, trzeba udać się z nim do gabinetu weterynaryjnego, nie ma innej rady.

Jeśli kot nie ma cech odwodnienia, ale biegunka nie ustępuje w przeciągu 48 godzin lub pojawiają się inne niepokojące objawy, należy zgłosić się z kotem do lekarza weterynarii.

Podsumowanie

Temat biegunki jest bardzo szeroki i niekiedy, szczególnie przy biegunce przewlekłej, problem wymaga długiej diagnostyki i holistycznego podejścia do pacjenta. Biegunka ostra może szybko doprowadzić do odwodnienia. Nierzadko towarzyszą jej dodatkowe objawy jak wymioty, spadek apetytu, gorączka, wzdęcia, bóle brzucha. Z tego powodu pacjent wymaga szybkiej interwencji lekarskiej, a niekiedy konieczna jest kilkudniowa hospitalizacja kota, podczas której wdrożone zostanie odpowiednie leczenie. Zależy ono od przyczyn biegunki, których jest wiele. Terapia biegunek to przede wszystkim odpowiednia dieta, suplementy, prebiotyki i probiotyki, a nie tylko antybiotyki. Co więcej, częste wprowadzanie antybiotykoterapii tylko chwilowo pomaga, ale niestety potęguje przewlekły problem dysbiozy, czyli zaburzonej mikroflory jelitowej. Bez prawidłowego mikrobiomu ani jelita, ani układ odpornościowy nie będą poprawnie funkcjonować. Bywają jednak biegunki o łagodnym przebiegu, w których po prostu zawiniły błędy żywieniowe, a odpowiednie postępowanie dietetyczne szybko przyniesie pozytywne rezultaty. Kot będzie się cieszył zdrowiem i prawidłowym stolcem w kuwecie.

lek. weterynarii Małgorzata Glema