Kot Syjamski

Koty syjamskie pochodzą z Tajlandii. Portret kota syjamskiego został uwieczniony w The Treatise on Cats, znanym również pod nazwą Cat-Book Poems – to zbiór rękopisów, najprawdopodobniej pochodzących z XIV wieku (chociaż większość zachowanych egzemplarzy datowana jest na XIX wiek), zawierających ilustracje i opisy różnych typów kotów. Najprawdopodobniej zbiór służył jako wzorzec ras.

Pierwszy kot syjamski znany w Europie pojawił się w 1870 roku na wystawie kotów w Londynie. W zbliżonym czasie żona amerykańskiego prezydenta otrzymała kota tej rasy w prezencie, prosto z Bangkoku.

CHARAKTERYSTYKA RASY

WAGA:
2,5-5,5 kg

OSOBOWOŚĆ

Mówi się, że koty syjamskie mają duże ego i bardzo donośny głos, by bez trudu zwracać na siebie uwagę. To jedne z najbardziej ekstrawertycznych kotów – są kontaktowe, chętnie okazują uczucia, jak również je przyjmują. Mają dużo energii, którą chętnie wykorzystują w zabawach. Kot syjamski to świetny towarzysz rodzin z dziećmi.

WYGLĄD

Koty syjamskie rodzą się białe. Charakterystyczne kolorowe punkty pojawiają się stopniowo. Kolor zaczyna być rozpoznawalny około 8. Tygodnia życia, natomiast pełnię uzyskuje do roku. Umaszczenie kota syjamskiego określa się jako typu point – ciemniejsze obszary widoczne są na pyszczku, uszach, łapach, ogonie. Najatrakcyjniejsze umaszczenie nosi nazwę seal point – jest to połączenie punktów w kolorze ciemnego brązu z jasnym, beżowym korpusem. Spotyka się również odcienie:

• niebieski (blue point) – znakowanie ma głęboki szaroniebieski odcień, tułów jest jasnoszary,
• czekoladowy (chocolate point) – intensywne czekoladowe znakowanie i tułów w kolorze kości słoniowej,
• liliowy (lilac point) – szaroróżowe znakowanie przy białym tułowiu.

Sierść syjama jest krótka i przylega do skóry.

Koty syjamskie cechuje prosty nos, ich oczy lekko skośne, w kształcie migdałów, o intensywnej niebieskiej barwie. Uszy są duże, trójkątne, szerokie, ostro zakończone. Głowa jest proporcjonalna do reszty ciała. Smukłe, wydłużone ciało wieńczy długi, cienki ogon. Nogi kota syjamskiego są smukłe.

OKIEM LEKARZA WETERYNARII

ZDROWIE

To koty kiedyś bardzo popularne, teraz rzadsze, dlatego też nieczęsto widywane są w gabinetach weterynaryjnych. Koty dość aktywne, lubią wychodzić na dwór, w tym na smyczy. Dlatego nierzadko przytrafiają im się różnego rodzaju kontuzje objawiające się kulawizną. U tej rasy dominuje grupa krwi A. Co ciekawe, zarówno samce, jak i samice osiągają dojrzałość płciową szybko w porównaniu z innymi rasami. Niektóre koty tej rasy mają charakterystyczny obraz neutrofilii w rozmazie krwi. Mogą bowiem u nich fizjologicznie występować tzw. neutrofile ziarniste, co w przypadku tej rasy nie wiąże się z żadnymi objawami klinicznymi czy chorobą.

NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE CHOROBY (M.IN. O PODŁOŻU GENETYCZNYM)

• Albinizm niezupełny (termowrazliwy) wpływajacy na kolor okrywy włosowej
• Rodzinna amyloidoza (AA)
• Mukopolisacharydoza typu IV
• Wodogłowie wrodzone
• Rodzinny rozszczep podniebienia
• Dziedziczne recesywne zwyrodnienie pręcikowo-czopkowe prowadzące do utraty wzroku
• Zez zbieżny
• Oczopląs
• Czarny wrzód rogówki
• Postępujący zanik siatkówki (rdAc-PRA)
• Jaskra wrodzona (PCG)
• Dystocja porodowa (trudny poród)
• Zapalenie dziąseł i przyzębia
• Zepsół FORL (odontoklastyczne, resorpcyjne nadżerki)
• Zwichniecie rzepki
• Złuszczenie głowy kości udowej
• Gruczolakorak jelita cienkiego
• Przewlekła choroba nerek (CDK)
• Wielotorbielowatość nerek (PKD)
• Idiopatyczne chłonkopiersie
• Miastenia gravis (nużliwość mięśni)
• Astma oskrzelowa kotów
• Gangliozydoza (GM1/GM2)
• Psychodermatozy
• Nietolerancja pokarmowa
• Mastocytoma skórna (guz z komórek tucznych)
• Chłoniak (LSA) – najczęściej postać śródpiersiowa

BADANIA

W hodowlach istotne są badania genetyczne kotów rozpłodowych w kierunku wykluczenia chorób genetycznych, takich jak: mukopolisacharydoza typu IV, gangliozydoza, jaskra wrodzona oraz postępujący zanik siatkówki.

Ze względu na możliwość występowania poważnej choroby nerek, jaką jest amyloidoza, warto przed znieczuleniem kota wykonać badania biochemiczne krwi, badania moczu oraz badanie USG układu moczowego. Przy podejrzeniu choroby konieczne będzie wykonanie biopsji nerki i zbadanie bioptatu.

Młode koty warto sprawdzić pod kątem nosicielstwa wirusa niedoboru immunologicznego oraz kociej białaczki (FIV, FELV). Badania krwi oraz kontrole lekarskie wypadają zgodnie z kalendarzem rozwoju kota, zależnie od jego wieku.

Czytaj więcej: Badanie krwi u kota – wszystko, co powinieneś o nim wiedzieć.