Spis treści:
Koty syberyjskie to rasa naturalna – w jej powstanie nie ingerował człowiek. Wywodzą się z północnej części Rosji – surowy klimat sprawił, że jest to rasa bardzo wytrzymała, silna i zdrowa. Uważa się, że w kot syberyjski jest najpopularniejszym zwierzęciem domowym w Rosji.
Na Syberii wykorzystywano koty syberyjskie do ochrony plonów przed gryzoniami. Niezwykła jest ich druga rola – mianowicie dzięki charakterystycznemu mruczeniu koty te ostrzegały domowników o tym, że do domu zbliża się ktoś obcy.
CHARAKTERYSTYKA RASY
WAGA: 4,5-9 kg
OSOBOWOŚĆ
Koty syberyjskie są przyjacielskie. Przywiązują się do swojego opiekuna i nie radzą sobie zbyt dobrze z długą samotnością. Lubią spędzać czas z domownikami, towarzysząc im w codziennych zajęciach. Nie są agresywne z natury, więc świetnie dogadują się z dziećmi i wykazują się ogromną dozą cierpliwości wobec nich.
Koty te są odważne – można z nimi wychodzić na zewnątrz, lecz najlepiej w kontrolowanych warunkach (na ogrodzonym, zabezpieczonym terenie lub na smyczy).
Czytaj także: Czy koty powinny wychodzić na dwór – za i przeciw okiem weterynarza
Kot syberyjski jest aktywny – potrzebuje dużo ruchu i zabawy. Mimo dużych rozmiarów jest to rasa wysportowana – koty te uwielbiają skakać, wspinać się, ale również aportować! Są otwarte na nowe zabawy.
WYGLĄD
Koty tej rasy są średniej wielkości, proporcjonalnie zbudowane. Kot syberyjski długo dojrzewa, a to oznacza, że pełen rozmiar może osiągnąć dopiero w wieku 5 lat. Ma okrągłą głowę – pyszczek jest mocno zaokrąglony, a kości policzkowe wystające. Uszy są szerokie, lekko pochylone do przodu, ze środka mogą wyrastać kępki włosów, możliwe są też pędzelki na końcach. Oczy są okrągłe, duże, szeroko rozstawione, lekko zakrzywione w kierunku uszu. Kolor oczu to zazwyczaj zielony lub bursztynowy, chociaż dopuszczalna jest niemal każda barwa (poza błękitem). Dobrze umięśnioną szyję otacza delikatna kryza. Mocny tułów kończy się dosyć krótkim, puchatym ogonem (krótszym niż długość ciała). Silne kończyny zwieńczone są dużymi, puchatymi łapami z sierścią między palcami.
Kot syberyjski należy do ras półdługowłosych. Włos okrywowy jest gruby i szorstki, natomiast podszerstek jest podwójny i bardzo gruby – pamiętajmy, że naturalnym środowiskiem tych kotów jest Syberia. Futro zatem musiało stanowić idealną termoizolację, by zapewnić kotom przetrwanie. Futro kotów syberyjskich jest nieprzemakalne. Jeśli chodzi o pielęgnację, sierść nie ma tendencji do kołtunienia, dlatego wyczesywanie raz w tygodniu powinno w zupełności wystarczyć. Koty te na wiosnę obficie linieją – wtedy najlepiej jest je wyczesywać codziennie.
Umaszczenie może mieć wiele wariantów: niebieskie, czarne, szylkretowe, rude, złote, kremowe, srebrne. Może występować również pręgowanie – klasyczne cętkowane, tygrysie.
OKIEM LEKARZA WETERYNARII
ZDROWIE
Rasa dość lubiana i popularna w Polsce, stąd nie są to rzadcy bywalcy gabinetu weterynaryjnego. Główny powód konsultacji lekarskich to przede wszystkim podstawowe przeglądy i profilaktyka. Rasa jest dość zdrowa i nie pojawiają się u niej większe problemy zdrowotne. A jeśli zdarzają się kłopoty, to typowe dla kotów długowłosych, czyli zaparcia i kule włosowe. Zdarza się także zapalenie górnych dróg oddechowych czy zapalenie pęcherza moczowego.
Rasa ta dość wolno dojrzewa – samiczki dostają rujkę później w porównaniu z innymi rasami. Samce osiągają docelowa masę i wygląd nawet dopiero w wieku 3-4 lat. Większość tych kotów ma grupę krwi A, jednak zdarzają się przypadki z grupą B, dlatego zawsze przed planowaną reprodukcją bądź transfuzją krwi należy sprawdzić grupę krwi syberyjczyka.
NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE CHOROBY (M.IN. O PODŁOŻU GENETYCZNYM)
- Kardiomiopaia przerostowa (HCM)
- Niedobór kinazy pirogronianowej (PK)
- Wielotorbielowatość nerek (PKD)
- Zespół FLUTD oraz krzyształy w układzie moczowym
- Zapalenie dziąseł i przyzębia
- Rak wrodzony – u kotów czystej białej linii (rzadko spotykany)
BADANIA
Dostępne są badania genetyczne w kierunku niedoboru kinazy pirogronianowej (PK), szczególnie istotnej u samic i samców przeznaczonych do rozrodu. Dostępne są także badania pozwalające oznaczyć nosicielstwo niektórych genów określających kolor sierści możliwego potomstwa.
Koty tej rasy powinny być regularnie monitorowane pod kątem wystąpienia kardiomiopatii przerostowej (HCM), czyli poważnej choroby serca. Dotyczy to zarówno kotów hodowlanych, jak i tych, które po prostu mamy w domu. Na ten moment badania genetyczne u syberyjczyków nie są miarodajne, dlatego też regularne kontrole są koniecznie. Zaleca się przeprowadzić pierwsze badania echo serca w wieku 15 miesięcy, kolejne w zależności od wyniku. U zdrowego kota przypadają one mniej więcej co 2 lata. Badanie to powinno być wykonane także przed znieczuleniem pacjenta.
U młodych kotów z hodowli zawsze warto skontrolować nosicielstwo dwóch chorób wirusowych: wirusa niedoboru immunologicznego kotów oraz wirusa białaczki kotów, wykonując podstawowe testy FIV/FELV z krwi. Badania krwi oraz kontrole lekarskie wypadają zgodnie z kalendarzem rozwoju kota, zależnie od jego wieku.
Czytaj więcej: Badanie krwi u kota – wszystko, co powinieneś o nim wiedzieć.
Ze względu na możliwość wystąpienie wielotorbielowatości nerek, jeżeli wywiad potwierdza obecność choroby w poprzednich pokoleniach – badanie biochemiczne parametrów nerkowych w krwi, badanie moczu oraz USG układu moczowego są wskazane częściej aniżeli u przedstawicieli innych ras kotów.
