Dodatki odżywcze i funkcjonalne w karmach dla psów

Psy można karmić na rozmaite sposoby – stosując karmy gotowe lub pożywienie przygotowywane przez właściciela. Jesteśmy coraz bardziej świadomi związku pomiędzy codzienną dietą a zdrowiem. Obecnie podstawową rolą żywności jest nie tylko podtrzymywanie funkcji życiowych poprzez zapewnienie energii i składników odżywczych. Oczekujemy również nie tylko, by żywienie psa przyczyniało się do zapewnienia mu prawidłowego rozwoju, ale także, aby zwiększało wydolność organizmu, spowalniało procesy degeneracyjne oraz zapobiegało wystąpieniu niektórych chorób. Między innymi dlatego w karmach dla zwierząt znajdziemy różnego rodzaju dodatki.

Obecnie w krajach Unii Europejskiej kwestię stosowania dodatków w żywieniu zwierząt reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1831 z 2003 r., na podstawie którego wydawane są odpowiednie decyzje dopuszczające do stosowania poszczególne dodatki. Zgodnie z tym rozporządzeniem są one klasyfikowane według pięciu kategorii: technologiczne, sensoryczne, odżywcze, zootechniczne oraz kokcydiostatyki i histomonostatyki. Cztery pierwsze kategorie podzielono na kilka grup funkcjonalnych. Najliczniejszą, zawierającą 12 grup, jest kategoria dodatków technologicznych. Pozostałe trzy mają po cztery grupy funkcjonalne. Ostatnia kategoria nie jest podzielona. Z punktu widzenia żywienia psów warto zwrócić uwagę m.in. na:

– dodatki technologiczne (w tym konserwanty, przeciwutleniacze, emulgatory, stabilizatory, zagęszczacze, substancje żelujące),

– dodatki sensoryczne (substancje aromatyzujące, barwniki),

– dodatki dietetyczne (witaminy, minerały, aminokwasy),

– dodatki zootechniczne (środki poprawiające trawienie, stabilizatory flory jelitowej).

Dodatki mają różne zastosowanie. W zależności od rodzaju wymagań wobec receptur największą popularnością cieszą się liczne dodatki funkcjonalne, jak np. stosowane do wzmocnienia lub ustabilizowania układu immunologicznego, do zwiększenia połysku i poprawy jakości sierści, do uśmierzania bólu przy dolegliwościach stawów czy pozwalające wpłynąć na osiągane wyniki u psów sportowych. Interesujące wydają się również dodatki wpływające na skład mikroflory przewodu pokarmowego czy na zwiększenie odporności. Poszczególne dodatki funkcjonalne mają w większości różne mechanizmy działania, uważa się więc, że ich działanie jest synergistyczne.

KARNITYNA

Wśród dodatków odżywczych do karm dla psów znajdziemy karnitynę. Wchodzi ona w skład wielu karm komercyjnych i dodatków pokarmowych. Karnitynę wyizolowano z mięśni (mięso – łac. carnus) w 1905 roku. Jest ona substancją syntetyzowaną w organizmie i częściowo dostarczaną z pożywieniem, dlatego jest zaliczana do substancji witaminopodobnych. Występuje w dwóch formach: lewoskrętnej L‑karnityny i prawoskrętnej D‑karnityny. Tylko forma lewoskrętna wykazuje aktywność biologiczną. Odgrywa ona kluczową rolę w metabolizmie tłuszczu, aminokwasów rozgałęzionych, biosyntezie acetylocholiny i procesach detoksykacyjnych. Ma właściwości antyoksydacyjne. Karnityna jest syntetyzowana w organizmie z lizyny i metioniny. Ponieważ są one aminokwasami niezbędnymi, muszą być dostarczane w wystarczających ilościach z pożywieniem psa. Duże zainteresowanie wzbudza przydatność L-karnityny w terapii odchudzającej. Udział tego związku w stymulacji przemian metabolicznych kwasów tłuszczowych zwiększa o około 70% ich wykorzystanie jako źródła energii. Nasilając procesy spalania kwasów tłuszczowych, L‑karnityna hamuje powstawanie tkanki tłuszczowej, a tym samym rozwój otyłości u psów. Z tego samego powodu suplementację L‑karnityny można zalecić psom sterylizowanym, z tendencją do nadwagi.

PRZECZYTAJ, JAK BEZPIECZNIE I SKUTECZNIE ODCHUDZIĆ PSA

Korzystny wpływ L‑karnityny na skład ciała stwierdzono również u kotów, których dieta dostarcza nadmiernych ilości energii. Wykazano, że koty żywione karmą o wyższej zawartości L‑karnityny (188 ppm zamiast 121 ppm) charakteryzują się niższą zawartością tłuszczu w organizmie i niższym stosunkiem tłuszczu do masy beztłuszczowej. Karnityna jest dodawana do karm, których stosowanie ma na celu uzyskanie prawidłowej masy ciała. Uważa się, że zdecydowanie wyższe dawki L‑karnityny powinny być stosowane przy zwiększonym wysiłku fizycznym psa. L‑karnityna wykazuje zdolność do zwiększania wytrzymałości wysiłkowej organizmu, dzięki czemu jest doskonałym uzupełnieniem diety psów aktywnych, sportowych. Wykazano, że może korzystnie wpływać na siłę mięśniową psów poddawanych dużemu wysiłkowi fizycznemu. U chartów wyścigowych wykazano, że suplementacja L‑karnityną powoduje zwiększenie hematokrytu i zmniejszenie powysiłkowych uszkodzeń mięśni szkieletowych. Niedobór karnityny ma związek z kardiomiopatią rozstrzeniową u psów, chorobą stosunkowo często spotykaną, najczęściej u przedstawicieli ras dużych. Do kardiomiopatii rozstrzeniowej predysponowane są przede wszystkim dogi niemieckie, dobermany, wilczarze irlandzkie oraz boksery.

L-karnityna bierze udział w metabolizmie rozgałęzionych aminokwasów (waliny, leucyny i izoleucyny). Może spowolnić pogarszanie się zdolności poznawczych u starzejących się zwierząt, co pokazały badania na psach, które przez ponad dwa lata żywiono karmą wzbogaconą w antyoksydanty (witaminy E i C oraz warzywa i owoce) oraz w karnitynę. Korzystny wpływ tych składników na układ nerwowy może wynikać z poprawy funkcjonowania mitochondriów. Wykazano również korzystny wpływ dwumiesięcznej suplementacji kwasu alfa-liponowego i acetylo-L‑karnityny na zdolności uczenia się u psów seniorów. Udowodniono, że karnityna podwyższa status antyoksydacyjny podczas procesu starzenia się organizmu.

PRZECZYTAJ, CO MUSISZ WIEDZIEĆ O DIECIE PSA SENIORA

Karnityna występuje przede wszystkim w pokarmach pochodzenia zwierzęcego. Bardzo dobrym źródłem jest mięso – 100 g mięsa przeżuwaczy może dostarczać ponad 100 mg tego związku. Znajdziemy go również na listach dodatków w psich karmach.

Dodatki odżywcze i funkcjonalne w karmach dla psów

GLUKOZAMINA I CHONDROITYNA

Głównym składnikiem budującym stawy, obok kwasu hialuronowego (występującego w płynie stawowym oraz w luźnej tkance łącznej), jest siarczan chondroityny. Zapewnia on właściwą wytrzymałość i sprężystość chrząstce stawowej. Wpływa też na zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawia ruchomość stawów. Mówiąc o tkankach stawu, trzeba także wspomnieć o siarczanie glukozaminy (składnik substancji międzykomórkowej chrząstki stawowej oraz tzw. mazi stawowej). Siarczan glukozaminy jest substratem do produkcji glukozaminoglikanów (GAG, glycosaminoglycans). Ponadto jest surowcem do produkcji kwasu hialuronowego. Obecność i metabolizm tych składników w stawach są bardzo istotne dla zachowania ich prawidłowego działania. W terapii choroby zwyrodnieniowej stawów zazwyczaj stosuje się obydwie substancje jednocześnie, wykorzystując ich działanie synergistyczne. Uzupełnienie diety o glukozaminę i siarczan chondroityny łagodzi objawy osteoarthritis (zapalenia kości i stawów). Dowody na przeciwzapalny i zmniejszający dolegliwości chorobowe efekt działania glukozaminoglikanów oraz siarczanu chondroityny są podobne w przypadku psów i kotów.

Na rynku można spotkać różne preparaty i karmy z dodatkiem glukozaminy i chondroityny. Znajdziemy je w karmach wspomagających pracę kości i stawów oraz w suplementach diety wspierających stawy, poprawiających jakość życia psów seniorów czy w suplementach i karmach dla psów młodych, rosnących. Wykazano, że frakcje niezmydlające się olejów sojowego i awokado, w połączeniu z glukozaminą i siarczanem chondroityny, zmniejszają wytwarzanie prostaglandyn przez pobudzone zapalnie chondrocyty. Glukozamina jako suplement otrzymywana jest z chityny, specjalnie przetworzonych pancerzy morskich skorupiaków – krewetek, homarów, małży, kryla czy krabów. Produktem dodatkowo bogatym w kwasy tłuszczowe n-3, zawierającym kombinację siarczanu chondroityny i glukozaminę, jest omułek zielonowargowy, zwany też małżem zielonym (Perna canaliculus) (GLM, green-lipped mussel). Dostarcza glikozaminoglikanów, nie tylko wykazujących działanie przeciwzapalne, ale również mających zdolność wiązania wody i odpowiadających za lepko-sprężyste właściwości łąkotki oraz wspieranie funkcji kolagenu i elastyny. Przypuszcza się, że właściwości przeciwzapalne ekstraktu z małża są związane ze współdziałaniem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Wykazano pozytywny wpływ dodatku ekstraktu z małży zielonych do karm suchych i mokrych na łagodzenie objawów zapalenia stawów u psów. W badaniach przeprowadzonych na cierpiących na osteoarthritis psach ras północnych, które żywiono dietą z dodatkiem GLM, stwierdzono ograniczenie kulawizny. Siarczan chondroityny i siarczan glukozaminy są zawarte też w porożu jelenia, którego obecność w diecie psów ogranicza objawy osteoarthritis. Efekt działania siarczanów chondroityny i glukozaminy pojawia się po dłuższym czasie stosowania w porównaniu z niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi (NSAIDS), jednak utrzymuje się nawet po zaprzestaniu podawania dodatku. Według obecnego stanu wiedzy substancje te nie mogą być stosowane jako jedyne środki o działaniu przeciwbólowym w leczeniu zapalenia stawów, jednak istnieją pojedyncze doniesienia o ich korzystnym działaniu u poszczególnych osobników.

NIENASYCONE KWASY TŁUSZCZOWE

Kluczową rolę w profilaktyce stanu zapalnego, a co za tym idzie – dolegliwości bólowych odgrywają również nienasycone kwasy tłuszczowe (głównie z rodziny n-3). Wielonienasycone kwasy tłuszczowe nie tylko stanowią doskonałe źródło energii i materiał budulcowy, ale również spełniają liczne inne funkcje.

SPRAWDŹ, CO MUSISZ WIEDZIEĆ O TŁUSZCZACH W DIECIE PSA

Kwas arachidonowy (AA; C20:4) jest wielonienasyconym kwasem tłuszczowym, do którego metabolizowana jest większość kwasów z rodziny n-6. Badania wskazują, że brak kwasu AA może wywoływać zaburzenia zdolności rozrodczych. Na podstawie wieloletnich badań, podobnie jak w przypadku kwasu DHA, zaleca się podawanie AA sukom w ciąży. Ale warto pamiętać, że kwas ten zapoczątkowuje wytwarzanie wywołujących ból prozapalnych prostaglandyn (PGs, hormony zwierzęce, które biorą udział w wielu procesach fizjologicznych, są odpowiedzialne za objawy stanu zapalnego: obrzęk, zaczerwienienie i ból) i leukotrienów (LT, lipidy związane z układem immunologicznym), których stężenie w przebiegu osteoarthritis wyraźnie wzrasta. Wytwarzanie tych związków można zatrzymać poprzez włączenie do diety psów kwasów n-3. Dlatego dieta bogata w kwasy tłuszczowe z rodziny n-3 (zwłaszcza w kwas eikozapentaenowy – EPA; C20:5 i kwas dokozaheksaenowy – DHA; C22:6) jest w stanie zmienić skład lipidowy błon komórkowych, zmniejszając w nich zawartość kwasu arachidonowego jako prekursora czynników zapalnych. Psy, w których diecie stosowano wysoką zawartość kwasów n-3 oraz witaminy E, wykazywały poprawę w postaci zmniejszenia się kulawizny powodowanej przez chorobę zwyrodnieniową stawów. Cennym źródłem EPA w diecie psa jest olej rybi. Obserwuje się poprawę stanu zdrowia psów pod wpływem spożycia ryb morskich. W badaniach przeprowadzonych na psach, w których diecie był obecny dodatek oleju rybnego, wykazano istotny wzrost tolerancji na obciążenia stawów. Również kwas γ-linolenowy (GLA; C18:3) wykazuje działanie przeciwzapalne. Wykazano również, że długołańcuchowe kwasy tłuszczowe (LCFA, long chain fatty acids) n-3 ograniczają rozwój drobnoustrojów potencjalnie chorobotwórczych (Escherichia coli) w jelitach cienkim oraz grubym, podobnie jak prebiotyki (FOS, MOS, o czym w dalszej części artykułu) stosowane w gotowych karmach komercyjnych, co jest pomocne w leczeniu nieswoistego zapalenia jelit (NZJ, IBD – inflammatory bowel disease) u psów.

Psy żyją coraz dłużej, a procesy starzenia się powodują w ich organizmach duże zmiany. Wraz z wiekiem następuje pogarszanie się funkcji poznawczych, co ma bezpośredni wpływ na jakość życia. Ważnym dodatkiem, który może ograniczać niepożądane zmiany u seniorów, są właśnie wielonienasycone kwasy tłuszczowe (PUFA) z rodziny n-3, zwłaszcza kwas DHA. Wykazano, że suplementacja DHA (np. w postaci dodatku oleju z alg Schizochytrium sp. czy oleju rybiego) jest skutecznym narzędziem poprawy funkcjonowania mózgu u psów seniorów. Pamiętajmy, że kwasy tłuszczowe z rodziny n-3 i n-6 rywalizują ze sobą o te same enzymy, stąd też niewłaściwy stosunek ilości kwasów n-6 do n-3 w diecie może redukować korzystne efekty biologicznego działania EPA i DHA. Poza tym nadmiar kwasów n‑6 może przyspieszać wzrost guzów nowotworowych, wpływać na zaostrzenie stanów zapalnych, rozwój zmian zapalnych w przewodzie pokarmowym i astmy. Właściwy stosunek kwasów n‑6 do n‑3 powinien wynosić 1 : 1 lub wartość jak najbardziej zbliżoną do 3 : 1. Dlatego należy ograniczać tłuszcze bogate w kwasy omega‑6. Dieta bogata w kwasy n‑6, a uboga w n‑3 może prowadzić do zwiększenia stanu zapalnego. Natomiast dieta bogata w n‑3 pomaga w zmniejszeniu stanu zapalnego.

FOS i MOS

Na rynku karm i suplementów o pożądanym działaniu zdrowotnym znajdziemy i takie, które zawierają kultury bakterii jelitowych (probiotyki). Efektywność oddziaływania probiotycznych szczepów bakterii na organizm zwierzęcia zależy od wielu czynników, stąd ważne jest, by mikroorganizmy były odpowiednie dla danego gatunku oraz dostarczane systematycznie w dużej ilości, ale także od innych uwarunkowań. Warto zatem rozszyfrować jeszcze inne dodatki w karmach dla psów, jakimi są FOS i MOS.

W przewodzie pokarmowym dorosłych psów może znajdować się kilkaset filotypów bakterii. Dominują przede wszystkim Bacteroides, Clostridium, Lactobacillus, spp., Bifidobacterium i Enterobacteriaceae. W żołądku i bliższym odcinku dwunastnicy liczba drobnoustrojów wynosi od 103 do 104 CFU/g treści pokarmowej, od bliższego odcinka dwunastnicy do jelita czczego i krętego liczba bakterii sukcesywnie wzrasta, aż do osiągnięcia wartości od 1011 do 1012 CFU/g kału w okrężnicy. Ich układ jakościowy i ilościowy może ulec zmianie pod wpływem wielu czynników, a zwłaszcza pod wpływem diety. Wzbogacanie tego składu o większą ilość bakterii korzystnie oddziałujących na organizm powinno być prowadzone przez stosowanie prebiotyków, czyli odpowiednich preparatów lub produktów żywnościowych stymulujących wzrost korzystnych dla gospodarza mikroorganizmów. Prawidłowy skład mikroflory przewodu pokarmowego zapewnia prawidłowe trawienie składników pokarmowych, gwarantuje odpowiednią konsystencję kału i ułatwia wykorzystanie podawanego psu pokarmu. Prebiotyki zdefiniowano jako niezdolne do życia składniki pokarmowe, które wywierają korzystny wpływ na zdrowie gospodarza w związku z modulacją zespołu mikroorganizmów jelitowych poprzez selektywne stymulowanie wzrostu i/lub aktywności jednego lub ograniczonej ilości szczepów bakterii w okrężnicy. Selektywność w stymulowaniu wzrostu i aktywności bakterii została wykazana dla bakterii rodzaju Bifidobacterium, które mogą rozwijać się poprzez wykorzystywanie takich substancji jak inulina, fruktooligosacharydy (FOS), pochodne galaktozy oraz β-glukany.

Fruktany, w szczególności oligoasacharydy jak fruktooligosacharydy i mannooligosacharydy oraz inulina (polisacharyd), to w praktyce najczęściej występujące prebiotyki. Dodatki prebiotyczne w diecie psów dostarczają substratów dla korzystnych bakterii wchodzących w skład mikroflory jelitowej, zwiększając tym samym ich liczebność i ograniczając ilość wytwarzanych gazów. Naturalnym źródłem oligoasacharydów FOS (fructooligosaccharides) są m.in.: szparagi, lucerna (alfalfa), buraki, banany, ziemniaki oraz miód, a MOS (mannanoligosaccharides) – ściany komórkowe drożdży Saccharomyces cerevisiae. Inulina naturalnie występuje m.in. w: korzeniu cykorii, topinamburze, karczochu, mniszku lekarskim, pomidorach, bananach. Wykazano, że wzbogacenie diety zwierząt laboratoryjnych w oligosacharydy zmniejsza w stolcu liczbę drobnoustrojów z rodzaju Salmonella, natomiast dodatek inuliny ogranicza rozwój Candida w jelicie cienkim. Stwierdzono także niższą umieralność zwierząt zainfekowanych Listeria monocytogenes oraz Salmonella typhimurium, których dietę wcześniej suplementowano inuliną i oligofruktozą. Fruktany są istotnym elementem profilaktyki w obniżaniu poziomu cholesterolu w surowicy dzięki wiązaniu kwasów żółciowych w jelicie cienkim, a przez to zwiększeniu ich wydalania. Wykazano również zapobiegawcze działanie fruktooligosacharydów przeciwko stłuszczeniu wątroby. Fruktany mają korzystny wpływ na przyswajanie składników mineralnych z diety. Dane literaturowe wskazują na poprawę biodostępności wapnia, magnezu, żelaza, miedzi, cynku i fosforu związaną ze wzrostem ich rozpuszczalności w środowisku o obniżonym pH. Fruktany wspomagają również funkcjonowanie układu immunologicznego. Długość łańcucha spożywanych z dietą fruktanów wpływa także na ilość i wzajemne proporcje produkowanych krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA, short-chain fatty acids), a przez to na ograniczenie zmian nowotworowych komórek jelita grubego. Antykancerogenne działanie dodatku 15% inuliny stwierdzono w badaniach na szczurach.

Coraz częściej możemy znaleźć ekstrakt z korzeni cykorii w karmach dla psów, szczególnie seniorów. Wykazano, że jest on składnikiem istotnym w diecie tej grupy wiekowej. Normalizuje motorykę przewodu pokarmowego (zaparcia, skłonność do otyłości), sprzyja rozwojowi pożądanej flory bakteryjnej (Lactobacillus, Bifidobacteriaceae), która działa hamująco na bakterie chorobotwórcze, stymuluje układ odpornościowy, ma zdolność wiązania bakterii patogennych (zapobiegając ich przyleganiu do błony śluzowej jelit), zapobiega biegunkom infekcyjnym. Dodatek fruktanów jest również istotny w diecie szczeniąt. Zwraca się uwagę, że już od pierwszych dni życia należy dążyć do zasiedlenia przewodu pokarmowego szczeniąt przez pożądane mikroorganizmy. Omawiane dodatki mogą łagodzić zmiany w mikroflorze jelitowej wywołane nagłą zmianą żywienia. Dowiedziono, że suplementacja FOS i MOS w okresie poodsadzeniowym ma korzystny wpływ na konsystencję kału i ogranicza występowanie biegunek.

Wyżej przedstawione przykładowe substancje biologicznie czynne są coraz częściej wykorzystywane w przemysłowych karmach w celu ochrony przed rozwojem chorób dietozależnych. Problemem na pewno jest dobranie odpowiednich ich ilości, tak aby karmy je zawierające jednocześnie spełniały swoje zaplanowane funkcje oraz aby były całkowicie bezpieczne. Ponadto duży nacisk kładzie się na stosowanie takich strategii i programów żywieniowych, które ograniczą zachorowalność na wybrane choroby związane ze źle zbilansowaną dietą. Wykorzystywanie diety i dodatków w leczeniu chorób wzbudza coraz większe zainteresowanie zarówno w dietetyce człowieka, jak i dietetyce weterynaryjnej. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) jest odpowiedzialny za przeprowadzanie ocen dodatków do pokarmów (w tym do karm dla zwierząt towarzyszących). Po pozytywnej opinii Komisja Europejska zatwierdza autoryzację. W Komisji Europejskiej projekty aktów prawnych są procedowane przez Stały Komitet do spraw Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt (Standing Committee on Food Chain and Animal Health – SCoFCAH). Pokazuje to, że używanie dodatków nie jest procesem przypadkowym, ale podlega ścisłej kontroli.

Dodatki odżywcze i funkcjonalne w karmach dla psów

PODSUMOWANIE

1. Psy, podobnie jak ludzie, żyją coraz dłużej dzięki temu, że dieta naszego czworonoga, obok czynników genetycznych i środowiskowych, jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na zdrowie, a właściciele coraz bardziej świadomi zasad prawidłowego żywienia.

2. Obecnie koncepcja żywienia „bytowego” została zastąpiona koncepcją żywienia „optymalnego”. W diecie psów powinno być zawarte kilkadziesiąt niezbędnych składników pokarmowych. Każdy z nich musi być podawany w odpowiedniej ilości. Dodatkowo można zastosować w żywieniu psa różne dodatki, które poza wartością wynikającą z obecności składników odżywczych, dostosowanych do danego gatunku zwierzęcia, zawierają substancje biologicznie czynne.

3. Coraz częstszym wyborem jest dieta o właściwościach prozdrowotnych, zawierająca dodatki o charakterze funkcjonalnym. Systematyczne podawanie tego typu pożywienia przyczynia się do hamowania procesów metabolicznych odpowiedzialnych za powstawanie danego schorzenia.

4. Częstymi chorobami wynikającymi z nieprawidłowo zbilansowanej diety bądź będących konsekwencją nałożenia się dodatkowo predyspozycji rasowych u psów są: nadwaga i otyłość, zmiany w obrębie stawów, cukrzyca, choroby nerek, wątroby i trzustki, nietolerancje pokarmowe, alergie oraz niektóre nowotwory.

5. Dodatek karnityny, związków chondroprotekcyjnych, PUFA z grupy n-3 czy naturalnych antyoksydantów może przynieść ulgę zwierzętom cierpiącym na chorobę ograniczającą ich aktywność ruchową.

6. Kreatyna może spowodować zwiększenie beztłuszczowej masy ciała. Jej dodatek w diecie może znacząco wpłynąć na przebieg wytwarzania energii w mięśniu sercowym.

7. Dieta zawierająca kwasy PUFA ma na celu m.in. zwalczanie procesu zapalnego, wspomaganie funkcji układu nerwowego oraz wspomaganie funkcjonowania układu krążenia. Wiele badań wskazuje również na działanie antynowotworowe tych kwasów (zwłaszcza DHA i EPA). Mogą one mieć również istotne znaczenie w leczeniu chorób o podłożu zapalnym (w tym zapalenia jelit, miażdżycy czy atopowego zapalenia skóry).

8. Rola FOS, MOS czy inuliny polega na selektywnym stymulowaniu wzrostu bakterii kwasu mlekowego, w tym bakterii probiotycznych. Ich funkcja prebiotyczna może być wzmocniona przez uzupełnienie diety zwierząt w suplementy zawierające bakterie probiotyczne. Dodatek prebiotyków istotny jest w diecie seniora w przypadku zaburzeń motoryki lub składu mikroflory, prowadzących do biegunek bądź zaparć.

dr hab. inż. Wioletta Biel, prof. uczelni, specjalista ds. żywienia

Piśmiennictwo

Bui i Bierer. 2001. Influence of green lipped mussels (Perna canaliculus) in alleviating signs of arthritis in dogs. Veterinary Therapeutics. 2.

Bui i Bierer. 2002. Improvement of arthritic signs in dogs fed green-lipped mussel (Perna canaliculus). American Society for Nutritional Sciences. The Journal of Nutrition. 132.

Di Cebo i wsp. 2017. Functional foods in pet nutrition: Focus on dogs and cats. Research in Veterinary Science. 112.

Dubelaar i wsp. 1991. Acute effect of L-carnitine on skeletal muscle force tests in dogs. Am. Physiol. 260.

Dubelaar i wsp. 1991. The effect of L-carnitine on force development of the latissimus dorsi muscle in dogs. Journal of Cardiac Surgery. 6.

Epp i wsp. 2007. Effect of oral L-carnitine supplementation in racing Greyhounds. Equine and Comparative Exercise Physiology. 4.

FAO. 2007. Technical Meeting on Prebiotics.: Food Quality and Standards Service (AGNS), Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). FAO Technical meeting Report, 15-16.09.2007.

Flickinger i Fahey. 2002. Pet food and feed applications of inulin, oligofructose and other oligosaccharides. British Journal of Nutrition. 87(2).

Flickinger i wsp. 2000. Glucose-based oligosaccharides exhibit different in vitro fermentation patterns and affect in vivo apparent nutrient digestibility and microbial populations in dogs. Nutrient Metabolism.

Folts i wsp. 1978. Protection of the ischemic dog myocardium with carnitine. The American Journal of Cardiology. 7.

Fritsch i wsp. 2010. A multicenter study of the effect of dietary supplementation with fish oil omega-3 fatty acids on carprofen dosage in dogs with osteoarthritis. JAVMA. 236(5).

Gooding i wsp. 2016. Cats in Positive Energy Balance Have Lower Rates of Adipose Gain When Fed Diets Containing 188 versus 121 ppm L-Carnitine. Scientific World Journal.

Hadley i wsp. 2017. Schizochytrium sp. as a dietary source of docosahexaenoic acid improves shape discrimination learning associated with visual processing in a canine model of senescence. Prostaglandins Leukot. Essent. Fatty Acids. 118.

Henrotin i wsp. 2005. Pharmaceutical and nutraceutical management of canine osteoarthritis: Present and future prospects. The Veterinary Journal. 170.

Hesta i wsp. 2008. Dietary supplementation of coated butyrate in healthy dogs: effect on apparent digestibility, faecal flora and faecal volatile fatty acids. Veterinarni Medicina. 53(3).

Hielm-Bjorkman i wsp. 2009. Evaluating complementary therapies for canine osteoarthritis part I: green-lipped mussel (Perna canaliculus). Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine. 6, 3.

Knott i wsp. 2011. Regulation of osteoarthritis by omega-3 (n-3) polyunsaturated fatty acids in a naturally occurring model of disease. Osteoarthritis Cartilage. 19(9).

Lippiello i wsp. 2008. Metabolic effects of avocado/soy unsaponifiables on articular chondrocytes. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine. 5.

Mirowski A. 2017. Karnityna w dietetyce weterynaryjnej. Magazyn Weterynaryjny. 5.

Moreau i wsp. 2004. Clinical evaluation of a powder of quality elk velvet antler for the treatment of osteoarthrosis in dogs. The Canadian Veterinary Journal. 45.

Ontsouka i wsp. 2010. Polyunsaturated fatty acid-enriched diets used for the treatment of canine chronic enteropathies decrease the abundance of selected genes of cholesterol homeostasis. Domestic Animal Endocrinology. 38.

Ontsouka i wsp. 2010. Polyunsaturated fatty acid-enriched diets used for the treatment of canine chronic enteropathies decrease the abundance of selected genes of cholesterol homeostasis. Domestic Animal Endocrinology. 38.

Rialland i wsp. 2013. Effect of a diet enriched with green-lipped mussel on pain behavior and functioning in dogs with clinical osteoarthritis. The Canadian Journal of Veterinary Research. 77.

Rozporządzenie (WE) nr 1831. 2003. Parlament Europejski i Rada z dnia 22 września 2003 r. dotyczące dodatków paszowych wykorzystywanych w żywieniu zwierząt (Dz.U. L 268 z 18.10.2003, str. 29-43).

Schoenherr W.D. 2005. Fatty acids and evidencebased dietary management of canine osteoarthritis. W: Hill’s European Symposium on Osteoarthritis and Joint Health. Genova.

Strickling i wsp. 2000. Evaluation of oligosaccharide addition to dog diets: infuences on nutrient digestion and microbial populations. Animal Feed Science and Technology. 86.

Sufleta i Mazur-Zielińska. 2010. Glikozaminoglikany – budowa, właściwości biochemiczne i znaczenie kliniczne. Annales Academiae Medicae Silesiensis. 64, 5-6.

Suzuki i wsp. 1981. Effects of L-carnitine on tissue levels of acyl carnitine, acyl coenzyme a and high energy phosphate in ischemic dog hearts. Japanese Circulation Journal. 6.

Swanson i wsp. 2002. Supplemental fructooligosaccharides and mannanoligosaccharides influence immune function, ileal and total tract nutrient digestibilities, microbial populations and concentrations of protein catabolites in the large bowel of dogs. Nutritional Immunology.

Zawadzki i wsp. 2010. Skuteczność ekstraktu lipidowego Perna canalicus w leczeniu chorób układu ruchu w starszym wieku. Geriatria. 4.